Vietnam 2 (Dalat, Hoi An, Ninh Binh, Cat Ba, Sapa, Hanoi)
4 maart 2016 - Hanoi (Ha Noi), Vietnam
Lieve volgers,
We waren gebleven in Dalat, Vietnam. We gingen, wegens tijdsoverschot (voor de verandering), 2 dagen scooteren naar een ander authentiek dorp Lak Lake. We waren heel erg aan het twijfelen om dit met een easyrider te doen, omdat we daar zulke goede verhalen over hoorden. Easyriders zijn motorrijders die je van de ene plaats naar de andere plaats vervoeren. Zo zit je achterop en kan je genieten van de omgeving waar je doorheen gaat. Maar omdat dit grapje ons 70 euro per persoon zou gaan kosten, dus 140 euro voor 1 dag (!!!) dachten we: dit doen we zelf wel! Dus wij hebben voor 2 dagen een scooter gehuurd en met benzine erbij waren wel 15 euro kwijt voor zelfs 2 dagen. Dat is het betere werk. Dus wij hebben zelf een geweldig mooie route gescooterd door de bergen. Vooral heeeeel veel bochten en hellingen, maar prachtig uitzicht. Leon heeft weer heel goed gereden en hij was zodoende mijn easyrider, haha. Ik heb de weg genavigeerd. Toen we uit het bergengebied waren reden we, dachten we, een tussendoorroute en waarbij we de tolweg ook zouden omzeilen. Wat bleek; in plaats van 1.5 uur over de snelweg moesten we nu 1.5 uur over een plattelands hobbelweggetje! Niet fijn voor onze billetjes en de scooter, maar we hadden nu juist wel een prachtig zicht op het plattelandse leven hier. Halverwege hielden we pauze bij mensen thuis die wat drinken verkochten. Heel gezellig en ze waren super lief. Nadat we onze weg weer vervolgden kwamen we weer langs mooie dorpjes en stadjes, en prachtige natuur zoals uitgetrekte bossen en meren. Het grappige was, dat we onderweg de easyriders van die dag continue weer tegenkwamen, voelt toch wel goed haha. Hoe verder we reden hoe meer rijstvelden er verschenen, eerst kleintjes en toen steeds grotere. Overal waren de mensen aan het werk op de velden, een mooi gezicht. De zon begon ook langzaam onder te gaan wat een mooi romantisch licht gaf over de velden. We reden Lak Lake in en het was een heel knus klein dorpje, heel boers! Overal liepen waterbuffels, ossen, honden en varkens. Een mooi plaatje was ook dat een klein kindje op een buffel zat en een ander kindje (op blote voetjes) het enorme dier met zich meetrok. Op straat waren locale marktjes met etenswaar en huishoudelijke spulletjes. Toen dwaalden we wat rond om een hotel te vinden en wie zagen we daar? Onze grote vrienden de easyriders! Dus wij gingen bij hetzelfde hotel kijken en het was inderdaad het hotel die we ook op Internet hadden gevonden: direct aan het water. Ze hadden alleen geen privé kamer meer, maar een dorm (waar je met meerdere mensen op 1 kamer slaapt), en aangezien Leon moe was van de zeker 8 uur lange rit vandaag besloten we dit maar gewoon te doen. En dit was dikke prima! We hadden gewoon ons 2-persoons bedje met klamboe en het was een grote zaal waarbij je niet zo hutje mutje lag. Afgezien van de enorme kou (het is overdags heel heet, maar 's avonds koelt het enorm af, was ookal zo in Dalat). Dus we hebben goed geslapen. De volgende dag vertrokken we op tijd, omdat we het hele stuk ook weer terug moeten (dit keer wel over de snelweg hebben we maar besloten) en we ook nog langs een dorpje hier vlakbij wilden: Minority Village. Hier reden we heen langs het mooie meer Lak Lake, waar we zelfs olifantjes in zagen! We reden over hele nauwe weggetjes dwars door enorme rijstvelden, terwijl we continue werden ingehaald door tractors en werden opgehouden Door hele kuddes ossen en buffels, haha heel speciaal. Overal om ons heen waren mensen aan het werk en heel vrolijk naar ons toe, overal was het prachtige uitzicht van water, groene rijstvelden en modderpoelen waar de buffels in zaten te rusten. Toen kwamen we aan bij het dorpje waar allemaal houten en rieten huisjes stonden op palen. Onder die huisjes stonden koeien en buffels gestalt. Eromheen waren wat hokken voor dieren maar eigenlijk liepen alle dieren gewoon los daar. We reden er wat doorheen en het is nog heel agrarisch hier, heel leuk om te zien. Op een gegeven moment reden we langs een huisje waar een stuk of 8 jongens zaten en die zwaaiden hevig en gebaarden dat we moesten komen. We hadden al gehoord dat rond Tet mensen soms vreemden uitnodigen voor goed geluk het komende jaar en als je weigert dat je ze dan ongeluk brengt. Dus daarom, en omdat het ons natuurlijk ook leuk leek, stapten we af en gingen we op de veranda erbij zitten. We kregen koffie (1 beker zoete koffie die de kring rond ging) en omdat we niet onbeleefd wilden zijn dronken we mee. Het enige probleem was: ze konden geen woord Engels!!! Dus met hevige gebaren en geluiden probeerden we elkaar dingen duidelijk te maken. Dit lukte enigszins haha. Toen pakte de jongen die er woonde een liedjesboek met Engelse liedjes. Deze kon hij zelf niet zingen en hij wilde graag horen of wij dit kende en konden zingen. Zingen is in Vietnam sowieso een heel ding, overal zijn karaoke bars waarbij je gewoon een kamertje kan huren om te gaan karaoken, haha! Dus ook nu mochten we niet weigeren, dat is onbeleefd. Niet schamen en gewoon doen! Dus eerst ging Leon en toen ik, ze vonden het geweldig! Daarna ging hij ook met Vietnamese liedjes en het was heel leuk. Heel speciaal om zo uitgenodigd te worden en ookal versta je elkaar niet, het is heel leuk. Toen stapten we op, we hadden een lange weg voor de boeg. Dus we reden weer dezelfde weg terug, alleen dit keer het laatste stuk over de snelweg. Uiteindelijk hoefden wij met de scooter niet eens tol te betalen haha en we waren veel sneller dit keer thuis (na wel nog een pauze bij diezelfde mensen als waar we gisteren zaten). Uitgeput van de lange dagen, maar wel weer perfect opgevulde dagen met een unieke ervaring! De volgende dag kochten we nog een bloemetje voor onze hoteleigenaar voor Tet, het was een super leuke jongen. Hierna gingen we met de bus naar Hoi An. Dit was een slaapbus en de nacht zou ook lang zijn. We vertrokken om 15 uur en kwamen uiteindelijk om 5 uur 's nachts aan in Danang, een plaatsje een halfuur van Hoi An af. De nacht was voor Leon prima, hij heeft echt leren slapen op alle plekken deze reis, ik kon door misselijkheid, discolampen en alle hobbels echt niet slapen. Wat ook echt nadelig is, is dat de stops niet heel vrouwvriendelijk zijn. Je moet vaak na wat uren rijden best nodig plassen, maar dan stoppen ze gewoon langs de weg! Voor mannen prima, maar voor vrouwen niet fijn. Maar je moet wel! Je probeert een beetje tussen de struikjes te gaan en leon staat er altijd wel voor.. maar deze stop was echt vervelend, waarbij mannen gewoon naast mij stonden terwijl ik wilde plassen. Echt niet fijn, maar het lucht altijd zo erg op. Maar rond 5 uur kwamen we aan en we moesten dus een taxi naar ons hotel pakken. Probleem was dat het nu dus nieuwjaar was, en er heel weinig taxi's waren (en de taxi's die er waren belachelijke prijzen vroegen, ergens ook wel terecht met nieuwjaar). Dus wij hebben gewoon even op de parkeerplaats daar gezeten, het was toch nog super vroeg en we hadden geen haast. Twee chinese meiden bleven ook wachten en zetten zelfs een tentje op, we mochten erbij maar daar was die veel te klein voor haha. Wel heel lief. Uiteindelijk kwam er een jongeman voorbij in auto en hij wilde voor een redelijke prijs ons brengen. Yes! Dus 2 uur na onze aankomst in Danang kwamen we uiteindelijk aan in ons hotel.
Daar mochten we gelukkig al onze kamer in en we hebben heerlijk geslapen. De volgende dag pakten we hier bij het hotel de fietsen om een ontbijtje/lunch te zoeken. Hoi An is een heel knus, gezellig stadje met overal lampionnetjes. We fietsten door drukke straten, maar wel hele gezellige straten. We kwamen aan bij het centrum en overal stonden kraampjes met eten en souveniertjes. We wilden iets van brood en zagen een mevrouw een soort donut-achtige dingen maken en dat wilden we wel proberen: lekker!! En het vulde ook nog eens heel goed. Een beetje jammer dat het die dag best wel regende. We gingen daarom 's middags bij een lokaal koffiehuis zitten. Er waren allemaal Vietnamese mensen die ons raar aankeken dat we daar gingen zitten. Vanaf dat we onze eerste goedkope koffie hadden besteld wisten al we dat dit de komende dagen onze stam(koffie)kroeg zou zijn. Die avond was het gelukkig droog en liepen we weer door het stadje en langs het water. We hoorden van iedereen verhalen dat Hoi An zo'n gezellige rustige relaxte stad was, maar wij vonden het echt super druk. Wel gezellige drukte, maar alles behalve rustig. Maar dat kwam natuurlijk door het
Chinees Nieuwjaar! Wanneer het donker is, is deze stad nog zoveel leuker: dan gaan de lampionnetjes aan! Dus overal waar je kijkt, in alle kleuren van de regenboog, lampionnetjes. Echt een gezellig gezicht, mama zou dit geweldig vinden. Ineens kwamen we op de brug de jongen van canyoning tegen! Dus we gingen met hem (en nog zo'n 10 andere mensen uit zijn hostel) ergens eten. De volgende dag hebben we weer wat rondgelopen door de stad en zijn we op zoek gegaan naar een goede kleermaker. Leon wilt namelijk graag een pak en colbert op maat laten maken voor als hij straks na onze reis (nog even niet aan denken) moet solliciteren en werken. En ook mij leek het leuk om een lange zwarte jurk te hebben die ik zelf kan ontwerpen. Kleermakers zijn hier dus echt belachelijk goedkoop. We hadden wat kleermakers gevonden op Internet, maar wat bleek: bijna alles is dicht door Tet (het Chinees nieuwjaar)! Wat een pech! Dus wij hebben in verschillende straatjes gekeken naar verschillende kleermakers die wel open waren en ons oog viel op een grotere winkel wat heel luxe en professioneel oogde. We lieten ons informeren en maakten een afspraak voor de dag erna. Dus de volgende dag kozen we eerst stofjes voor Leons pak uit, heel donkerblauw voor het pak en wat lichter glanzend blauw met een klein streepje voor het colbert. Voor mijn jurk een simpele zwarte stretch stof. Het ontwerp voor Leon was duidelijk, er werden kleine dingen gevraagd en zijn maten opgenomen, snel gepiept. Het zag er grappig uit om zo'n klein vrouwtje Leons lange maten op te zien nemen. Toen moest ik mijn jurk uittekenen, ik had al wat plaatjes op Internet gezocht voor mijn 'perfecte' jurk, die ik samenvoegde in een eigen ontwerp. Dus een lange jurk die tot de grond reikt aan de achterkant, een split aan de voorkant die langzaam uitloopt naar beneden, een V-hals en gewone schouderbandjes. Ook mijn maten werden opgenomen en dat was het dan! 's Middags at ik een stokbroodje en Leon een lokaal gerecht Cau Lau, een soort zoete noodlessoep met vlees. Ik kon deze niet uitproberen, omdat overal vlees in zit. Hij vond het heerlijk! Die avond hebben we over de markt gelopen. We moeten ons pak opsturen naar Nederland per luchtpost, dus dan kunnen wel er misschien wat souveniertjes bij doen. Hier hebben we dus wat souveniertjes gekocht, zoals een rode lampion voor in ons huisje (die je wel kan inklappen, maar alsnog te groot is voor in de backpack). De volgende dag, na weer een lekkere koffie in ons koffiehuisje, hebben we bustickets gekocht voor die avond naar onze volgende bestemming de volgende dag. Maar eerst hebben we onze jurk en pakken nog een keer gepast. Allebei moest het op bepaalde plekken nog wat ingenomen worden, dus mogen we morgen terugkomen voor de hopelijk laatste fit. Vandaag werd hij vermaakt. Die laatste avond hebben we weer langs het water gelopen en de drukte was al aanzienlijk minder dan de afgelopen dagen: iedereen gaat weer terug naar huis. Daardoor konden we ook de echte relaxte sfeer gelukkig nog proeven hier. De volgende dag pasten we onze gemaakte kleren weer en ze zaten perfect! We zijn er enorm blij mee en wat een leuke ervaring ook! Die middag pakten we de bus naar Ninh Binh, een schattig plaatsje met prachtige natuur. We hadden in Hoi An heel veel moeite gedaan om voor een betaalbare prijs bustickets te kopen, helaas horen we over de bussen op dit traject echt horrirverhalen, maar we zullen zien. De eerste 2 uur verliepen prima, we hadden een goed plekje boven bij het raampje, er werd ons verteld dat we in deze bus zouden blijven. Maar helaas, ineens moesten alle toeristen de bus uit en mochten de Vietnamesen blijven zitten. Heel vreemd, maar je moet wel. Vervolgens stonden we met een hele groep op een parkeerplaats en er werd ons verteld dat de bus 'heel snel zou komen'. Ondertussen kwamen er meet bussen die alle toeristen eruit gooiden en het steeds drukker werd. Op de parkeerplaats stond een kapotte bus waar allerlei mensen druk aan het repareren waren, de band lag er helemaal af en overal lagen schroeven en weet ik veel wat nog meer. We waren heel bang dat we nu aan het wachten waren om in deze bus verder te moeten gaan. Een goede 3 uur later deed de bus het weer en mochten we instappen. Het was wel duidelijk dat we als toeristen genaaid waren. Ze laten tijdens busritten onderweg lokale mensen altijd instappen, die mogen dan voor een prikkie mee (wat ze dan in eigen zak steken natuurlijk) en die liggen, als er geen plek is, gewoon in het gangpad op de grond. Lekker gevaarlijk dus, maar de dagelijkse gang van zaken. Ik denkt dat ze ons er allemaal uitgegooid hebben, zodat ze meer mensen onderweg kunnen oppikken. Maar goed, we konden nu EINDELIJK zitten en hebben een prima busrit gehad. Rond 5 uur 's nachts kwamen we aan en werden echt langs de snelweg gedumpt (we waren de enige die naar Ninh Binh gingen). Dus besloten we de route van 1.5 uur (met zware backpack) te lopen met af en toe een pauze. Langzaamaan begon het lichter te worden en bestelden we een koffie bij een huisje wat net open ging. Dat is sowieso heel gebruikelijk hier: 20:00 uur naar bed en 05:00 weer op. Dus terwijl wij liepen was het al erg druk op straat, heel gek. In ons hotel aangekomen hebben we onze spullen snel gedumpt en pakten gelijk een bootje. Want daarom zijn we hier gekomen: er zijn prachtige wateren door bergen en rijstvelden waar je dan met een bootje over vaart. Het is eigenlijk heel druk, maar aangezien wij om 7 uur al in het bootje stapten was er nog niemand: heerlijk! We hadden het rijk voor ons alleen. We vaarden langs huisjes door kleine kanaaltjes, onder grotten door, over meren met enorme bergen eromheen en overal waar je kijkt groen. Helaas was de rijst net geoogst, waardoor we dat niet zagen, maar het was alsnog prachtig! We keken onze ogen uit op deze mooie plek. Hierna hebben we toch even wat slaap ingehaald. Rond een uurtje of 2, en we ons fris voelden, huurden we een scooter om de omgeving te verkennen rond Ninh Binh en een andere boottocht Van Long te doen. De weg ernaartoe was al geweldig: overal om je heen prachtig uitgestrekte gebieden, met groen, overal zijn mensen druk bezig om rijst opnieuw te planten en overal staan koeien en geiten te grazen. Dat is wel veel meer hier dan in andere landen: geiten. Overal langs de weg verkopen ze hele gebraden geiten, zoals dat er ook bij een speenvarken uitziet. Aangekomen in Van Long waren we zo blij dat we deze hebben gekozen: dit was nog mooier dan vanochtend! We waren er net voor zonsondergang, dus er was een prachtige gloed over de vallei, overal vlogen witte vogels alsof ze net terugkwamen van trek en het watertje waar we met de boot doorheen vaarden liep door een onbeschrijfelijk mooi gebied. We hebben zelfs apen gezien, terwijl die super zeldzaam zijn in de natuur! Het zijn grote zwarte apen met enorme pluim staarten, heel leuk. De volgende dag was het Valentijnsdag en wilden we (weer) een boottrip doen Trang An, daarvoor zijn we hier immers. Echter was het hier enoooooooorm druk, we hebben al bijna een uur in de rij gestaan om überhaupt een kaartje te kopen. We twijfelden of weet niet gewoon moesten gaan, maar het zal wel niet voor niets zo druk zijn toch?! Dus wel kochten een kaartje en gingen in de rij staan tot deuren open gingen naar het volgende deel. Toen de deuren opengingen veranderden de mensen om ons heen ineens als beesten en renden naar de deur. Daardoor werden we helemaal meegetrokken en geplet, heel vervelend. Uiteindelijk stonden we in een gebouw te wachten, iedereen was gewoon binnen, dus we snapten niet waarom ze zo drongen. Toen mochten we naar de kade lopen, waar je in de bootjes kon stappen. Maar ook hier was het een ramp: mensen drongen en renden en schreeuwden. Je moest letterlijk vechten om een bootje, echt heel rot. Wij stonden een beetje te klungelen achteraan, niet wetende hoe we hier doorheen konden komen. Toen tikte een familie ons aan of we er bij hen inwilden: JA! Gelukkig hadden we zo dus een plekje, maar wat een ellende zeg.... We vaarden letterlijk in een rij met alle bootjes, overal waar je keek waren boten met Vietnamese toeristen (die ons leuker vonden dan de boottocht en dus telkens zwaaiden en dingen riepen). We gingen enorm langzaam langs alles en moesten telkens overal wachten om doorheen te varen, echt niet leuk. De omgeving was wel mooi, begrijp me niet verkeerd, maar dit was niet leuk. Dus die 2 uur die de boottocht duurde waren echt niet leuk! Gelukkig hadden we nog een leuke klim op de planning: op een berg waar je prachtig uitzicht hebt. We liepen de parkeerplaats op naar de scooter toen Leon ineens een kreet gaf. Ik keek achterop en zn hele voet zat onder het bloed.... Er stak kennelijk ineens een pin uit de grond die hij over het hoofd zag. Hier is hij met een beste vaart tegenaangelopen en heeft zijn voet een flinke wond bezorgd. Het bloedde dus best erg en Leon had erge pijn, dus gingen we naar huis om zijn voet te verzorgen. Heel vervelend voor hem, we denken dat hij goed gekneusd is. De volgende dag pakten we de bus naar Cat Ba. Dit is een eiland bij Halong Bay. Omdat we hoorden dat Halong Bay enorm druk en duur is gingen we hierheen, het is in principe precies hetzelfde alleen niet de naam. Leon heeft de hele busreis met zijn voet hooggelegen en heeft veel pijn, zo zielig..
Hierna pakten we de boot naar het eiland, die werd vervolgd door een busreis over het eiland. En wauw, wat een prachtig eiland! Overal waar je kijkt is groen en bergen, het deed ons erg aan Jurassic Park denken, alsof er elk moment een enorme dinosaurus tevoorschijn komt, haha. Het is jammer dat we hier maar 1 dag hebben, anders konden we nog een dagje over het eiland scooteren. We merkten gelijk dat de temperatuur hier ook weer laag was, zelfs overdags moesten we een lange broek aan met vestje (och arme wij). En 's avonds is het al helemaal ijskoud. We hebben geen jas mee, maar 1 dikke trui en vestje. Het is een beetje dubbel, want we zitten nog maar 1 week in de kou, dus om daarvoor nou een jas aan te schaffen die je weer mee moet sjouwen is ook wat onnodig misschien. Maar we zullen zien. De volgende dag deden er een boottrip langs Cat Ba en Halong Bay. Het was echt heeeeel erg koud en winderig, gelukkig hadden ze koffie op de boot. Rond de middag werd de temperatuur al beter en kwam zelfs de zon door! We hebben met onze boot over de zee gevaren langs prachtige, groen begroeide, kalkrotsen. Die steken dan ineens uit het water op. Bij Halong Bay aangekomen (niet in het drukke gedeelte, maar meer aan de zijkant) meerden we aan en pakten we de kajaks om langs de kalksteenrotsen en grotten te kajakken. Echt heel mooi warm helder water! Je kon allerlei verschillende baaien in en onder verschillende grotjes door, heel leuk. Toen we door een afgelegen grot vaarden kwamen we bij een mooi meertje uit en daar hebben we aapjes op de berg gespot! Altijd leuk! We hebben zo een mooie impressie van Halong Bay gehad zonder drukte. Toen we weer thuis waren hadden we het enorm koud! We hadden enorme behoefte aan een hete lange douche, maar helaas kan je maximaal 5 minuten warm douchen en dan is het gedaan met de pret haha. Dus heel snel wassen en onder de dekens warm worden, het voelt echt even als in Nederland, die we war betreft de kou absoluut niet missen! De volgende dag pakten we 's ochtends om 5 uur de bus naar de boot en weer naar de bus richting Sapa. We werden ineens in the middle of nowhere gedumpt met de mededeling dat er moesten overstappen naar een andere bus naar Sapa, maar dan moesten we wel eerst naar het busstation met de taxi. Dat vonden wij dus belachelijk! We hadden tickets geboekt naar Sapa en vonden dat we dit niet zelf moesten regelen en betalen! Dus wij gingen even bij een koffiehuisje zitten en er kwam een super aardige Vietnamese vrouw bij ons zitten en hielp ons met bellen. Toen wij in het Nederlands met elkaar praatten praatte ze ineens in het Nederlands terug! Ze heeft kennelijk een man een Nederland en is nu de taal aan het leren om ooit te emigreren, grappig! Vanaf toen hielp ze ons in het Nederlands verder. Uiteindelijk kwam een klein busje ons ophalen en zette ons af bij een boekingskantoortje. Hierna mochten we mee met de bus naar een plaatsje vlakbij Sapa. Dat was een busstation. Vanuit daar met heel veel gedoe weer kunnen regelen dat we met de bus naar Sapa mee konden. Wat een gedoe en gestress, maar na 16 uur kwamen we uitgeput aan in Sapa. Hier was het niet normaal mistig en koud, je kon geen hand voor ogen zien en we trilden helemaal. Aangekomen in ons hotel bleek dat ze geen verwarming hadden en het binnen dus net zo koud was als buiten, pfff. Toen we wilden inchecken vroegen ze naar onze paspoorten (die moet je in Vietnam altijd inleveren bij je hotel gedurende je verblijf) en toen kwamen we tot de schokkende ontdekking dat we die niet hebben teruggekregen van ons hotel in Cat Ba...... Neeeeee!!! Dat is echt super erg! Dat zijn onze belangrijkste documenten, wat super stom van ons en het andere hotel! We belden gelijk ons andere hotel op en ze zeiden inderdaad dat ze daar nog lagen, maar dat hij ze wel mee kon geven aan de volgende bus. Maar nu we hebben ervaren hoeveel gedoe zo'n bus is en hoeveel je moet overstappen durfden we dat risico gewoon niet te nemen. Het was zo lastig, want we hebben echt een rot tocht hierheen gehad en om die weer te doen op en neer zou zo slopend, duur en lang zijn... Toen bedachten we dat er op Facebook een Nederlandse man is die in Vietnam woont en zijn eigen bedrijf daar heeft. Dus ik belde hem op wat we het beste konden doen en wat denk je? Hij heeft touren vanuit Cat Ba naar Hanoi lopen!!! Dus hij kon er persoonlijk voor zorgen dat de paspoorten bij hem terechtkwamen binnen 1 dag. Wat een held!!!!! We waren super blij, Hanoi is onze volgende bestemming, dus dan kunnen we ze oppikken. Dat scheelde weer heel veel gedoe. Toen gingen we onderkoelt in bed liggen, gelukkig hadden ze wel elektrische dekens. Maar alsnog lagen we te trillen en als je uitademde kwam er gewoon een wolkje uit je mond. In dat geval hebben we het in Nederland toch wel beter voor mekaar met de kou zeg. De volgende ochtend liepen we door het stadje van Sapa, maar het erge was: de mist was nog erger geworden! Je zag alleen maar wit, echt zo jammer. We zijn juist helemaal naar Sapa gekomen om een trekking te doen door de prachtige rijstvelden die ze hier hebben, maar je zag nu geen steek voor ogen en wat was het koud...... Ik hield het echt niet meer en heb toch maar een jas gekocht die ik in Nederland ook wel weer kan gebruiken. Leon was stoer en vond het niet nodig. We ontbeten en dineerden in ons hotel, zij hadden aan de zijkant een soort kas waar je dan zat. Het was dus weer vreselijk koud en zo zaten we trillend en klappertandend te eten, haha. Debiel als je erover nadenkt. We hebben wel een beetje de sfeer van het stadje van Sapa kunnen proeven door er doorheen te lopen en van alles te bekijken zoals de huisjes, winkeltjes en mensen. De meeste mensen dragen hier traditionele kledij en wonen in de bergen en tussen de rijstvelden. We twijfelden heel erg om alsnog een trekking door de rijstvelden te doen, maar hebben uiteindelijk besloten om het niet te doen. Met deze vreselijke kou en amper zicht is het zeker niet de moeite en geld waard. Heel jammer, maar als dit het enige is wat tegen zit qua weer op de reis valt het ons alles mee. Dus de volgende dag pakten we de bus naar Hanoi. Hier kwamen we, na een prima busrit waarbij er mensen naast mij in het gangpad lagen en ik bijna lepeltje lepeltje lag met een snurkende jongeman, aan in Hanoi. Hanoi is onze laatste bestemming in Vietnam en tevens de hoofdstad van Vietnam. Ik heb hier goede verhalen over gehoord, dus we waren heel benieuwd. We haalden eerst onze paspoorten op en bedankten de man duizend maal voorronde paspoorten. Ons hotel ligt middenin 'the old quarter' - het gezellige toeristische centrum. Nadat we onze tassen gedumpt hadden gingen we gelijk de stad in om wat te eten. De temperatuur is hier ook weer lekker! En wat een geweldige stad!!! Het is super gezellig en knus, er is heel veel leven en drukte. Overal zijn winkeltjes, restaurantjes, boekingskantoortje, marktjes, kraampjes en streetfood. Echt een stad naar mijn hart. Aangezien ik dol ben op marktjes (en Leon ze beetje bij beetje ook meer weet te waarderen) slenterden we de eerste avond even over de markt. Ze verkopen hier overal fruit, dus wij kochten een bakje met fruit. Zo kregen we voor een prikkie een bakje met ananas, druiven, aardbeien, jackfruit, mango, appel en wat yoghurt en het was jummiieeeee! We zijn heel blij dat we hierheen zijn gegaan en hier de komende dagen nog kunnen relaxen voor de het vliegtuig pakken naar de Filipijnen. De volgende dag zijn we naar die man gegaan die onze paspoorten had geregeld en hebben we gekletst en een koffie gedronken. Hierna zijn wel de stad doorgelopen, door alle leuke levendige straatjes. Tot we op een drukke kruizing kwamen: the beer corner: hier zijn allerlei mini eethuisjes waar je kleine gerechten en bier kan bestellen. Leon heeft hier wel bier gedronken, maar nog geen vers bier. En aangezien dat hier echt een ding is probeerde Leon het maar. Hij vond het op het begin wat flauw, aar na even wennen nam hij meer haha. Al helemaal als je bedenkt dat je omgerekend maar 25 cent betaalt is het extra leuk haha. Hier hebben we ook een soort kaaskroketjes en visballetjes geprobeerd en het was echt heerlijk!!! Visballetjes zien er een beetje chemisch wit uit, en we hebben geen idee wat er allemaal doorheen zit, maar het was echt lekker! Overal om ons heen waren de locals ook aan het smikkelen: kippenkluifjes! Maar niet zomaar kippenkluifjes, nee kippenPOOTkluifjes. Dus dan hebben ze een lekkere gebakken kippenklauw in hun hand, waarbij de nageltjes er nog aan zitten, die ze dan lekker oppeuzelen. Het ziet er werkelijk waar walgelijk uit, maar ze vinden het hier kennelijk een delicatesse! De volgende dag hebben we weer fijn genoten van deze stad en gezellig op de beer corner gezeten. Ondertussen plukken we overal lekkere hapjes van straat en eten we heel veel fruit. Er lopen vrouwtjes met van de stokken over hun schouders waar manden aanhangen, en daarop ligt vaak fruit. Hier hebben we wat passievruchten gekocht. Dankzij Leons zakmes (wordt die toch nog gebruikt deze reis) konden we deze openen. Passievrucht is echt mijn nieuwe lievelingsfruit en hopelijk is het in Nederland ook zo lekker, haha. Die avond hebben we eens wat luxer gegeten: camembert kaasfondue met een camembert kaasje na. Het was zoooooo lekker!!!! Zelfs Leon, die echt niet van kaas houdt, vond dit echt lekker. Echt een feest! Die avond hebben we een rondje om het prachtige meer hier gelopen en zijn we nog over de markt gelopen. De volgende dag hebben we onze spullen ingepakt voor morgen, dan vliegen we 's avonds weg. Maar eerst hebben we nog een dagje door de stad gebanjerd en Leon moest nodig naar de kapper. We zochten de kapper die er het meest betrouwbaar uitzag uit en Leon ging zitten. Ze vroeg niet eens wat Leon wilde en pakte de tondeuze al, wat is dit?! Dus Leon liet snel een plaatje zien die deze die ze amper bekeek en ze begon me toch te knippen in leons haar... echt vreselijk... ik zag overal kale plekken ontstaan en ze deed echt maar wat. Ik moest van de zenuwen lachen, het was zo erg, en leon was spaansbenauwd. Na 5 minuten had ze haar slachtpartij geklaard en liep Leon met een veel te kort, totaal niet in model, kapsel naar buiten. Uiteindelijk was het niet zo vreselijk, maar ook niet mooi. jammer, juist omdat wel tot nu toe hele goede ervaringen hadden met kappers in Azië. 's avonds hebben we op de markt heerlijk streetfood gegeten: fruitbakjes, visballetjes en barbecuestokjes van varken en kip. Echt heel lekker en super gezellig. We hadden een fruitbakje waarbij je zelf fruit kon scheppen, dus we hebben ook allerlei vruchtjes erin gedaan die we helemaal niet kenden waarvan sommige heel lekker waren en sommige op de straat werden gemikt haha. De volgende dag moesten we 's ochtends ons hotel uit, maar we hadden nog de hele dag. Dus we gingen lekker om de stad heen lopen langs het mortuarium van Ho Chi Minh (die helaas al gesloten was) en hebben daarna een Pagoda bekeken. Deze Pagoda was een en al goud en versiering, heel druk maar erg mooi. Hierna zijn we naar een gevangenis museum geweest. Dit is een gebouw waar vroeger een gevangenis was waar Fransen revolutionaire Vietnamesen gevangen hielden. Je kon de kamers zien waar ze lagen en je zag de kettingen nog liggen. Hier zijn veel mensen ondervoed en doodziek overleden. Heftig, maar zeker interessant om gezien te hebben. Hierna liepen we weer richting het meer, daar is namelijk een traditionele waterpoppenshow die ik graag wil zien. Leon is daar totaal niet van en dat weet ik, dus Leon ging bij de buren een koffietje drinken en ik ben in mijn eentje naar de show gegaan. Het was erg grappig! Aan de zijkant zit een soort orkest met traditionele instrumenten en er zijn 2 vrouwen die zingen en praten. Ondertussen is er een 'podium' van water waarin verschillende poppen worden bestuurd van onderwater. Heel leuk en divers! Er werden mythen, tradities en het dagelijks leven gespeeld, dus van draken tot vissers tot vogels tot honden tot verliefde mensen tot dansen en werken. En dat onder begeleiding van muziek en lichten. Uiteindelijk kwam er ook een draak die een soort dans deed, waarbij er vuur uit zijn mond kwam en waarbij de hele zaal onder de rook zat, hahaha. Het was leuk om te zien, maar na een uur was het ook wel goed geweest en Leon had dit zeker niet leuk gevonden haha. Die avond heeft Leon als avondeten straatkebab gegeten en ik kaaskroketjes en visballetjes. Die ga ik missen, haha. Toen pakten we de locale bus naar het vliegveld (dat kost maar 30 cent, tegenover 15 euro voor een taxi). Ons hotel zei dat we echt niet de locale bus moeten pakken, omdat die altijd vol zit met mensen en vaak kapot gaat, maar dat is natuurlijk onzin. Zij willen alleen maar geld aan ons verdienen dus wij gingen lekker onze gang en zijn voor 60 cent in totaal veilig en op tijd bij het vliegveld aangekomen. Nu begon onze lange zit. We hebben ons visum tot en met vandaag, maar we vliegen om 01:00, dus net de dag na ons visumverloop. Dus we zijn nu lekker op tijd om ons het land al uit de 'checken' en op het vliegveld te vertoefen. Het was nu ongeveer 20:00. We hebben een koffie gedronken en hebben vervolgens een paar uur bij dat cafeetje gezeten. Toen we konden inchecken hebben we dat meteen gedaan en alles ging prima. Het was een lange zit, en we kwamen aan op Manila Airport, Filipijnen. Maar hier moet ik stoppen, want nu zijn we in dus officieel in de Filipijnen! En die nieuwe avonturen bespreken we weer.... in ons volgende blog.
Vietnam was een veelzijdig land, waar we veel hebben ondernomen en enorme afstanden hebben overbrugd. We hebben weer angsten overwonnen en zijn enorm actief geweest. We hebben het zelfs ijskoud gehad voor het eerst sinds de Rinjani vulkaan in Indonesië. Een fijn en bijzonder land. We hebben er al 5 maanden reizen opzitten, een super super super raar idee. Tegelijkertijd is de tijd voorbij gevlogen, onze laatste maand gaat gewoon al in!!! Maar tegelijkertijd, als we terugkijken op wat we allemaal al hebben gedaan en bijvoorbeeld Indonesië, lijkt het al een eeuwigheid. We hebben het zo fijn en zitten helemaal in de reisvibe. Stiekem willen we eigenlijk niet terug, maar ergens ook weer wel. We missen onze familie, vrienden en hondje Django heel erg. Maar goed, nu nog 1 maand heerlijk genieten!
Hen Som Gap Lai (Tot snel)!
We waren gebleven in Dalat, Vietnam. We gingen, wegens tijdsoverschot (voor de verandering), 2 dagen scooteren naar een ander authentiek dorp Lak Lake. We waren heel erg aan het twijfelen om dit met een easyrider te doen, omdat we daar zulke goede verhalen over hoorden. Easyriders zijn motorrijders die je van de ene plaats naar de andere plaats vervoeren. Zo zit je achterop en kan je genieten van de omgeving waar je doorheen gaat. Maar omdat dit grapje ons 70 euro per persoon zou gaan kosten, dus 140 euro voor 1 dag (!!!) dachten we: dit doen we zelf wel! Dus wij hebben voor 2 dagen een scooter gehuurd en met benzine erbij waren wel 15 euro kwijt voor zelfs 2 dagen. Dat is het betere werk. Dus wij hebben zelf een geweldig mooie route gescooterd door de bergen. Vooral heeeeel veel bochten en hellingen, maar prachtig uitzicht. Leon heeft weer heel goed gereden en hij was zodoende mijn easyrider, haha. Ik heb de weg genavigeerd. Toen we uit het bergengebied waren reden we, dachten we, een tussendoorroute en waarbij we de tolweg ook zouden omzeilen. Wat bleek; in plaats van 1.5 uur over de snelweg moesten we nu 1.5 uur over een plattelands hobbelweggetje! Niet fijn voor onze billetjes en de scooter, maar we hadden nu juist wel een prachtig zicht op het plattelandse leven hier. Halverwege hielden we pauze bij mensen thuis die wat drinken verkochten. Heel gezellig en ze waren super lief. Nadat we onze weg weer vervolgden kwamen we weer langs mooie dorpjes en stadjes, en prachtige natuur zoals uitgetrekte bossen en meren. Het grappige was, dat we onderweg de easyriders van die dag continue weer tegenkwamen, voelt toch wel goed haha. Hoe verder we reden hoe meer rijstvelden er verschenen, eerst kleintjes en toen steeds grotere. Overal waren de mensen aan het werk op de velden, een mooi gezicht. De zon begon ook langzaam onder te gaan wat een mooi romantisch licht gaf over de velden. We reden Lak Lake in en het was een heel knus klein dorpje, heel boers! Overal liepen waterbuffels, ossen, honden en varkens. Een mooi plaatje was ook dat een klein kindje op een buffel zat en een ander kindje (op blote voetjes) het enorme dier met zich meetrok. Op straat waren locale marktjes met etenswaar en huishoudelijke spulletjes. Toen dwaalden we wat rond om een hotel te vinden en wie zagen we daar? Onze grote vrienden de easyriders! Dus wij gingen bij hetzelfde hotel kijken en het was inderdaad het hotel die we ook op Internet hadden gevonden: direct aan het water. Ze hadden alleen geen privé kamer meer, maar een dorm (waar je met meerdere mensen op 1 kamer slaapt), en aangezien Leon moe was van de zeker 8 uur lange rit vandaag besloten we dit maar gewoon te doen. En dit was dikke prima! We hadden gewoon ons 2-persoons bedje met klamboe en het was een grote zaal waarbij je niet zo hutje mutje lag. Afgezien van de enorme kou (het is overdags heel heet, maar 's avonds koelt het enorm af, was ookal zo in Dalat). Dus we hebben goed geslapen. De volgende dag vertrokken we op tijd, omdat we het hele stuk ook weer terug moeten (dit keer wel over de snelweg hebben we maar besloten) en we ook nog langs een dorpje hier vlakbij wilden: Minority Village. Hier reden we heen langs het mooie meer Lak Lake, waar we zelfs olifantjes in zagen! We reden over hele nauwe weggetjes dwars door enorme rijstvelden, terwijl we continue werden ingehaald door tractors en werden opgehouden Door hele kuddes ossen en buffels, haha heel speciaal. Overal om ons heen waren mensen aan het werk en heel vrolijk naar ons toe, overal was het prachtige uitzicht van water, groene rijstvelden en modderpoelen waar de buffels in zaten te rusten. Toen kwamen we aan bij het dorpje waar allemaal houten en rieten huisjes stonden op palen. Onder die huisjes stonden koeien en buffels gestalt. Eromheen waren wat hokken voor dieren maar eigenlijk liepen alle dieren gewoon los daar. We reden er wat doorheen en het is nog heel agrarisch hier, heel leuk om te zien. Op een gegeven moment reden we langs een huisje waar een stuk of 8 jongens zaten en die zwaaiden hevig en gebaarden dat we moesten komen. We hadden al gehoord dat rond Tet mensen soms vreemden uitnodigen voor goed geluk het komende jaar en als je weigert dat je ze dan ongeluk brengt. Dus daarom, en omdat het ons natuurlijk ook leuk leek, stapten we af en gingen we op de veranda erbij zitten. We kregen koffie (1 beker zoete koffie die de kring rond ging) en omdat we niet onbeleefd wilden zijn dronken we mee. Het enige probleem was: ze konden geen woord Engels!!! Dus met hevige gebaren en geluiden probeerden we elkaar dingen duidelijk te maken. Dit lukte enigszins haha. Toen pakte de jongen die er woonde een liedjesboek met Engelse liedjes. Deze kon hij zelf niet zingen en hij wilde graag horen of wij dit kende en konden zingen. Zingen is in Vietnam sowieso een heel ding, overal zijn karaoke bars waarbij je gewoon een kamertje kan huren om te gaan karaoken, haha! Dus ook nu mochten we niet weigeren, dat is onbeleefd. Niet schamen en gewoon doen! Dus eerst ging Leon en toen ik, ze vonden het geweldig! Daarna ging hij ook met Vietnamese liedjes en het was heel leuk. Heel speciaal om zo uitgenodigd te worden en ookal versta je elkaar niet, het is heel leuk. Toen stapten we op, we hadden een lange weg voor de boeg. Dus we reden weer dezelfde weg terug, alleen dit keer het laatste stuk over de snelweg. Uiteindelijk hoefden wij met de scooter niet eens tol te betalen haha en we waren veel sneller dit keer thuis (na wel nog een pauze bij diezelfde mensen als waar we gisteren zaten). Uitgeput van de lange dagen, maar wel weer perfect opgevulde dagen met een unieke ervaring! De volgende dag kochten we nog een bloemetje voor onze hoteleigenaar voor Tet, het was een super leuke jongen. Hierna gingen we met de bus naar Hoi An. Dit was een slaapbus en de nacht zou ook lang zijn. We vertrokken om 15 uur en kwamen uiteindelijk om 5 uur 's nachts aan in Danang, een plaatsje een halfuur van Hoi An af. De nacht was voor Leon prima, hij heeft echt leren slapen op alle plekken deze reis, ik kon door misselijkheid, discolampen en alle hobbels echt niet slapen. Wat ook echt nadelig is, is dat de stops niet heel vrouwvriendelijk zijn. Je moet vaak na wat uren rijden best nodig plassen, maar dan stoppen ze gewoon langs de weg! Voor mannen prima, maar voor vrouwen niet fijn. Maar je moet wel! Je probeert een beetje tussen de struikjes te gaan en leon staat er altijd wel voor.. maar deze stop was echt vervelend, waarbij mannen gewoon naast mij stonden terwijl ik wilde plassen. Echt niet fijn, maar het lucht altijd zo erg op. Maar rond 5 uur kwamen we aan en we moesten dus een taxi naar ons hotel pakken. Probleem was dat het nu dus nieuwjaar was, en er heel weinig taxi's waren (en de taxi's die er waren belachelijke prijzen vroegen, ergens ook wel terecht met nieuwjaar). Dus wij hebben gewoon even op de parkeerplaats daar gezeten, het was toch nog super vroeg en we hadden geen haast. Twee chinese meiden bleven ook wachten en zetten zelfs een tentje op, we mochten erbij maar daar was die veel te klein voor haha. Wel heel lief. Uiteindelijk kwam er een jongeman voorbij in auto en hij wilde voor een redelijke prijs ons brengen. Yes! Dus 2 uur na onze aankomst in Danang kwamen we uiteindelijk aan in ons hotel.
Daar mochten we gelukkig al onze kamer in en we hebben heerlijk geslapen. De volgende dag pakten we hier bij het hotel de fietsen om een ontbijtje/lunch te zoeken. Hoi An is een heel knus, gezellig stadje met overal lampionnetjes. We fietsten door drukke straten, maar wel hele gezellige straten. We kwamen aan bij het centrum en overal stonden kraampjes met eten en souveniertjes. We wilden iets van brood en zagen een mevrouw een soort donut-achtige dingen maken en dat wilden we wel proberen: lekker!! En het vulde ook nog eens heel goed. Een beetje jammer dat het die dag best wel regende. We gingen daarom 's middags bij een lokaal koffiehuis zitten. Er waren allemaal Vietnamese mensen die ons raar aankeken dat we daar gingen zitten. Vanaf dat we onze eerste goedkope koffie hadden besteld wisten al we dat dit de komende dagen onze stam(koffie)kroeg zou zijn. Die avond was het gelukkig droog en liepen we weer door het stadje en langs het water. We hoorden van iedereen verhalen dat Hoi An zo'n gezellige rustige relaxte stad was, maar wij vonden het echt super druk. Wel gezellige drukte, maar alles behalve rustig. Maar dat kwam natuurlijk door het
Chinees Nieuwjaar! Wanneer het donker is, is deze stad nog zoveel leuker: dan gaan de lampionnetjes aan! Dus overal waar je kijkt, in alle kleuren van de regenboog, lampionnetjes. Echt een gezellig gezicht, mama zou dit geweldig vinden. Ineens kwamen we op de brug de jongen van canyoning tegen! Dus we gingen met hem (en nog zo'n 10 andere mensen uit zijn hostel) ergens eten. De volgende dag hebben we weer wat rondgelopen door de stad en zijn we op zoek gegaan naar een goede kleermaker. Leon wilt namelijk graag een pak en colbert op maat laten maken voor als hij straks na onze reis (nog even niet aan denken) moet solliciteren en werken. En ook mij leek het leuk om een lange zwarte jurk te hebben die ik zelf kan ontwerpen. Kleermakers zijn hier dus echt belachelijk goedkoop. We hadden wat kleermakers gevonden op Internet, maar wat bleek: bijna alles is dicht door Tet (het Chinees nieuwjaar)! Wat een pech! Dus wij hebben in verschillende straatjes gekeken naar verschillende kleermakers die wel open waren en ons oog viel op een grotere winkel wat heel luxe en professioneel oogde. We lieten ons informeren en maakten een afspraak voor de dag erna. Dus de volgende dag kozen we eerst stofjes voor Leons pak uit, heel donkerblauw voor het pak en wat lichter glanzend blauw met een klein streepje voor het colbert. Voor mijn jurk een simpele zwarte stretch stof. Het ontwerp voor Leon was duidelijk, er werden kleine dingen gevraagd en zijn maten opgenomen, snel gepiept. Het zag er grappig uit om zo'n klein vrouwtje Leons lange maten op te zien nemen. Toen moest ik mijn jurk uittekenen, ik had al wat plaatjes op Internet gezocht voor mijn 'perfecte' jurk, die ik samenvoegde in een eigen ontwerp. Dus een lange jurk die tot de grond reikt aan de achterkant, een split aan de voorkant die langzaam uitloopt naar beneden, een V-hals en gewone schouderbandjes. Ook mijn maten werden opgenomen en dat was het dan! 's Middags at ik een stokbroodje en Leon een lokaal gerecht Cau Lau, een soort zoete noodlessoep met vlees. Ik kon deze niet uitproberen, omdat overal vlees in zit. Hij vond het heerlijk! Die avond hebben we over de markt gelopen. We moeten ons pak opsturen naar Nederland per luchtpost, dus dan kunnen wel er misschien wat souveniertjes bij doen. Hier hebben we dus wat souveniertjes gekocht, zoals een rode lampion voor in ons huisje (die je wel kan inklappen, maar alsnog te groot is voor in de backpack). De volgende dag, na weer een lekkere koffie in ons koffiehuisje, hebben we bustickets gekocht voor die avond naar onze volgende bestemming de volgende dag. Maar eerst hebben we onze jurk en pakken nog een keer gepast. Allebei moest het op bepaalde plekken nog wat ingenomen worden, dus mogen we morgen terugkomen voor de hopelijk laatste fit. Vandaag werd hij vermaakt. Die laatste avond hebben we weer langs het water gelopen en de drukte was al aanzienlijk minder dan de afgelopen dagen: iedereen gaat weer terug naar huis. Daardoor konden we ook de echte relaxte sfeer gelukkig nog proeven hier. De volgende dag pasten we onze gemaakte kleren weer en ze zaten perfect! We zijn er enorm blij mee en wat een leuke ervaring ook! Die middag pakten we de bus naar Ninh Binh, een schattig plaatsje met prachtige natuur. We hadden in Hoi An heel veel moeite gedaan om voor een betaalbare prijs bustickets te kopen, helaas horen we over de bussen op dit traject echt horrirverhalen, maar we zullen zien. De eerste 2 uur verliepen prima, we hadden een goed plekje boven bij het raampje, er werd ons verteld dat we in deze bus zouden blijven. Maar helaas, ineens moesten alle toeristen de bus uit en mochten de Vietnamesen blijven zitten. Heel vreemd, maar je moet wel. Vervolgens stonden we met een hele groep op een parkeerplaats en er werd ons verteld dat de bus 'heel snel zou komen'. Ondertussen kwamen er meet bussen die alle toeristen eruit gooiden en het steeds drukker werd. Op de parkeerplaats stond een kapotte bus waar allerlei mensen druk aan het repareren waren, de band lag er helemaal af en overal lagen schroeven en weet ik veel wat nog meer. We waren heel bang dat we nu aan het wachten waren om in deze bus verder te moeten gaan. Een goede 3 uur later deed de bus het weer en mochten we instappen. Het was wel duidelijk dat we als toeristen genaaid waren. Ze laten tijdens busritten onderweg lokale mensen altijd instappen, die mogen dan voor een prikkie mee (wat ze dan in eigen zak steken natuurlijk) en die liggen, als er geen plek is, gewoon in het gangpad op de grond. Lekker gevaarlijk dus, maar de dagelijkse gang van zaken. Ik denkt dat ze ons er allemaal uitgegooid hebben, zodat ze meer mensen onderweg kunnen oppikken. Maar goed, we konden nu EINDELIJK zitten en hebben een prima busrit gehad. Rond 5 uur 's nachts kwamen we aan en werden echt langs de snelweg gedumpt (we waren de enige die naar Ninh Binh gingen). Dus besloten we de route van 1.5 uur (met zware backpack) te lopen met af en toe een pauze. Langzaamaan begon het lichter te worden en bestelden we een koffie bij een huisje wat net open ging. Dat is sowieso heel gebruikelijk hier: 20:00 uur naar bed en 05:00 weer op. Dus terwijl wij liepen was het al erg druk op straat, heel gek. In ons hotel aangekomen hebben we onze spullen snel gedumpt en pakten gelijk een bootje. Want daarom zijn we hier gekomen: er zijn prachtige wateren door bergen en rijstvelden waar je dan met een bootje over vaart. Het is eigenlijk heel druk, maar aangezien wij om 7 uur al in het bootje stapten was er nog niemand: heerlijk! We hadden het rijk voor ons alleen. We vaarden langs huisjes door kleine kanaaltjes, onder grotten door, over meren met enorme bergen eromheen en overal waar je kijkt groen. Helaas was de rijst net geoogst, waardoor we dat niet zagen, maar het was alsnog prachtig! We keken onze ogen uit op deze mooie plek. Hierna hebben we toch even wat slaap ingehaald. Rond een uurtje of 2, en we ons fris voelden, huurden we een scooter om de omgeving te verkennen rond Ninh Binh en een andere boottocht Van Long te doen. De weg ernaartoe was al geweldig: overal om je heen prachtig uitgestrekte gebieden, met groen, overal zijn mensen druk bezig om rijst opnieuw te planten en overal staan koeien en geiten te grazen. Dat is wel veel meer hier dan in andere landen: geiten. Overal langs de weg verkopen ze hele gebraden geiten, zoals dat er ook bij een speenvarken uitziet. Aangekomen in Van Long waren we zo blij dat we deze hebben gekozen: dit was nog mooier dan vanochtend! We waren er net voor zonsondergang, dus er was een prachtige gloed over de vallei, overal vlogen witte vogels alsof ze net terugkwamen van trek en het watertje waar we met de boot doorheen vaarden liep door een onbeschrijfelijk mooi gebied. We hebben zelfs apen gezien, terwijl die super zeldzaam zijn in de natuur! Het zijn grote zwarte apen met enorme pluim staarten, heel leuk. De volgende dag was het Valentijnsdag en wilden we (weer) een boottrip doen Trang An, daarvoor zijn we hier immers. Echter was het hier enoooooooorm druk, we hebben al bijna een uur in de rij gestaan om überhaupt een kaartje te kopen. We twijfelden of weet niet gewoon moesten gaan, maar het zal wel niet voor niets zo druk zijn toch?! Dus wel kochten een kaartje en gingen in de rij staan tot deuren open gingen naar het volgende deel. Toen de deuren opengingen veranderden de mensen om ons heen ineens als beesten en renden naar de deur. Daardoor werden we helemaal meegetrokken en geplet, heel vervelend. Uiteindelijk stonden we in een gebouw te wachten, iedereen was gewoon binnen, dus we snapten niet waarom ze zo drongen. Toen mochten we naar de kade lopen, waar je in de bootjes kon stappen. Maar ook hier was het een ramp: mensen drongen en renden en schreeuwden. Je moest letterlijk vechten om een bootje, echt heel rot. Wij stonden een beetje te klungelen achteraan, niet wetende hoe we hier doorheen konden komen. Toen tikte een familie ons aan of we er bij hen inwilden: JA! Gelukkig hadden we zo dus een plekje, maar wat een ellende zeg.... We vaarden letterlijk in een rij met alle bootjes, overal waar je keek waren boten met Vietnamese toeristen (die ons leuker vonden dan de boottocht en dus telkens zwaaiden en dingen riepen). We gingen enorm langzaam langs alles en moesten telkens overal wachten om doorheen te varen, echt niet leuk. De omgeving was wel mooi, begrijp me niet verkeerd, maar dit was niet leuk. Dus die 2 uur die de boottocht duurde waren echt niet leuk! Gelukkig hadden we nog een leuke klim op de planning: op een berg waar je prachtig uitzicht hebt. We liepen de parkeerplaats op naar de scooter toen Leon ineens een kreet gaf. Ik keek achterop en zn hele voet zat onder het bloed.... Er stak kennelijk ineens een pin uit de grond die hij over het hoofd zag. Hier is hij met een beste vaart tegenaangelopen en heeft zijn voet een flinke wond bezorgd. Het bloedde dus best erg en Leon had erge pijn, dus gingen we naar huis om zijn voet te verzorgen. Heel vervelend voor hem, we denken dat hij goed gekneusd is. De volgende dag pakten we de bus naar Cat Ba. Dit is een eiland bij Halong Bay. Omdat we hoorden dat Halong Bay enorm druk en duur is gingen we hierheen, het is in principe precies hetzelfde alleen niet de naam. Leon heeft de hele busreis met zijn voet hooggelegen en heeft veel pijn, zo zielig..
Hierna pakten we de boot naar het eiland, die werd vervolgd door een busreis over het eiland. En wauw, wat een prachtig eiland! Overal waar je kijkt is groen en bergen, het deed ons erg aan Jurassic Park denken, alsof er elk moment een enorme dinosaurus tevoorschijn komt, haha. Het is jammer dat we hier maar 1 dag hebben, anders konden we nog een dagje over het eiland scooteren. We merkten gelijk dat de temperatuur hier ook weer laag was, zelfs overdags moesten we een lange broek aan met vestje (och arme wij). En 's avonds is het al helemaal ijskoud. We hebben geen jas mee, maar 1 dikke trui en vestje. Het is een beetje dubbel, want we zitten nog maar 1 week in de kou, dus om daarvoor nou een jas aan te schaffen die je weer mee moet sjouwen is ook wat onnodig misschien. Maar we zullen zien. De volgende dag deden er een boottrip langs Cat Ba en Halong Bay. Het was echt heeeeel erg koud en winderig, gelukkig hadden ze koffie op de boot. Rond de middag werd de temperatuur al beter en kwam zelfs de zon door! We hebben met onze boot over de zee gevaren langs prachtige, groen begroeide, kalkrotsen. Die steken dan ineens uit het water op. Bij Halong Bay aangekomen (niet in het drukke gedeelte, maar meer aan de zijkant) meerden we aan en pakten we de kajaks om langs de kalksteenrotsen en grotten te kajakken. Echt heel mooi warm helder water! Je kon allerlei verschillende baaien in en onder verschillende grotjes door, heel leuk. Toen we door een afgelegen grot vaarden kwamen we bij een mooi meertje uit en daar hebben we aapjes op de berg gespot! Altijd leuk! We hebben zo een mooie impressie van Halong Bay gehad zonder drukte. Toen we weer thuis waren hadden we het enorm koud! We hadden enorme behoefte aan een hete lange douche, maar helaas kan je maximaal 5 minuten warm douchen en dan is het gedaan met de pret haha. Dus heel snel wassen en onder de dekens warm worden, het voelt echt even als in Nederland, die we war betreft de kou absoluut niet missen! De volgende dag pakten we 's ochtends om 5 uur de bus naar de boot en weer naar de bus richting Sapa. We werden ineens in the middle of nowhere gedumpt met de mededeling dat er moesten overstappen naar een andere bus naar Sapa, maar dan moesten we wel eerst naar het busstation met de taxi. Dat vonden wij dus belachelijk! We hadden tickets geboekt naar Sapa en vonden dat we dit niet zelf moesten regelen en betalen! Dus wij gingen even bij een koffiehuisje zitten en er kwam een super aardige Vietnamese vrouw bij ons zitten en hielp ons met bellen. Toen wij in het Nederlands met elkaar praatten praatte ze ineens in het Nederlands terug! Ze heeft kennelijk een man een Nederland en is nu de taal aan het leren om ooit te emigreren, grappig! Vanaf toen hielp ze ons in het Nederlands verder. Uiteindelijk kwam een klein busje ons ophalen en zette ons af bij een boekingskantoortje. Hierna mochten we mee met de bus naar een plaatsje vlakbij Sapa. Dat was een busstation. Vanuit daar met heel veel gedoe weer kunnen regelen dat we met de bus naar Sapa mee konden. Wat een gedoe en gestress, maar na 16 uur kwamen we uitgeput aan in Sapa. Hier was het niet normaal mistig en koud, je kon geen hand voor ogen zien en we trilden helemaal. Aangekomen in ons hotel bleek dat ze geen verwarming hadden en het binnen dus net zo koud was als buiten, pfff. Toen we wilden inchecken vroegen ze naar onze paspoorten (die moet je in Vietnam altijd inleveren bij je hotel gedurende je verblijf) en toen kwamen we tot de schokkende ontdekking dat we die niet hebben teruggekregen van ons hotel in Cat Ba...... Neeeeee!!! Dat is echt super erg! Dat zijn onze belangrijkste documenten, wat super stom van ons en het andere hotel! We belden gelijk ons andere hotel op en ze zeiden inderdaad dat ze daar nog lagen, maar dat hij ze wel mee kon geven aan de volgende bus. Maar nu we hebben ervaren hoeveel gedoe zo'n bus is en hoeveel je moet overstappen durfden we dat risico gewoon niet te nemen. Het was zo lastig, want we hebben echt een rot tocht hierheen gehad en om die weer te doen op en neer zou zo slopend, duur en lang zijn... Toen bedachten we dat er op Facebook een Nederlandse man is die in Vietnam woont en zijn eigen bedrijf daar heeft. Dus ik belde hem op wat we het beste konden doen en wat denk je? Hij heeft touren vanuit Cat Ba naar Hanoi lopen!!! Dus hij kon er persoonlijk voor zorgen dat de paspoorten bij hem terechtkwamen binnen 1 dag. Wat een held!!!!! We waren super blij, Hanoi is onze volgende bestemming, dus dan kunnen we ze oppikken. Dat scheelde weer heel veel gedoe. Toen gingen we onderkoelt in bed liggen, gelukkig hadden ze wel elektrische dekens. Maar alsnog lagen we te trillen en als je uitademde kwam er gewoon een wolkje uit je mond. In dat geval hebben we het in Nederland toch wel beter voor mekaar met de kou zeg. De volgende ochtend liepen we door het stadje van Sapa, maar het erge was: de mist was nog erger geworden! Je zag alleen maar wit, echt zo jammer. We zijn juist helemaal naar Sapa gekomen om een trekking te doen door de prachtige rijstvelden die ze hier hebben, maar je zag nu geen steek voor ogen en wat was het koud...... Ik hield het echt niet meer en heb toch maar een jas gekocht die ik in Nederland ook wel weer kan gebruiken. Leon was stoer en vond het niet nodig. We ontbeten en dineerden in ons hotel, zij hadden aan de zijkant een soort kas waar je dan zat. Het was dus weer vreselijk koud en zo zaten we trillend en klappertandend te eten, haha. Debiel als je erover nadenkt. We hebben wel een beetje de sfeer van het stadje van Sapa kunnen proeven door er doorheen te lopen en van alles te bekijken zoals de huisjes, winkeltjes en mensen. De meeste mensen dragen hier traditionele kledij en wonen in de bergen en tussen de rijstvelden. We twijfelden heel erg om alsnog een trekking door de rijstvelden te doen, maar hebben uiteindelijk besloten om het niet te doen. Met deze vreselijke kou en amper zicht is het zeker niet de moeite en geld waard. Heel jammer, maar als dit het enige is wat tegen zit qua weer op de reis valt het ons alles mee. Dus de volgende dag pakten we de bus naar Hanoi. Hier kwamen we, na een prima busrit waarbij er mensen naast mij in het gangpad lagen en ik bijna lepeltje lepeltje lag met een snurkende jongeman, aan in Hanoi. Hanoi is onze laatste bestemming in Vietnam en tevens de hoofdstad van Vietnam. Ik heb hier goede verhalen over gehoord, dus we waren heel benieuwd. We haalden eerst onze paspoorten op en bedankten de man duizend maal voorronde paspoorten. Ons hotel ligt middenin 'the old quarter' - het gezellige toeristische centrum. Nadat we onze tassen gedumpt hadden gingen we gelijk de stad in om wat te eten. De temperatuur is hier ook weer lekker! En wat een geweldige stad!!! Het is super gezellig en knus, er is heel veel leven en drukte. Overal zijn winkeltjes, restaurantjes, boekingskantoortje, marktjes, kraampjes en streetfood. Echt een stad naar mijn hart. Aangezien ik dol ben op marktjes (en Leon ze beetje bij beetje ook meer weet te waarderen) slenterden we de eerste avond even over de markt. Ze verkopen hier overal fruit, dus wij kochten een bakje met fruit. Zo kregen we voor een prikkie een bakje met ananas, druiven, aardbeien, jackfruit, mango, appel en wat yoghurt en het was jummiieeeee! We zijn heel blij dat we hierheen zijn gegaan en hier de komende dagen nog kunnen relaxen voor de het vliegtuig pakken naar de Filipijnen. De volgende dag zijn we naar die man gegaan die onze paspoorten had geregeld en hebben we gekletst en een koffie gedronken. Hierna zijn wel de stad doorgelopen, door alle leuke levendige straatjes. Tot we op een drukke kruizing kwamen: the beer corner: hier zijn allerlei mini eethuisjes waar je kleine gerechten en bier kan bestellen. Leon heeft hier wel bier gedronken, maar nog geen vers bier. En aangezien dat hier echt een ding is probeerde Leon het maar. Hij vond het op het begin wat flauw, aar na even wennen nam hij meer haha. Al helemaal als je bedenkt dat je omgerekend maar 25 cent betaalt is het extra leuk haha. Hier hebben we ook een soort kaaskroketjes en visballetjes geprobeerd en het was echt heerlijk!!! Visballetjes zien er een beetje chemisch wit uit, en we hebben geen idee wat er allemaal doorheen zit, maar het was echt lekker! Overal om ons heen waren de locals ook aan het smikkelen: kippenkluifjes! Maar niet zomaar kippenkluifjes, nee kippenPOOTkluifjes. Dus dan hebben ze een lekkere gebakken kippenklauw in hun hand, waarbij de nageltjes er nog aan zitten, die ze dan lekker oppeuzelen. Het ziet er werkelijk waar walgelijk uit, maar ze vinden het hier kennelijk een delicatesse! De volgende dag hebben we weer fijn genoten van deze stad en gezellig op de beer corner gezeten. Ondertussen plukken we overal lekkere hapjes van straat en eten we heel veel fruit. Er lopen vrouwtjes met van de stokken over hun schouders waar manden aanhangen, en daarop ligt vaak fruit. Hier hebben we wat passievruchten gekocht. Dankzij Leons zakmes (wordt die toch nog gebruikt deze reis) konden we deze openen. Passievrucht is echt mijn nieuwe lievelingsfruit en hopelijk is het in Nederland ook zo lekker, haha. Die avond hebben we eens wat luxer gegeten: camembert kaasfondue met een camembert kaasje na. Het was zoooooo lekker!!!! Zelfs Leon, die echt niet van kaas houdt, vond dit echt lekker. Echt een feest! Die avond hebben we een rondje om het prachtige meer hier gelopen en zijn we nog over de markt gelopen. De volgende dag hebben we onze spullen ingepakt voor morgen, dan vliegen we 's avonds weg. Maar eerst hebben we nog een dagje door de stad gebanjerd en Leon moest nodig naar de kapper. We zochten de kapper die er het meest betrouwbaar uitzag uit en Leon ging zitten. Ze vroeg niet eens wat Leon wilde en pakte de tondeuze al, wat is dit?! Dus Leon liet snel een plaatje zien die deze die ze amper bekeek en ze begon me toch te knippen in leons haar... echt vreselijk... ik zag overal kale plekken ontstaan en ze deed echt maar wat. Ik moest van de zenuwen lachen, het was zo erg, en leon was spaansbenauwd. Na 5 minuten had ze haar slachtpartij geklaard en liep Leon met een veel te kort, totaal niet in model, kapsel naar buiten. Uiteindelijk was het niet zo vreselijk, maar ook niet mooi. jammer, juist omdat wel tot nu toe hele goede ervaringen hadden met kappers in Azië. 's avonds hebben we op de markt heerlijk streetfood gegeten: fruitbakjes, visballetjes en barbecuestokjes van varken en kip. Echt heel lekker en super gezellig. We hadden een fruitbakje waarbij je zelf fruit kon scheppen, dus we hebben ook allerlei vruchtjes erin gedaan die we helemaal niet kenden waarvan sommige heel lekker waren en sommige op de straat werden gemikt haha. De volgende dag moesten we 's ochtends ons hotel uit, maar we hadden nog de hele dag. Dus we gingen lekker om de stad heen lopen langs het mortuarium van Ho Chi Minh (die helaas al gesloten was) en hebben daarna een Pagoda bekeken. Deze Pagoda was een en al goud en versiering, heel druk maar erg mooi. Hierna zijn we naar een gevangenis museum geweest. Dit is een gebouw waar vroeger een gevangenis was waar Fransen revolutionaire Vietnamesen gevangen hielden. Je kon de kamers zien waar ze lagen en je zag de kettingen nog liggen. Hier zijn veel mensen ondervoed en doodziek overleden. Heftig, maar zeker interessant om gezien te hebben. Hierna liepen we weer richting het meer, daar is namelijk een traditionele waterpoppenshow die ik graag wil zien. Leon is daar totaal niet van en dat weet ik, dus Leon ging bij de buren een koffietje drinken en ik ben in mijn eentje naar de show gegaan. Het was erg grappig! Aan de zijkant zit een soort orkest met traditionele instrumenten en er zijn 2 vrouwen die zingen en praten. Ondertussen is er een 'podium' van water waarin verschillende poppen worden bestuurd van onderwater. Heel leuk en divers! Er werden mythen, tradities en het dagelijks leven gespeeld, dus van draken tot vissers tot vogels tot honden tot verliefde mensen tot dansen en werken. En dat onder begeleiding van muziek en lichten. Uiteindelijk kwam er ook een draak die een soort dans deed, waarbij er vuur uit zijn mond kwam en waarbij de hele zaal onder de rook zat, hahaha. Het was leuk om te zien, maar na een uur was het ook wel goed geweest en Leon had dit zeker niet leuk gevonden haha. Die avond heeft Leon als avondeten straatkebab gegeten en ik kaaskroketjes en visballetjes. Die ga ik missen, haha. Toen pakten we de locale bus naar het vliegveld (dat kost maar 30 cent, tegenover 15 euro voor een taxi). Ons hotel zei dat we echt niet de locale bus moeten pakken, omdat die altijd vol zit met mensen en vaak kapot gaat, maar dat is natuurlijk onzin. Zij willen alleen maar geld aan ons verdienen dus wij gingen lekker onze gang en zijn voor 60 cent in totaal veilig en op tijd bij het vliegveld aangekomen. Nu begon onze lange zit. We hebben ons visum tot en met vandaag, maar we vliegen om 01:00, dus net de dag na ons visumverloop. Dus we zijn nu lekker op tijd om ons het land al uit de 'checken' en op het vliegveld te vertoefen. Het was nu ongeveer 20:00. We hebben een koffie gedronken en hebben vervolgens een paar uur bij dat cafeetje gezeten. Toen we konden inchecken hebben we dat meteen gedaan en alles ging prima. Het was een lange zit, en we kwamen aan op Manila Airport, Filipijnen. Maar hier moet ik stoppen, want nu zijn we in dus officieel in de Filipijnen! En die nieuwe avonturen bespreken we weer.... in ons volgende blog.
Vietnam was een veelzijdig land, waar we veel hebben ondernomen en enorme afstanden hebben overbrugd. We hebben weer angsten overwonnen en zijn enorm actief geweest. We hebben het zelfs ijskoud gehad voor het eerst sinds de Rinjani vulkaan in Indonesië. Een fijn en bijzonder land. We hebben er al 5 maanden reizen opzitten, een super super super raar idee. Tegelijkertijd is de tijd voorbij gevlogen, onze laatste maand gaat gewoon al in!!! Maar tegelijkertijd, als we terugkijken op wat we allemaal al hebben gedaan en bijvoorbeeld Indonesië, lijkt het al een eeuwigheid. We hebben het zo fijn en zitten helemaal in de reisvibe. Stiekem willen we eigenlijk niet terug, maar ergens ook weer wel. We missen onze familie, vrienden en hondje Django heel erg. Maar goed, nu nog 1 maand heerlijk genieten!
Hen Som Gap Lai (Tot snel)!
Wel absurd dat ze toeristen vaak gewoon uit de bus zetten, haha..
Lekker dat fruit! Passievrucht is ook mijn favoriet.
Geniet nog de laatste dagen daar!