Filipijnen 2 (Coron, Cebu, Boracay)
31 maart 2016 - Boracay, Filipijnen
Hoi allemaal!
Daar zijn we weer, bijna aan het eind van onze geweldig reis. Bizar hoe snel de tijd is gegaan, maar tegelijkertijd Hoe ongelooflijk veel we al hebben gezien en gedaan! Maar ik ga nog niet terugblikken, eerst de andere verhalen van ons geweldige eilandenland de Filipijnen! We waren gebleven bij Coron, een knus stadje aan de kust. We hadden er net een geweldige expeditie opzitten en waren benieuwd naar de rest! In Coron hadden we een aantal dagen gepland. De Filipijnen zijn een stuk duurder dan andere landen, deels omdat het nu hoogseizoen is. Alles zit vol en je merkt ook dat de prijzen echt hoog liggen (nog steeds geen Nederlandse prijzen, maar voor Azië wel veel). Zo hadden we niet echt een keuze en moesten in een klein heet kamertje zitten met een ventilator en gedeelde badkamer. Maar alles beter dan debiele prijzen betalen! De eerste dag wilden we graag aan het strand liggen. Het probleem met Coron is, is dat het geweldige stranden heeft, maar wel waar je een boottocht voor moet doen. Verder kan je ook met de scooter naar stranden een uur verder gaan, maar die zijn niet zo mooi. Toch wilden we even een rustdag aan het strand, in plaats van gelijk weer een boottocht te moeten doen. Dus wij huurden een scooter en gingen richting het strand. De weg was eerst prima, maar hakverwege veranderde het in een grind/zand/rotsenpad. Heel vervelend en de scooter gleed half weg telkens. Dus wij stapvoets verder gereden met de benen aan de grond, maar daardoor ging het erg langzaam. We kwamen aan bij het strand en er was niemand! Het strand zelf was, in vergelijking met wat we allemaal al gezien hebben, niet heel mooi. Maar alsnog prima, vooral omdat we alleen waren en het water lekker warm was. Hier hebben we een dagje in de schaduw van de palmbomen een boekje gelezen. Aan het eind van de dag, toen het iets afkoelde, gingen we met de scooter terug. We zagen onderweg een hotspring, dus daar wilden we wel even een kijkje nemen. Het zijn natuurlijke heetwaterbronnen, maar ze hebben er wel een soort stenen zwembad van gemaakt, dus niet helemaal natuurlijk meer haha. Maar het was erg mooi en we trokken vrolijk onze kleren uit om het warme water in te glijden. Maar onze verwachtingen waren verkeerd met 'warm', het was gloeiend HEET!!! Het was meer dan 40 graden, haha dit hadden we niet verwacht! We hebben een halfuur in het water gedobberd, maar waren er toen helemaal klaar mee haha. Het was echt te heet! Al helemaal omdat de lucht ook gewoon warm is. Dus toen gingen we een scooterrit terug naar Coron stadje. Hier zagen we een lokaal restaurantje en gingen zitten. Ik had al verteld dat het een ramp is als vegetariër hier, maar dat is dus echt! Er stonden wat noodles met garnalen op het menu, maar die hadden ze niet meer. Ze snapten niet dat ik vegetarische noodles wilde! Uiteindelijk kon ik het duidelijk maken en deed ze er een ei doorheen, maar het was echt niet lekker! Leons eten was gelukkig wel prima. Coron is een klein stadje met heel veel lokale supermarktjes. Het zijn geen supermarkten zoals wij ze hier kennen, maar meer een houten hut waar heel rommelig op elkaar gepropt allerlei artikelen staan. Je gaat de hut niet in (in sommige gevallen zit er zelfs gaas voor), maar je besteld je dingen gewoon aan degene die erin zit/staat. Heel leuk om zo te zien! Het straatbeeld wordt gedomineerd door deze winkeltjes en de tricycles die ertussendoor over de straatjes rijden. Verder staan er wat hotels, veel duikscholen, restaurantjes en lokale winkels. We hebben een heel goedkoop bakkertje ontdekt waar we voortaan ons ontbijt en lunch kopen (net als bij El Nido, 10 cent voor een luxe broodje, wauw). De volgende dag hadden we een boottrip geboekt naar mooie lagoons in de buurt. Op de boot zaten wat toeristen en een groep Filipijnse mannen, hele leuke lieve mensen. We hebben veel met de gepraat over de Filipijnen. Onze eerste stop was Kangayan Lake. We meerden aan en we moesten een berg op klimmen. Wanneer je boven was had je een schitterend uitzicht over de lake. Een prachtige groene berg middenin een groen-blauw meer, dat zo helder is dat je de bodem kan zien. Hier lagen wat boten in het water, wat een nog mooier beeld gaf. Toen gingen we Aan de andere kant de berg af naar een prachtig meer. Het leek net een doorzichtig groen-blauw zwembad. Hier zwommen heel veel gekke vissen: lange, dunne, grijze visjes met een hele lange puntneus. Eigenlijk super schattig! Als je met je benen in het water spetterde kwamen ze eropaf gezwommen haha. We gingen hier snorkelen, maar eindelijk was er niet heel veel te zien onder water. Het was vooral prachtig doorzichtig helder water tussen de bergen in. Hierna klommen we weer de berg over en stapten in de boot. Na een tijdje varen langs mooie rotsen en lagoons kwamen we bij Green Lagoon. Er was verder niemand, dus we hadden geluk. Ook deze lagoon was weer prachtig. De Filipijnen hebben dat zo mooi, die groenige wateren. Het geeft een dromerig, mysterieus en onwerkelijk effect. Het is zo mooi, maar het ziet er ook zo nep uit! Ik zat op de boot en Leon sprong in het water, hij zat in het groenige heldere water, maar een paar meter verder waren weer blauwige 'vlekken' in het water. Echt mooi. Hierna zijn we naar sunset Beach gegaan om te lunchen. Wederom een heerlijke vis, vlees, groenten en fruit. De Filipijnse mannen aten lekker met hun handen en maakten allerlei soorten sausjes van soja en citroen, lekker! Heel gek dat mensen in Azië gewoon ALTIJD rijst eten en daar ook van genieten! We zien vaak dat Aziaten in restaurants ook altijd rijstgerechten bestellen. Ook bij de macdonalds kan je gewoon een portie droge rijst bestellen, wat mensen ook doen. Wij vinden af en toe rijst lekker, maar echt niet elke dag laat staan 3 keer per dag! Maar het is zeker een vorm van gewenning. Na de lunch hebben we nog bij een prachtig wit strand (die echt te druk was om zelf op te liggen) gesnorkeld. Echt prachtig koraal, misschien wel het mooiste wat we tot nu toe gezien hebben! Superveel kleuren en enorm veel vissen in alle soorten en maten. Prachtig! Hierna vaarden we terug naar Coron haven, we hebben een fijne mooie dag gehad. De volgende dag hebben we een stranden-boottocht geboekt, zonder boottochten kom je niet heel ver hier in Coron. we hadden geluk, meestal heb je een groel van 14 mensen, maar omdat er 1 boot al volgeboekt was, mochten wij met z'n vieren. Er stonden vandaag 3 mooie stranden op de planning waar je dan per eiland ongeveer 2 uur vrije tijd hebt. We begonnen bij een prachtig strand waar weinig mensen waren, het zijn 2 kleine strandjes die worden onderscheiden door een klein heuveltje. Aan de ene kant loopt het strand uit in een klein pad door de zee, heel mooi. Het water is hier gewoon echt zo helder, alsof het gewoon uit de kraan komt. Aangezien het heel ondiep is op het begin zie je eerst alleen maar wit zand, alsof er gewoon geen water overheen zit, en dat gaat over in heel lichtblauw water, hoe dieper hoe donkerder de kleur wordt, maar het blijft helder en je kan tot ver naar beneden kijken. Dus het loopt langzaam van wit over naar donkerblauw. Wanneer je op het heuveltje staat geeft dat zo'n mooi beeld, net een schilderij. Hier hebben we vooral over het strand gelopen, door het water en bij het heuveltje. Toen, na ongeveer 2 uur gingen we naar Banana Island, een eiland van strand in de vorm van een banaan (welk strand niet haha). Hier was prachtig zacht dik zand en er was NIEMAND! Er lagen wat mooie witte vissersboten in het water en we waren weer onder de indruk van het sprookje waar we in zitten. Dit kan toch niet echt zijn, dit komt regelrecht uit een reisgids! Hier hebben we weer een heerlijke lunch gehad (veel te veel voor 4 personen) en hebben hierna 2 uur op het strand gelegen en in het prachtige water gedobberd. Hierna zijn we naar het laatste eiland gegaan: Malcapuya Island, een sprookjeseiland weer! Deze was wat groter en ook wat drukker, maar daar merkte je niet veel van, omdat het groot is. Hier stonden enorm veel palmbomen op het parelwitte strand en het water was prachtig lichtblauw. Wat zijn we toch geluksvogels dat we dit mogen zien, en het is nog steeds zo onwerkelijk dat we ons in dit paradijs bevinden. Ook hier hebben we weer 2 uur genoten van de zon, het prachtige uitzicht en ons boekje. Toen was het helaas alweer tijd! De dag is voorbij gevlogen en we hebben echt prachtige stranden gezien en gevoeld. Een heerlijke dag! Toch hebben we weer geluk gehad met de kleine groep (lees: 2 anderen), waardoor de rust natuurlijk meer opviel. Die avond hebben we bij een lokaal kraampje verschillende balletjes gegeten, waar we in Vietnam zo gek op waren. Helaas viel dit tegen! De vis is hier geweldig, maar voor de rest zijn er nog niet echt onder de indruk van het Filipijnse eten. De Filipijnen hebben sowieso een mix van eten uit andere Aziatische landen. Wat hier wel nieuw is, zijn de hele varkens die ze aan een spies hebben en boven het vuur garen. Gewoon echt een staaf die er bij de bil ingaat en bij de mond eruit. Als je even uit je hoofd zegt dat het een dier is, dan is het een indrukwekkend gezicht. Maar als je beseft dat het een diertje is, is het wel naar om te zien. De volgende dag hebben we een speciaal dagje gepland: NIKS DOEN! Gewoon lekker op het balkon in de zon boekjes lezen en biertjes drinken. Heerlijk. Die avond hebben we onze tas ingepakt en de volgende dag pakten we het busje naar het vliegveld: een iniminiminimini vliegveldje met iniminiminimini vliegtuigjes met propellers. Dit hebben we nog niet ervaren, dus ook leuk! Het uitzicht was heel mooi, maar we hadden wel enorm veel turbulentie. En in zo'n klein vliegtuigje voel je je wel extra kwetsbaar haha. Maar alles ging prima! Eerst vlogen we naar Manila om vervolgens bijna direct door te vliegen naar Cebu. Een prima vlucht, waarbij we ons weer door een boekje en wat spelletjes kaarten hebben gejaagd. Op Cebu aangekomen, inmiddels wel laat, pakten we de bus naar Moalboal. Hier zijn een van de mooiste duikplekken ter wereld, en aangezien we nu ons duikbevret hebben kunnen we dit doen! We hadden hier 2 dagen gepland, 1 stranddag en 1 duikdag. De eerste dag zijn wij naar het strand gegaan. Het was een halfuurtje rijden, maar de tricycles hier vragen belachelijke prijzen. Dus wij huurden een scooter voor die dag, om zo goedkoper uit te zijn. Moalboal is heel klein en lokaal. Veel toeristen zijn er niet, maar de toeristen die er zijn, zijn er om te duiken. Zodoende zijn er vooral wat oudere mensen. Met de scoottertocht kwamen we wat meer in de buitenwijken van Moalboal. Hier was het ook een stuk armer, maar iedereen zwaaide en was lief. Onderweg zag ik een hutje met daaromheen 8 kleine kindjes rennen, dus dat vond ik een leuk moment om even af te stappen en hallo te zeggen. Heel schattig en enthousiast waren ze en we hebben wat foto's samen genomen. Ze konden niet goed Engels, dus spraken ze in het Filipijns tegen me en ik praatte ze maar gewoon na, wat ze hilarisch vonden haha. Hierna gingen we door naar het strand. Het was best rustig en een fijn poederstrand met heerlijk koud water. Hier hebben we een lekker dagje gehad. Die avond zijn we in het stadje wat gaan eten en hebben we rondgekeken naar duikscholen. Wat ons opviel was dat er super luxe duikscholen waren, die er super betrouwbaar uitzagen, maar wat je ook in de prijs terugzag (30 euro per duik, opzich een normale prijs hoor). Ook zagen we een paar karige duikscholen waar we voor 20 euro konden duiken. Aangezien we 2 duiken willen doen scheelt dit best wel. De volgende dag stonden we dus heel vroeg op om even langs de duikscholen te lopen om wat vragen te stellen. De dure was nog niet open, dus liepen we naar die andere toe. De man daar was wel aardig en we dachten, nou laten we maar geld besparen en het gewoon hier doen, de uitrustingen en flessen zijn universeel. Maar toen kwamen andere werknemers die ons geen blik gunden en heel chagrijnig deden. Hier hadden we ineens geen goed gevoel bij, dus gingen we toch maat weg en naar de duurdere. Daar werden we super enthousiast ontvangen en alles zag er heel goed verzorgd en professioneel uit. We maakten onze spullen gereed. Ze gingen vandaag 3 duiken in totaal doen en daarbij mag je kiezen welke stops je wilt duiken en welke stops gewoon niks of snorkelen. Wij wilden graag de sardine scholen zien en Pescador eiland. De eerste stop was een koraalrif aan de kust, dus daar gingen we gewoon snorkelen. Het koraal was enorm en prachtig! Overal waren visjes lekker in de weer. Op een gegeven moment keek ik tussen het koraal en zag ik een enorme schildpad! Wauw, wat een magische beestjes zijn dat toch!!! Hij kwam naar boven en hapte even naar adem en zwom toen een stukje met ons mee. Heel leuk! Toen hij weg was spotte Leo vrijwel meteen een andere schildpad! Echt bijzonder! We zijn nog een stuk verder gensnorkeld en hebben mooie vissen gezien. Hierna gingen we de boot op en naar de tweede stop: de Sardines. Dit was de hoofdreden waarom wij, en bijna iedereen hier, naar Moalboal zijn gekomen. Het lijkt net alsof je in een aflevering van National Geographic bent beland, wauw. Vanaf het moment dat we onze duikuitrusting aan hadden getrokken (en ik me toch weer even verbaasde over het enorme gewicht van de luchtfles) en we het water insprongen, waren we in een paradijsje beland. Het water zag er van bovenaf donkerblauw uit en als je zo boven het water daar en uitkijkt over de zee besef je niet wat er zich allemaal onder water afspeelt. Wat een wereld op zich! Wat een bedrijvigheid! We kwamen in het water en lieten ons onder water zinken, wow.... Dit is niet te geloven! Enorme scholen van duizenden vissen zwommen overal om ons heen! Wat een geweldig zicht, alsof het niet echt was maar je naar de televisie keek. Heel bijzonder om dit zo te zien, de vissen kwamen enorm dichtbij en soms werd je ingesloten door een hele school. Het enige waar ze bang voor zijn zijn de bubbels die je uitademt. Dus wanneer ze je helemaal insluiten en je alleen maar vis ziet 3
en amper licht moet je goed uitademen en dan opent zich een gat met licht boven je, echt mooi! Ondertussen zagen we prachtig koraal en kwam een zeeschildpad nog even gedag zeggen. Maar we konden onze ogen maar niet van de enorme sardinescholen afhouden, wat was dit prachtig! Een enorme grijs glimmende wolk, die synchroon bewegen en bij elkaar blijven. Prachtig. Toen gingen we over het koraal meer richting de oppervlakte. Hier zagen we nog een kikkervis, een zeldzame OERlelijke vis, wat meer op een verrotte steen lijkt met ogen en een flubbermond. Oké heel bijzonder, vooral omdat veel mensen deze maar al te graag willen spotten, maar wat een lelijk geval haha. Toen gingen we de boot op en naar huis voor een pauze. Na 2 uur pauze en even wat te hebben gegeten gingen we weer met onze spullen de boot op, op naar Pescador eiland. Hier hebben we geweldige verhalen over gehoord dus we waren enorm benieuwd! We stopten bij een klein eilandje 20 minuten uit de kust. Hier gingen we te water en we zagen al gauw een enorm koraalrif wat zich naar beneden werkte helemaal om het eiland heen. Echt heel mooi, zoveel soorten koraal en vis. Je kijkt je ogen uit, je volgt het leven onder water en je verliest jezelf er helemaal in! Wat een wereldje, wat mooi! We zijn zo ongelofelijk blij dat we ervoor hebben gekozen om ons duikbevret te halen, we gaan hier ons leven lang gebruik van maken! We vinden het geweldig. Na een prachtige duik van een uur met veel bijzondere, mooie, gekke, normale, lelijke, grote en kleine visjes en hetzelfde van koraal gingen we weer terug naar de boot. Leon ging tien minuten eerder al naar boven, omdat zijn zuurstof bijna op was. Op de een of andere manier slurpt Leon zijn zuurstof op onder water, maar daardoor moet hij wel wat eerder naar boven toe helaas. Toen gingen we terug op de boot naar het vasteland. Wat een mooie duiken hebben we vandaag gedaan en we zijn blij dat we voor deze duikschool gekozen hebben, ondanks de prijs. Hier hadden we een goed gevoel bij en het ging perfect! Toen leverden we onze spullen in en douchten het zout even van ons lichaam af. We aten wat en pakten toen de bus richting Oslob. Hiervoor moesten we wel in een tussenplaats overstappen, maar ons hotel zei dat deze bussen dag en nacht rijden dus dat moest goedkomen, dachten we. We kwamen aan bij de tussenstop rond 9 uur en ze zeiden dat er pas om 1 uur 's nachts (dus 4 uur later!) een bus naar Oslob ging. Hier baalden we heel erg van, want we moesten de volgende dag om 6 uur opstaan. Er stonden veel tricycles die een veel te hoge prijs vroegen voor een halfuur rijden. Toen kwamen er mensen naar ons toe of we met de scooter meewilden rijden, dit was goedkoper dan de tricycles. Dus, aangezien we niet echt een keuze hadden, deden we dat. We gingen allebei bij een andere scooter achterop met backpack en al en eigenlijk ging dit prima. We kwamen rond 10 uur aan in Oslob en moesten nog een verblijf vinden. Dit was echt lastig, bijna alles was al dicht of ze vroegen echt belangrijke prijzen (60 euro voor een rot kamertje voor 1 nacht). Na 1 uur lang zoeken konden we uiteindelijk in een prima kamertje voor een betere prijs (alsnog wat te duur, maar wat moesten we anders?). Dit zoeken naar een hotel is echt verschrikkelijk en dat is de reden dat we eigenlijk altijd een paar dagen vooruit ons hotel boeken. Dit is zoveel gedoe en moeite. Maar we konden nu eindelijk slapen (het was inmiddels alweer 12 uur). Om 6 uur ging de wekker, want: we gingen vandaag walvishaaien zien! Dat is ook de reden dat wr hier naartoe zijn gekomen. We wisten van tevoren dat het een drukke toeristische attractie is, daar hebben we ons ook op ingesteld. Het enige wat we wilden zien waren de walvishaaien die, ja ik weet het, gelokt worden met voer. Heel slecht, maar het gebeurd en we kunnen ze op deze manier zien. We liepen naar de organisatie en stapten in een klein roeibootje. Het was nog niet super druk gelukkig. De bootjes gaan in een rondje en je hebt een halfuur om met ze te zwemmen. Dus we sprongen in het water met onze snorkels en zagen al gauw een enorme walvishaai langs zwemmen, holy shit dit is spannend en heel vet! In het midden van de cirkel zijn bootjes die gemalen verrotte vis (zo rook het tenminste) in het water gooiden, dus bij elk bootje was wel een walvishaai te vinden. Ze hebben de vorm van een haai, maar de kop van een walvis en ze zijn GROOT! De grootste hier is zo groot als een bus. Je moest 4 meter afstand houden van de prachtige dieren, maar ze zwommen soms ineens achter je! Niet dat ze gevaarlijk zijn hoor. Het zijn prachtige, grote, indrukwekkende dieren die zich langzaam door het water bewegen. We waren echt onder de indruk, ookal zijn we ze niet in hun natuurlijke habitat op een spontane manier tegengekomen. Het was alsnog bijzonder en het halfuur vloog voorbij. Hierna gingen we de ongelovelijke stank van ons afwassen en pakten we een taxi naar de boot. We gingen met de boot naar Panglao Island. De boot deed er 2 uur over en we zaten lekker in de zon. Toen kwamen we aan op Alona Beach en zochten een slaapplaats. Deze vonden we na even zoeken, iets van het strand af. De accomodaties hier zijn echt debiel duur, nu hadden we een best goede prijs te pakken. We pakten onze spullen uit en gingen nog even op het strand liggen (de dag was bijna om) om een boekje te lezen. De volgende dag gingen we met de scooter in de omgeving rondrijden. De omgeving is heel mooi; schattige dorpjes en huisjes waar je doorheen rijdt. Overal bergen en riviertjes, heel mooi dus. We hadden vandaag 2 speciale locaties op de planning staan: de Tarsier aapjes (van die kleine aapjes met die enorme ogen) en de Chocolate Hills. We moesten ongeveer 3 uur rijden naar de aapjes, die op de route naar de heuvels lag. Een halfuur voor we daar aankwamen voelden we ineens heel veel hobbels, Leon zei al: 'Wat een slechte weg ineens!' Maar toen voelde ik dat we een beetje schudden dus stopten we en ja hoor.... Lekker band!!! Dat hebben we de hele reis nog niet meegemaakt, wat een pech nu! We snapten niet hoe dat heeft kunnen gebeuren, maar nu was onze grootste zorg: Waar kunnen we dit ding in hemelsnaam laten maken?! Dus wij vroegen het bij een man aan de kant van de weg en die zei dat we 2 kilometer moesten doorlopen. Maar 2 kilometer met een scooter met platte band de heuvel op is geen pretje... We bleven onderweg vragen waar we hem konden laten maken en na een halfuur kwamen we aan bij een hutje waar ze scooters repareren. Mooi! We waren alleen erg bang dat het enorm duur zou gaan worden.. We moesten 1.5 uur wachten en toen was de band geplakt, eigenlijk op dezelfde manier als bij een fiets, maar met iets meer zorg. Dat scheelde alweer, niet dat er een hele nieuwe band op moest ofzo. Toen vertelde hij ons dat we 50 pesos moesten afrekenen, 50!!!! Dat is dus 1 euro. Haha wow, wat waren we opgelucht! Dus gaven we hem nog een fooi en vervolgden onze weg. We wilden, als we tijd over hadden, nog naar een avonturenpark gaan. Daar hebben ze een soort reuze schommel die over een enorm dal gaat. Maar aangezien die vaak al helemaal volgeboekt is moesten we er niet teveel vanuit gaan, maar we zouden door dit gedoe met de scooter er niet eens tijd meer voor hebben. Dus wij vervolgden onze weg, maar het rijdt toch minder lekker als je weet dat je band net lek is geweest. We waren heel bang dat het weer zou gebeuren. Na een uur kwamen we aan de bij aapjes. Het is een opvangcentrum. We gingen naar binnen en het was best druk. Het is een gebied vol bomen en onder bepaalde struiken en natuurlijke afdakjes zitten ze dan. Beetje jammer dat er om elk diertje 20 mensen staan (wel van een afstandje, je mag niet te dicht in de buurt komen en ook niet hard praten). Maar we liepen naar de eerste en wat ongelofelijk SCHATTIG!!!! Ze zijn echt veel kleiner dan ik me voorstelde, echt maar een vuistje, maar wat een poepies! Ze kunnen hun enorme knikkerogen niet bewegen, maar als compensatie wel hun nek 180 graden draaien. Heel leuk om deze beestjes in het echt gezien te hebben. We zaten op het einde bij de souvenierwinkel nog te twijfelen om een Tarsierknuffeltje voor Django mee te nemen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan (sorry Djangs). Toen vervolgden we onze route naar de Chocolate Hills. Daar wilde ik heel graag heen, omdat het een prachtig uitzichtpunt is over een gebied met overal heuvels. Deze heuvels worden in bepaalde perioden in het jaar bruin, waardoor ze helemaal afsteken tegen de groene omgeving. Maar vandaar de naam Chocolate Hills. We gingen naar boven en het was ook echt heel erg mooi!!! Een geweldig uitzicht, echt prachtig. Toen reden we terug, we twijfelden nog eventjes of we toch nog naar het avonturenpark moesten gaan, maar we wilden niet door het donker naar huis. Dus we gingen terug. Na 2 uur rijden reden we een brug over en neeeee hè..... Onze band was WEER lek!!! Verdomme, hier baalden we echt heel erg van! Gelukkig is het niet duur om te maken, maar het is niet normaal dat een band 2 keer lek raakt (achteraf was een bestaand gat 2 keer opnieuw open gegaan dus niet eens onze schuld) en we waren hier in totaal dus 4 uur aan kwijt. Het vervelende gedeelte is dat je eerst met je scooter moet sjouwen naar een hutje waar ze repareren. Dat was nu weer wat verder.. Dus omstebeurt hebben we de scooter gesjouwd en uiteindelijk waren we er. Toen het uiteindelijk weer gefixt was, dit maal zelfs voor maar 80 cent, reden we naar de McDonald's, dat hebben we wel verdiend. Toen reden we, dus alsnog door het donker, naar huis en gingen na 1.5 uur slapen. De volgende twee dagen hebben we op het strand hier gelegen. Wat een prachtig strand! Het is een klein, smal strand, maar heel gezellig met muziek. Jammer dat de eettentjes aan het strand zo duur zijn. In Indonesië aten we bijna altijd op het strand! De laatste avond hebben we toch nog op het strand gegeten, een drankje gedaan en hebben onze tas ingepakt. De volgende dag pakten we de tricycle naar de haven, daar de boot naar Cebu en toen weer de taxi (die we gelukkig met andere toeristen konden delen) naar het vliegveld. Op het vliegveld aangekomen (het was inmiddels dus al laat na een lange reisdag) hebben we ons ingecheckt en even wat gegeten. Toen, na een lichte vertraging, her vliegtuig gepakt naar Boracay. Boracay is onze laatste bestemming op de Filipijnen, waar we 5 dagen hebben gepland. Boracay is een prachtig eiland, met enorme witte poederstranden, het mooiste blauwe heldere water en een gezellige boulevard. Er lopen hier vooral oudere stellen rond, maar ook gezinnen, koppeltjes en vriendengroepen. 's Avonds zijn er namelijk feestjes in de kroegen. We kwamen laat aan en gingen in onze kamer. Het is een hutje, best groot maar een beetje karig. Maar dikke prima, al helemaal omdat dit het enige beetje betaalbare was wat we konden vinden. We gingen slapen. De komende dagen hebben we ingepland om lekker vakantie te vieren, te genieten van onze laatste dagen op reis: op het strand liggen en NIKS doen! Heeeeerlijk. Dit is dus ook wat we de komende dagen hebben gedaan. We hebben op verschillende plekken op het strand gelegen, het strand is immers enorm lang. Maar overal is het water hetzelfde: prachtig! Zo helderblauw, net een zwembad! Heerlijk was ook dat het lekker koud was, want we kunnen ons niet herinneren dat we het zo heet gehad hebben op onze reis! We hebben lekker gebakken in de zon en zijn lekker bijgebruind. Een beetje jammer dat ik nu al enorm aan het vervellen ben haha, kom ik toch wit terug. We hebben veel over de boulevard gelopen, waar veel luxe restaurantjes waren. Hoewel we hebben afgesproken dat we de laatste 5 dagen het budget iets meer mogen loslaten, konden we het gewoon niet over ons hart verkrijgen om 8 tot 15 euro te betalen voor een maaltijd op het strand, dat ging tegen ons gevoel in haha. Dus we hebben eigenlijk geen een keer op het strand gegeten, maar dat gaf niks! 's Avonds is het enorm druk, er zijn geweldig indrukwekkende en grappige vuurshows, leuke marktjes en vervelende verkopers. We hebben elke avond wel over de boulevard gelopen. Wat ons wel opviel was dat het stappen een beetje tegenviel. We wilden een avond gezellig stappen, maar zelfs om 1 uur was het meer een beetje aan de bar hangen dan dansen. Waarschijnlijk komt dat door het hoogseizoen hier, waardoor er ook veel gezinnetjes zijn. We hebben hier Boracay rum cappuccino gedronken, echt heerlijk en zo goedkoop! Op de markt hebben we een strandtennis-setje gekocht en hebben we de ene na het andere record verbroken. De enerlaatste dag hebben we nog, lekker oldskool, op de bananenboot gezeten en ik heb Leon de hele reis nog niet zo gelukkig gezien (en gehoord) als toen. Haha nee dat is overdreven, maar hij voelde zich wel weer een 15-jarige Leon. We hebben zelfs, nadat we er in Cambodja door getraumatiseerd waren, een massage gedaan op het strand. Oh mijn hemel, dit was heerlijk! We genoten enorm van de tedere handjes van de oude vrouwtjes op het strand. Echt fijn dat we toch nog een goede ervaring hebben gehad met massages op reis haha, het is ook zo goedkoop! Oftewel: 5 dagen genieten van zon, zee en strand. Wat een heerlijke 5 dagen hebben we hier gehad, wetende dat de reis ten einde loopt, maar het besef nog totaal niet hebben.. We zijn inmiddels zo aan het leven gewend als backpacker, het geen vaste huis hebben, het leven uit een rugzakje, de prachtige gebieden, mooie dieren, lieve mensen. Het is zo raar voor te stellen dat we over een paar dagen gewoon weer in Nederland zijn, op zoek moeten naar een baan, dit geweldige leven op moeten geven... Maar wat een ervaring! Oké, nu even niet sentimenteel gaan doen! We zijn namelijk nog niet thuis. De laatste dag moesten we onze bustickets naar her vliegveld regelen. Dus wij gingen langs het kantoor en zij moesten onze vliegtickets zien. Toen riep Leon ineens: Neeee!!!! Oh wat erg!' Wat bleek.. we hadden de tickets naar Manila voor de maand erna geboekt! Oh wat vreselijk dom en slordig van ons, wat een probleem! We moesten 4 tickets op elkaar aansluitend boeken naar Nederland en hebben ons bij deze een maand vergist. We gingen gelijk naar het vliegtuigkantoortje toe en konden, gelukkig, onze tickets omboeken. Toen hebben we de bustickets geregeld en zijn (alsnog helemaal gestresst door dit gedoe) nog een paar uur op het strand gaan liggen. De laatste avond hebben we onze tassen Nederland-proof ingepakt en afgescheid genomen van onze hutkat (een lief rustig beestje dat elke keer als wij op de veranda zaten erbij kwam liggen). De wekker hebben we om half 5 gezet, want om 6 uur worden we opgehaald. We wilden graag even fris douchen en de laatste spulletjes die ochtend inpakken. De volgende ochtend hoorde ik geklop op onze deur dus wij schoten uit bed, wat bleek: onze wekkers waren niet afgegaan!!!!! Oh God wat een drama weer, dus wij hebben in 5 minuten ons aangekleed en onze spullen in de backpacker gepropt en gingen naar het vliegveld. Wat een stress! Op her vliegveld aangekomen hebben we onze spullen even geherstructureerd en toen gingen we inchecken. Ineens moesten we luchthavenbelasting betalen, maar we hadden al ons geld al opgemaakt (logisch als je weggaat en het geld niet meer kan gebruiken). Dus moesten we verdorie 4 euro per persoon, dus 8 euro pinne, waar je ook 4 euro transactiekosten voor betaald. Wat een onzin, vooral omdat wel buiten het vliegveld weer moesten pinnen en opnieuw door de beveiliging moesten. Wat een gedoe zeg! Maar goed, nu zaten we. We hebben deze vlucht naar Manila en vanuit Manila een vlucht naar Hong Kong, China, waar we een nachtje blijven. We hadden de aansluiting perfect gepland. Maar toen bleek dat onze eerste vlucht vertraging had van 2 uur! Als dat langer zou worden zouden we ons vliegtuig naar Hongkong missen en zou alles in de war komen.. Gelukkig konden we op de valreep met 2 uur vertraging het vliegtuig in, want Leon kreeg bijna een zenuwinzinking. Na een korte vlucht overgestapt naar het volgende vliegtuig richting Hong Kong, dat ging prima, maar wel weer met vertraging van 2 uur. We hadden 1 avondje in Hong Kong gepland om naar de grote markt en het uitzichtpunt over de stad te gaan, maar uiteindelijk waren we door de vertraging pas om half 11 op onze hotelkamer. Het regende echt ongelofelijk hard, dus de markt had sowieso geen zin meer. Toch vonden we dat we in ieder geval even naar de haven moesten gaan om de skyline te zien. Dus pakten we om 11 uur de metro en gingen even kijken. Maar het regende super hard en er was een harde wind, waardoor onze paraplu (de we toen 5 maanden terug in Kuala Lumpur met die enorme regen hadden gekocht) al snel binnenstebuiten was gekeerd. Bij de haven aangekomen was de skyline inderdaad heel mooi, maar het was nat, koud en al laat, terwijl we morgenvroeg op moeten staan voor een lange reis nog. Dus gingen we terug en slapen. Heel veel hebben we dus niet van Hong Kong meegekregen. Het is een grote, levendige stad met enorm veel taxi's en bussen. Er zijn tientallen meters hoge gebouwen en overal mega grote reclameborden. Het is druk, maar wel een gezellige drukke stad waar veel te doen en te zien is. Helaas hebben wij dit niet kunnen ervaren, maar dat geeft niks. Toen pakten we de volgende ochtend, na een heerlijke uitgebreide douche, de bus naar het vliegveld. Daar pakten we het vliegtuig naar Moskou, wat 10 uur vliegen is. We hadden echt totaal geen zin in de reis, maar we overleven het wel weer haha. We hadden omgerekend nog 20 euro over aan Hongkong dollar, omdat we dus niet meer de activiteiten hebben gedaan die we wilden doen. Dit wilden we wisselen, maar dat kon niet. Oftewel we moesten dit op het vliegveld opmaken aan eten.... Dat is zo bizar, we doen kei zuinig en nu moeten we ineens allerlei dingen kopen haha. Dus we hebben m&ms, kinderchocola, snickers en kauwgom gekocht. Veeeeel te veel, maar we wisten niet wat we anders moesten en dit kunnen we nog wel thuis gebruiken. We vlogen die dag met Aeroflot, een Russische maatschappij. En het is het mooiste en beste vliegtuig wat we deze reis hebben gehad (en dat zijn er veel), we hadden super veel beenruimte en onbeperkt veel super nieuwe en leuke films! Dus we hebben allebei filmpjes gekeken, en we kregen twee keer eten. Na 4 films allebei te hebben gekeken kregen we het signaal dat we gingen voorbereiden voor de landing, wauw die 10 uur waren voorbij gevlogen!!! Time flies (letterlijk en figuurlijk) when you're having fun! Uit het raam kijkende lag echt overal sneeuw, wat een overgang.. Van eem tropisch eiland naar een wereldstad naar de sneeuw naar huis. Toen waren we op Moskou vliegveld rond 16 uur, waar we pas morgenochtend rond 05:30 met het vliegtuig naar Nederland gaan. Dat wordt een lange ellendige nacht, maar het moet maar (we hebben nu echt hele goedkope tickets door deze omreis). We zochten een plekje op het vliegveld, er was een kamer waar je op de grond kon liggen. Dus wij hebben maar een beetje een bedje gecreëerd van jassen en kleren en zijn gaan liggen op de grond. De nacht was ver-schrik-ke-lijk. Het was ijskoud, de grond was hard en er werden continue allerlei dingen omgeroepen. Echt vreselijk, maar we hebben wat hazenslaapjes kunnen doen. Op het vliegveld raakte Leon aan de praat met een man die een tentje had in die kamer, hij bood hem wat koffie aan. Hij bleek uit Syrië te komen en heeft hier een tijd gewerkt. Toen hij naar een ander land wilde hebben ze, een kwartier voor zijn vlucht, zijn paspoort afgepakt en nu woont hij hier al 7 maanden op het vliegveld. Te bizar en zielig voor woorden! Oftewel; de reis die Leon en ik in die tijd gemaakt hebben heeft hij hier gezeten.. echt niet normaal. Hij vertelde dat de VN wel bezig zijn met hem, maar hij heeft geen idee wanneer hij weg kan. Ik heb hem een dromenvanger gegeven voor geluk, die ik eigenlijk voor mezelf in de Filipijnen had gekocht, hij heeft hem meer nodig als houvast dan ik. Echt een zielig verhaal. Rond 3 uur snachts konden we echt niet meer slapen en gingen maar wat lezen. Uiteindelijk konden we in het vliegtuig naar Amsterdam, op naar onze lieve familie en vrienden!! De vlucht was perfect, alleen kwamen we er in het vliegtuig achter dat Leon zijn e-book heeft laten liggen op het vliegveld. Echt heel rot, de hele reis gebeurd er niks en de laatste 4 uur raken we zoiets kwijt.. Heel vervelend, maar het is gebeurd. Nu zijn we geland en gaan we zo naar onze familie toe die ons op staan te wachten. Daar hebben we heel veel zin in!
Kayap (knuffel)!
Daar zijn we weer, bijna aan het eind van onze geweldig reis. Bizar hoe snel de tijd is gegaan, maar tegelijkertijd Hoe ongelooflijk veel we al hebben gezien en gedaan! Maar ik ga nog niet terugblikken, eerst de andere verhalen van ons geweldige eilandenland de Filipijnen! We waren gebleven bij Coron, een knus stadje aan de kust. We hadden er net een geweldige expeditie opzitten en waren benieuwd naar de rest! In Coron hadden we een aantal dagen gepland. De Filipijnen zijn een stuk duurder dan andere landen, deels omdat het nu hoogseizoen is. Alles zit vol en je merkt ook dat de prijzen echt hoog liggen (nog steeds geen Nederlandse prijzen, maar voor Azië wel veel). Zo hadden we niet echt een keuze en moesten in een klein heet kamertje zitten met een ventilator en gedeelde badkamer. Maar alles beter dan debiele prijzen betalen! De eerste dag wilden we graag aan het strand liggen. Het probleem met Coron is, is dat het geweldige stranden heeft, maar wel waar je een boottocht voor moet doen. Verder kan je ook met de scooter naar stranden een uur verder gaan, maar die zijn niet zo mooi. Toch wilden we even een rustdag aan het strand, in plaats van gelijk weer een boottocht te moeten doen. Dus wij huurden een scooter en gingen richting het strand. De weg was eerst prima, maar hakverwege veranderde het in een grind/zand/rotsenpad. Heel vervelend en de scooter gleed half weg telkens. Dus wij stapvoets verder gereden met de benen aan de grond, maar daardoor ging het erg langzaam. We kwamen aan bij het strand en er was niemand! Het strand zelf was, in vergelijking met wat we allemaal al gezien hebben, niet heel mooi. Maar alsnog prima, vooral omdat we alleen waren en het water lekker warm was. Hier hebben we een dagje in de schaduw van de palmbomen een boekje gelezen. Aan het eind van de dag, toen het iets afkoelde, gingen we met de scooter terug. We zagen onderweg een hotspring, dus daar wilden we wel even een kijkje nemen. Het zijn natuurlijke heetwaterbronnen, maar ze hebben er wel een soort stenen zwembad van gemaakt, dus niet helemaal natuurlijk meer haha. Maar het was erg mooi en we trokken vrolijk onze kleren uit om het warme water in te glijden. Maar onze verwachtingen waren verkeerd met 'warm', het was gloeiend HEET!!! Het was meer dan 40 graden, haha dit hadden we niet verwacht! We hebben een halfuur in het water gedobberd, maar waren er toen helemaal klaar mee haha. Het was echt te heet! Al helemaal omdat de lucht ook gewoon warm is. Dus toen gingen we een scooterrit terug naar Coron stadje. Hier zagen we een lokaal restaurantje en gingen zitten. Ik had al verteld dat het een ramp is als vegetariër hier, maar dat is dus echt! Er stonden wat noodles met garnalen op het menu, maar die hadden ze niet meer. Ze snapten niet dat ik vegetarische noodles wilde! Uiteindelijk kon ik het duidelijk maken en deed ze er een ei doorheen, maar het was echt niet lekker! Leons eten was gelukkig wel prima. Coron is een klein stadje met heel veel lokale supermarktjes. Het zijn geen supermarkten zoals wij ze hier kennen, maar meer een houten hut waar heel rommelig op elkaar gepropt allerlei artikelen staan. Je gaat de hut niet in (in sommige gevallen zit er zelfs gaas voor), maar je besteld je dingen gewoon aan degene die erin zit/staat. Heel leuk om zo te zien! Het straatbeeld wordt gedomineerd door deze winkeltjes en de tricycles die ertussendoor over de straatjes rijden. Verder staan er wat hotels, veel duikscholen, restaurantjes en lokale winkels. We hebben een heel goedkoop bakkertje ontdekt waar we voortaan ons ontbijt en lunch kopen (net als bij El Nido, 10 cent voor een luxe broodje, wauw). De volgende dag hadden we een boottrip geboekt naar mooie lagoons in de buurt. Op de boot zaten wat toeristen en een groep Filipijnse mannen, hele leuke lieve mensen. We hebben veel met de gepraat over de Filipijnen. Onze eerste stop was Kangayan Lake. We meerden aan en we moesten een berg op klimmen. Wanneer je boven was had je een schitterend uitzicht over de lake. Een prachtige groene berg middenin een groen-blauw meer, dat zo helder is dat je de bodem kan zien. Hier lagen wat boten in het water, wat een nog mooier beeld gaf. Toen gingen we Aan de andere kant de berg af naar een prachtig meer. Het leek net een doorzichtig groen-blauw zwembad. Hier zwommen heel veel gekke vissen: lange, dunne, grijze visjes met een hele lange puntneus. Eigenlijk super schattig! Als je met je benen in het water spetterde kwamen ze eropaf gezwommen haha. We gingen hier snorkelen, maar eindelijk was er niet heel veel te zien onder water. Het was vooral prachtig doorzichtig helder water tussen de bergen in. Hierna klommen we weer de berg over en stapten in de boot. Na een tijdje varen langs mooie rotsen en lagoons kwamen we bij Green Lagoon. Er was verder niemand, dus we hadden geluk. Ook deze lagoon was weer prachtig. De Filipijnen hebben dat zo mooi, die groenige wateren. Het geeft een dromerig, mysterieus en onwerkelijk effect. Het is zo mooi, maar het ziet er ook zo nep uit! Ik zat op de boot en Leon sprong in het water, hij zat in het groenige heldere water, maar een paar meter verder waren weer blauwige 'vlekken' in het water. Echt mooi. Hierna zijn we naar sunset Beach gegaan om te lunchen. Wederom een heerlijke vis, vlees, groenten en fruit. De Filipijnse mannen aten lekker met hun handen en maakten allerlei soorten sausjes van soja en citroen, lekker! Heel gek dat mensen in Azië gewoon ALTIJD rijst eten en daar ook van genieten! We zien vaak dat Aziaten in restaurants ook altijd rijstgerechten bestellen. Ook bij de macdonalds kan je gewoon een portie droge rijst bestellen, wat mensen ook doen. Wij vinden af en toe rijst lekker, maar echt niet elke dag laat staan 3 keer per dag! Maar het is zeker een vorm van gewenning. Na de lunch hebben we nog bij een prachtig wit strand (die echt te druk was om zelf op te liggen) gesnorkeld. Echt prachtig koraal, misschien wel het mooiste wat we tot nu toe gezien hebben! Superveel kleuren en enorm veel vissen in alle soorten en maten. Prachtig! Hierna vaarden we terug naar Coron haven, we hebben een fijne mooie dag gehad. De volgende dag hebben we een stranden-boottocht geboekt, zonder boottochten kom je niet heel ver hier in Coron. we hadden geluk, meestal heb je een groel van 14 mensen, maar omdat er 1 boot al volgeboekt was, mochten wij met z'n vieren. Er stonden vandaag 3 mooie stranden op de planning waar je dan per eiland ongeveer 2 uur vrije tijd hebt. We begonnen bij een prachtig strand waar weinig mensen waren, het zijn 2 kleine strandjes die worden onderscheiden door een klein heuveltje. Aan de ene kant loopt het strand uit in een klein pad door de zee, heel mooi. Het water is hier gewoon echt zo helder, alsof het gewoon uit de kraan komt. Aangezien het heel ondiep is op het begin zie je eerst alleen maar wit zand, alsof er gewoon geen water overheen zit, en dat gaat over in heel lichtblauw water, hoe dieper hoe donkerder de kleur wordt, maar het blijft helder en je kan tot ver naar beneden kijken. Dus het loopt langzaam van wit over naar donkerblauw. Wanneer je op het heuveltje staat geeft dat zo'n mooi beeld, net een schilderij. Hier hebben we vooral over het strand gelopen, door het water en bij het heuveltje. Toen, na ongeveer 2 uur gingen we naar Banana Island, een eiland van strand in de vorm van een banaan (welk strand niet haha). Hier was prachtig zacht dik zand en er was NIEMAND! Er lagen wat mooie witte vissersboten in het water en we waren weer onder de indruk van het sprookje waar we in zitten. Dit kan toch niet echt zijn, dit komt regelrecht uit een reisgids! Hier hebben we weer een heerlijke lunch gehad (veel te veel voor 4 personen) en hebben hierna 2 uur op het strand gelegen en in het prachtige water gedobberd. Hierna zijn we naar het laatste eiland gegaan: Malcapuya Island, een sprookjeseiland weer! Deze was wat groter en ook wat drukker, maar daar merkte je niet veel van, omdat het groot is. Hier stonden enorm veel palmbomen op het parelwitte strand en het water was prachtig lichtblauw. Wat zijn we toch geluksvogels dat we dit mogen zien, en het is nog steeds zo onwerkelijk dat we ons in dit paradijs bevinden. Ook hier hebben we weer 2 uur genoten van de zon, het prachtige uitzicht en ons boekje. Toen was het helaas alweer tijd! De dag is voorbij gevlogen en we hebben echt prachtige stranden gezien en gevoeld. Een heerlijke dag! Toch hebben we weer geluk gehad met de kleine groep (lees: 2 anderen), waardoor de rust natuurlijk meer opviel. Die avond hebben we bij een lokaal kraampje verschillende balletjes gegeten, waar we in Vietnam zo gek op waren. Helaas viel dit tegen! De vis is hier geweldig, maar voor de rest zijn er nog niet echt onder de indruk van het Filipijnse eten. De Filipijnen hebben sowieso een mix van eten uit andere Aziatische landen. Wat hier wel nieuw is, zijn de hele varkens die ze aan een spies hebben en boven het vuur garen. Gewoon echt een staaf die er bij de bil ingaat en bij de mond eruit. Als je even uit je hoofd zegt dat het een dier is, dan is het een indrukwekkend gezicht. Maar als je beseft dat het een diertje is, is het wel naar om te zien. De volgende dag hebben we een speciaal dagje gepland: NIKS DOEN! Gewoon lekker op het balkon in de zon boekjes lezen en biertjes drinken. Heerlijk. Die avond hebben we onze tas ingepakt en de volgende dag pakten we het busje naar het vliegveld: een iniminiminimini vliegveldje met iniminiminimini vliegtuigjes met propellers. Dit hebben we nog niet ervaren, dus ook leuk! Het uitzicht was heel mooi, maar we hadden wel enorm veel turbulentie. En in zo'n klein vliegtuigje voel je je wel extra kwetsbaar haha. Maar alles ging prima! Eerst vlogen we naar Manila om vervolgens bijna direct door te vliegen naar Cebu. Een prima vlucht, waarbij we ons weer door een boekje en wat spelletjes kaarten hebben gejaagd. Op Cebu aangekomen, inmiddels wel laat, pakten we de bus naar Moalboal. Hier zijn een van de mooiste duikplekken ter wereld, en aangezien we nu ons duikbevret hebben kunnen we dit doen! We hadden hier 2 dagen gepland, 1 stranddag en 1 duikdag. De eerste dag zijn wij naar het strand gegaan. Het was een halfuurtje rijden, maar de tricycles hier vragen belachelijke prijzen. Dus wij huurden een scooter voor die dag, om zo goedkoper uit te zijn. Moalboal is heel klein en lokaal. Veel toeristen zijn er niet, maar de toeristen die er zijn, zijn er om te duiken. Zodoende zijn er vooral wat oudere mensen. Met de scoottertocht kwamen we wat meer in de buitenwijken van Moalboal. Hier was het ook een stuk armer, maar iedereen zwaaide en was lief. Onderweg zag ik een hutje met daaromheen 8 kleine kindjes rennen, dus dat vond ik een leuk moment om even af te stappen en hallo te zeggen. Heel schattig en enthousiast waren ze en we hebben wat foto's samen genomen. Ze konden niet goed Engels, dus spraken ze in het Filipijns tegen me en ik praatte ze maar gewoon na, wat ze hilarisch vonden haha. Hierna gingen we door naar het strand. Het was best rustig en een fijn poederstrand met heerlijk koud water. Hier hebben we een lekker dagje gehad. Die avond zijn we in het stadje wat gaan eten en hebben we rondgekeken naar duikscholen. Wat ons opviel was dat er super luxe duikscholen waren, die er super betrouwbaar uitzagen, maar wat je ook in de prijs terugzag (30 euro per duik, opzich een normale prijs hoor). Ook zagen we een paar karige duikscholen waar we voor 20 euro konden duiken. Aangezien we 2 duiken willen doen scheelt dit best wel. De volgende dag stonden we dus heel vroeg op om even langs de duikscholen te lopen om wat vragen te stellen. De dure was nog niet open, dus liepen we naar die andere toe. De man daar was wel aardig en we dachten, nou laten we maar geld besparen en het gewoon hier doen, de uitrustingen en flessen zijn universeel. Maar toen kwamen andere werknemers die ons geen blik gunden en heel chagrijnig deden. Hier hadden we ineens geen goed gevoel bij, dus gingen we toch maat weg en naar de duurdere. Daar werden we super enthousiast ontvangen en alles zag er heel goed verzorgd en professioneel uit. We maakten onze spullen gereed. Ze gingen vandaag 3 duiken in totaal doen en daarbij mag je kiezen welke stops je wilt duiken en welke stops gewoon niks of snorkelen. Wij wilden graag de sardine scholen zien en Pescador eiland. De eerste stop was een koraalrif aan de kust, dus daar gingen we gewoon snorkelen. Het koraal was enorm en prachtig! Overal waren visjes lekker in de weer. Op een gegeven moment keek ik tussen het koraal en zag ik een enorme schildpad! Wauw, wat een magische beestjes zijn dat toch!!! Hij kwam naar boven en hapte even naar adem en zwom toen een stukje met ons mee. Heel leuk! Toen hij weg was spotte Leo vrijwel meteen een andere schildpad! Echt bijzonder! We zijn nog een stuk verder gensnorkeld en hebben mooie vissen gezien. Hierna gingen we de boot op en naar de tweede stop: de Sardines. Dit was de hoofdreden waarom wij, en bijna iedereen hier, naar Moalboal zijn gekomen. Het lijkt net alsof je in een aflevering van National Geographic bent beland, wauw. Vanaf het moment dat we onze duikuitrusting aan hadden getrokken (en ik me toch weer even verbaasde over het enorme gewicht van de luchtfles) en we het water insprongen, waren we in een paradijsje beland. Het water zag er van bovenaf donkerblauw uit en als je zo boven het water daar en uitkijkt over de zee besef je niet wat er zich allemaal onder water afspeelt. Wat een wereld op zich! Wat een bedrijvigheid! We kwamen in het water en lieten ons onder water zinken, wow.... Dit is niet te geloven! Enorme scholen van duizenden vissen zwommen overal om ons heen! Wat een geweldig zicht, alsof het niet echt was maar je naar de televisie keek. Heel bijzonder om dit zo te zien, de vissen kwamen enorm dichtbij en soms werd je ingesloten door een hele school. Het enige waar ze bang voor zijn zijn de bubbels die je uitademt. Dus wanneer ze je helemaal insluiten en je alleen maar vis ziet 3
en amper licht moet je goed uitademen en dan opent zich een gat met licht boven je, echt mooi! Ondertussen zagen we prachtig koraal en kwam een zeeschildpad nog even gedag zeggen. Maar we konden onze ogen maar niet van de enorme sardinescholen afhouden, wat was dit prachtig! Een enorme grijs glimmende wolk, die synchroon bewegen en bij elkaar blijven. Prachtig. Toen gingen we over het koraal meer richting de oppervlakte. Hier zagen we nog een kikkervis, een zeldzame OERlelijke vis, wat meer op een verrotte steen lijkt met ogen en een flubbermond. Oké heel bijzonder, vooral omdat veel mensen deze maar al te graag willen spotten, maar wat een lelijk geval haha. Toen gingen we de boot op en naar huis voor een pauze. Na 2 uur pauze en even wat te hebben gegeten gingen we weer met onze spullen de boot op, op naar Pescador eiland. Hier hebben we geweldige verhalen over gehoord dus we waren enorm benieuwd! We stopten bij een klein eilandje 20 minuten uit de kust. Hier gingen we te water en we zagen al gauw een enorm koraalrif wat zich naar beneden werkte helemaal om het eiland heen. Echt heel mooi, zoveel soorten koraal en vis. Je kijkt je ogen uit, je volgt het leven onder water en je verliest jezelf er helemaal in! Wat een wereldje, wat mooi! We zijn zo ongelofelijk blij dat we ervoor hebben gekozen om ons duikbevret te halen, we gaan hier ons leven lang gebruik van maken! We vinden het geweldig. Na een prachtige duik van een uur met veel bijzondere, mooie, gekke, normale, lelijke, grote en kleine visjes en hetzelfde van koraal gingen we weer terug naar de boot. Leon ging tien minuten eerder al naar boven, omdat zijn zuurstof bijna op was. Op de een of andere manier slurpt Leon zijn zuurstof op onder water, maar daardoor moet hij wel wat eerder naar boven toe helaas. Toen gingen we terug op de boot naar het vasteland. Wat een mooie duiken hebben we vandaag gedaan en we zijn blij dat we voor deze duikschool gekozen hebben, ondanks de prijs. Hier hadden we een goed gevoel bij en het ging perfect! Toen leverden we onze spullen in en douchten het zout even van ons lichaam af. We aten wat en pakten toen de bus richting Oslob. Hiervoor moesten we wel in een tussenplaats overstappen, maar ons hotel zei dat deze bussen dag en nacht rijden dus dat moest goedkomen, dachten we. We kwamen aan bij de tussenstop rond 9 uur en ze zeiden dat er pas om 1 uur 's nachts (dus 4 uur later!) een bus naar Oslob ging. Hier baalden we heel erg van, want we moesten de volgende dag om 6 uur opstaan. Er stonden veel tricycles die een veel te hoge prijs vroegen voor een halfuur rijden. Toen kwamen er mensen naar ons toe of we met de scooter meewilden rijden, dit was goedkoper dan de tricycles. Dus, aangezien we niet echt een keuze hadden, deden we dat. We gingen allebei bij een andere scooter achterop met backpack en al en eigenlijk ging dit prima. We kwamen rond 10 uur aan in Oslob en moesten nog een verblijf vinden. Dit was echt lastig, bijna alles was al dicht of ze vroegen echt belangrijke prijzen (60 euro voor een rot kamertje voor 1 nacht). Na 1 uur lang zoeken konden we uiteindelijk in een prima kamertje voor een betere prijs (alsnog wat te duur, maar wat moesten we anders?). Dit zoeken naar een hotel is echt verschrikkelijk en dat is de reden dat we eigenlijk altijd een paar dagen vooruit ons hotel boeken. Dit is zoveel gedoe en moeite. Maar we konden nu eindelijk slapen (het was inmiddels alweer 12 uur). Om 6 uur ging de wekker, want: we gingen vandaag walvishaaien zien! Dat is ook de reden dat wr hier naartoe zijn gekomen. We wisten van tevoren dat het een drukke toeristische attractie is, daar hebben we ons ook op ingesteld. Het enige wat we wilden zien waren de walvishaaien die, ja ik weet het, gelokt worden met voer. Heel slecht, maar het gebeurd en we kunnen ze op deze manier zien. We liepen naar de organisatie en stapten in een klein roeibootje. Het was nog niet super druk gelukkig. De bootjes gaan in een rondje en je hebt een halfuur om met ze te zwemmen. Dus we sprongen in het water met onze snorkels en zagen al gauw een enorme walvishaai langs zwemmen, holy shit dit is spannend en heel vet! In het midden van de cirkel zijn bootjes die gemalen verrotte vis (zo rook het tenminste) in het water gooiden, dus bij elk bootje was wel een walvishaai te vinden. Ze hebben de vorm van een haai, maar de kop van een walvis en ze zijn GROOT! De grootste hier is zo groot als een bus. Je moest 4 meter afstand houden van de prachtige dieren, maar ze zwommen soms ineens achter je! Niet dat ze gevaarlijk zijn hoor. Het zijn prachtige, grote, indrukwekkende dieren die zich langzaam door het water bewegen. We waren echt onder de indruk, ookal zijn we ze niet in hun natuurlijke habitat op een spontane manier tegengekomen. Het was alsnog bijzonder en het halfuur vloog voorbij. Hierna gingen we de ongelovelijke stank van ons afwassen en pakten we een taxi naar de boot. We gingen met de boot naar Panglao Island. De boot deed er 2 uur over en we zaten lekker in de zon. Toen kwamen we aan op Alona Beach en zochten een slaapplaats. Deze vonden we na even zoeken, iets van het strand af. De accomodaties hier zijn echt debiel duur, nu hadden we een best goede prijs te pakken. We pakten onze spullen uit en gingen nog even op het strand liggen (de dag was bijna om) om een boekje te lezen. De volgende dag gingen we met de scooter in de omgeving rondrijden. De omgeving is heel mooi; schattige dorpjes en huisjes waar je doorheen rijdt. Overal bergen en riviertjes, heel mooi dus. We hadden vandaag 2 speciale locaties op de planning staan: de Tarsier aapjes (van die kleine aapjes met die enorme ogen) en de Chocolate Hills. We moesten ongeveer 3 uur rijden naar de aapjes, die op de route naar de heuvels lag. Een halfuur voor we daar aankwamen voelden we ineens heel veel hobbels, Leon zei al: 'Wat een slechte weg ineens!' Maar toen voelde ik dat we een beetje schudden dus stopten we en ja hoor.... Lekker band!!! Dat hebben we de hele reis nog niet meegemaakt, wat een pech nu! We snapten niet hoe dat heeft kunnen gebeuren, maar nu was onze grootste zorg: Waar kunnen we dit ding in hemelsnaam laten maken?! Dus wij vroegen het bij een man aan de kant van de weg en die zei dat we 2 kilometer moesten doorlopen. Maar 2 kilometer met een scooter met platte band de heuvel op is geen pretje... We bleven onderweg vragen waar we hem konden laten maken en na een halfuur kwamen we aan bij een hutje waar ze scooters repareren. Mooi! We waren alleen erg bang dat het enorm duur zou gaan worden.. We moesten 1.5 uur wachten en toen was de band geplakt, eigenlijk op dezelfde manier als bij een fiets, maar met iets meer zorg. Dat scheelde alweer, niet dat er een hele nieuwe band op moest ofzo. Toen vertelde hij ons dat we 50 pesos moesten afrekenen, 50!!!! Dat is dus 1 euro. Haha wow, wat waren we opgelucht! Dus gaven we hem nog een fooi en vervolgden onze weg. We wilden, als we tijd over hadden, nog naar een avonturenpark gaan. Daar hebben ze een soort reuze schommel die over een enorm dal gaat. Maar aangezien die vaak al helemaal volgeboekt is moesten we er niet teveel vanuit gaan, maar we zouden door dit gedoe met de scooter er niet eens tijd meer voor hebben. Dus wij vervolgden onze weg, maar het rijdt toch minder lekker als je weet dat je band net lek is geweest. We waren heel bang dat het weer zou gebeuren. Na een uur kwamen we aan de bij aapjes. Het is een opvangcentrum. We gingen naar binnen en het was best druk. Het is een gebied vol bomen en onder bepaalde struiken en natuurlijke afdakjes zitten ze dan. Beetje jammer dat er om elk diertje 20 mensen staan (wel van een afstandje, je mag niet te dicht in de buurt komen en ook niet hard praten). Maar we liepen naar de eerste en wat ongelofelijk SCHATTIG!!!! Ze zijn echt veel kleiner dan ik me voorstelde, echt maar een vuistje, maar wat een poepies! Ze kunnen hun enorme knikkerogen niet bewegen, maar als compensatie wel hun nek 180 graden draaien. Heel leuk om deze beestjes in het echt gezien te hebben. We zaten op het einde bij de souvenierwinkel nog te twijfelen om een Tarsierknuffeltje voor Django mee te nemen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan (sorry Djangs). Toen vervolgden we onze route naar de Chocolate Hills. Daar wilde ik heel graag heen, omdat het een prachtig uitzichtpunt is over een gebied met overal heuvels. Deze heuvels worden in bepaalde perioden in het jaar bruin, waardoor ze helemaal afsteken tegen de groene omgeving. Maar vandaar de naam Chocolate Hills. We gingen naar boven en het was ook echt heel erg mooi!!! Een geweldig uitzicht, echt prachtig. Toen reden we terug, we twijfelden nog eventjes of we toch nog naar het avonturenpark moesten gaan, maar we wilden niet door het donker naar huis. Dus we gingen terug. Na 2 uur rijden reden we een brug over en neeeee hè..... Onze band was WEER lek!!! Verdomme, hier baalden we echt heel erg van! Gelukkig is het niet duur om te maken, maar het is niet normaal dat een band 2 keer lek raakt (achteraf was een bestaand gat 2 keer opnieuw open gegaan dus niet eens onze schuld) en we waren hier in totaal dus 4 uur aan kwijt. Het vervelende gedeelte is dat je eerst met je scooter moet sjouwen naar een hutje waar ze repareren. Dat was nu weer wat verder.. Dus omstebeurt hebben we de scooter gesjouwd en uiteindelijk waren we er. Toen het uiteindelijk weer gefixt was, dit maal zelfs voor maar 80 cent, reden we naar de McDonald's, dat hebben we wel verdiend. Toen reden we, dus alsnog door het donker, naar huis en gingen na 1.5 uur slapen. De volgende twee dagen hebben we op het strand hier gelegen. Wat een prachtig strand! Het is een klein, smal strand, maar heel gezellig met muziek. Jammer dat de eettentjes aan het strand zo duur zijn. In Indonesië aten we bijna altijd op het strand! De laatste avond hebben we toch nog op het strand gegeten, een drankje gedaan en hebben onze tas ingepakt. De volgende dag pakten we de tricycle naar de haven, daar de boot naar Cebu en toen weer de taxi (die we gelukkig met andere toeristen konden delen) naar het vliegveld. Op het vliegveld aangekomen (het was inmiddels dus al laat na een lange reisdag) hebben we ons ingecheckt en even wat gegeten. Toen, na een lichte vertraging, her vliegtuig gepakt naar Boracay. Boracay is onze laatste bestemming op de Filipijnen, waar we 5 dagen hebben gepland. Boracay is een prachtig eiland, met enorme witte poederstranden, het mooiste blauwe heldere water en een gezellige boulevard. Er lopen hier vooral oudere stellen rond, maar ook gezinnen, koppeltjes en vriendengroepen. 's Avonds zijn er namelijk feestjes in de kroegen. We kwamen laat aan en gingen in onze kamer. Het is een hutje, best groot maar een beetje karig. Maar dikke prima, al helemaal omdat dit het enige beetje betaalbare was wat we konden vinden. We gingen slapen. De komende dagen hebben we ingepland om lekker vakantie te vieren, te genieten van onze laatste dagen op reis: op het strand liggen en NIKS doen! Heeeeerlijk. Dit is dus ook wat we de komende dagen hebben gedaan. We hebben op verschillende plekken op het strand gelegen, het strand is immers enorm lang. Maar overal is het water hetzelfde: prachtig! Zo helderblauw, net een zwembad! Heerlijk was ook dat het lekker koud was, want we kunnen ons niet herinneren dat we het zo heet gehad hebben op onze reis! We hebben lekker gebakken in de zon en zijn lekker bijgebruind. Een beetje jammer dat ik nu al enorm aan het vervellen ben haha, kom ik toch wit terug. We hebben veel over de boulevard gelopen, waar veel luxe restaurantjes waren. Hoewel we hebben afgesproken dat we de laatste 5 dagen het budget iets meer mogen loslaten, konden we het gewoon niet over ons hart verkrijgen om 8 tot 15 euro te betalen voor een maaltijd op het strand, dat ging tegen ons gevoel in haha. Dus we hebben eigenlijk geen een keer op het strand gegeten, maar dat gaf niks! 's Avonds is het enorm druk, er zijn geweldig indrukwekkende en grappige vuurshows, leuke marktjes en vervelende verkopers. We hebben elke avond wel over de boulevard gelopen. Wat ons wel opviel was dat het stappen een beetje tegenviel. We wilden een avond gezellig stappen, maar zelfs om 1 uur was het meer een beetje aan de bar hangen dan dansen. Waarschijnlijk komt dat door het hoogseizoen hier, waardoor er ook veel gezinnetjes zijn. We hebben hier Boracay rum cappuccino gedronken, echt heerlijk en zo goedkoop! Op de markt hebben we een strandtennis-setje gekocht en hebben we de ene na het andere record verbroken. De enerlaatste dag hebben we nog, lekker oldskool, op de bananenboot gezeten en ik heb Leon de hele reis nog niet zo gelukkig gezien (en gehoord) als toen. Haha nee dat is overdreven, maar hij voelde zich wel weer een 15-jarige Leon. We hebben zelfs, nadat we er in Cambodja door getraumatiseerd waren, een massage gedaan op het strand. Oh mijn hemel, dit was heerlijk! We genoten enorm van de tedere handjes van de oude vrouwtjes op het strand. Echt fijn dat we toch nog een goede ervaring hebben gehad met massages op reis haha, het is ook zo goedkoop! Oftewel: 5 dagen genieten van zon, zee en strand. Wat een heerlijke 5 dagen hebben we hier gehad, wetende dat de reis ten einde loopt, maar het besef nog totaal niet hebben.. We zijn inmiddels zo aan het leven gewend als backpacker, het geen vaste huis hebben, het leven uit een rugzakje, de prachtige gebieden, mooie dieren, lieve mensen. Het is zo raar voor te stellen dat we over een paar dagen gewoon weer in Nederland zijn, op zoek moeten naar een baan, dit geweldige leven op moeten geven... Maar wat een ervaring! Oké, nu even niet sentimenteel gaan doen! We zijn namelijk nog niet thuis. De laatste dag moesten we onze bustickets naar her vliegveld regelen. Dus wij gingen langs het kantoor en zij moesten onze vliegtickets zien. Toen riep Leon ineens: Neeee!!!! Oh wat erg!' Wat bleek.. we hadden de tickets naar Manila voor de maand erna geboekt! Oh wat vreselijk dom en slordig van ons, wat een probleem! We moesten 4 tickets op elkaar aansluitend boeken naar Nederland en hebben ons bij deze een maand vergist. We gingen gelijk naar het vliegtuigkantoortje toe en konden, gelukkig, onze tickets omboeken. Toen hebben we de bustickets geregeld en zijn (alsnog helemaal gestresst door dit gedoe) nog een paar uur op het strand gaan liggen. De laatste avond hebben we onze tassen Nederland-proof ingepakt en afgescheid genomen van onze hutkat (een lief rustig beestje dat elke keer als wij op de veranda zaten erbij kwam liggen). De wekker hebben we om half 5 gezet, want om 6 uur worden we opgehaald. We wilden graag even fris douchen en de laatste spulletjes die ochtend inpakken. De volgende ochtend hoorde ik geklop op onze deur dus wij schoten uit bed, wat bleek: onze wekkers waren niet afgegaan!!!!! Oh God wat een drama weer, dus wij hebben in 5 minuten ons aangekleed en onze spullen in de backpacker gepropt en gingen naar het vliegveld. Wat een stress! Op her vliegveld aangekomen hebben we onze spullen even geherstructureerd en toen gingen we inchecken. Ineens moesten we luchthavenbelasting betalen, maar we hadden al ons geld al opgemaakt (logisch als je weggaat en het geld niet meer kan gebruiken). Dus moesten we verdorie 4 euro per persoon, dus 8 euro pinne, waar je ook 4 euro transactiekosten voor betaald. Wat een onzin, vooral omdat wel buiten het vliegveld weer moesten pinnen en opnieuw door de beveiliging moesten. Wat een gedoe zeg! Maar goed, nu zaten we. We hebben deze vlucht naar Manila en vanuit Manila een vlucht naar Hong Kong, China, waar we een nachtje blijven. We hadden de aansluiting perfect gepland. Maar toen bleek dat onze eerste vlucht vertraging had van 2 uur! Als dat langer zou worden zouden we ons vliegtuig naar Hongkong missen en zou alles in de war komen.. Gelukkig konden we op de valreep met 2 uur vertraging het vliegtuig in, want Leon kreeg bijna een zenuwinzinking. Na een korte vlucht overgestapt naar het volgende vliegtuig richting Hong Kong, dat ging prima, maar wel weer met vertraging van 2 uur. We hadden 1 avondje in Hong Kong gepland om naar de grote markt en het uitzichtpunt over de stad te gaan, maar uiteindelijk waren we door de vertraging pas om half 11 op onze hotelkamer. Het regende echt ongelofelijk hard, dus de markt had sowieso geen zin meer. Toch vonden we dat we in ieder geval even naar de haven moesten gaan om de skyline te zien. Dus pakten we om 11 uur de metro en gingen even kijken. Maar het regende super hard en er was een harde wind, waardoor onze paraplu (de we toen 5 maanden terug in Kuala Lumpur met die enorme regen hadden gekocht) al snel binnenstebuiten was gekeerd. Bij de haven aangekomen was de skyline inderdaad heel mooi, maar het was nat, koud en al laat, terwijl we morgenvroeg op moeten staan voor een lange reis nog. Dus gingen we terug en slapen. Heel veel hebben we dus niet van Hong Kong meegekregen. Het is een grote, levendige stad met enorm veel taxi's en bussen. Er zijn tientallen meters hoge gebouwen en overal mega grote reclameborden. Het is druk, maar wel een gezellige drukke stad waar veel te doen en te zien is. Helaas hebben wij dit niet kunnen ervaren, maar dat geeft niks. Toen pakten we de volgende ochtend, na een heerlijke uitgebreide douche, de bus naar het vliegveld. Daar pakten we het vliegtuig naar Moskou, wat 10 uur vliegen is. We hadden echt totaal geen zin in de reis, maar we overleven het wel weer haha. We hadden omgerekend nog 20 euro over aan Hongkong dollar, omdat we dus niet meer de activiteiten hebben gedaan die we wilden doen. Dit wilden we wisselen, maar dat kon niet. Oftewel we moesten dit op het vliegveld opmaken aan eten.... Dat is zo bizar, we doen kei zuinig en nu moeten we ineens allerlei dingen kopen haha. Dus we hebben m&ms, kinderchocola, snickers en kauwgom gekocht. Veeeeel te veel, maar we wisten niet wat we anders moesten en dit kunnen we nog wel thuis gebruiken. We vlogen die dag met Aeroflot, een Russische maatschappij. En het is het mooiste en beste vliegtuig wat we deze reis hebben gehad (en dat zijn er veel), we hadden super veel beenruimte en onbeperkt veel super nieuwe en leuke films! Dus we hebben allebei filmpjes gekeken, en we kregen twee keer eten. Na 4 films allebei te hebben gekeken kregen we het signaal dat we gingen voorbereiden voor de landing, wauw die 10 uur waren voorbij gevlogen!!! Time flies (letterlijk en figuurlijk) when you're having fun! Uit het raam kijkende lag echt overal sneeuw, wat een overgang.. Van eem tropisch eiland naar een wereldstad naar de sneeuw naar huis. Toen waren we op Moskou vliegveld rond 16 uur, waar we pas morgenochtend rond 05:30 met het vliegtuig naar Nederland gaan. Dat wordt een lange ellendige nacht, maar het moet maar (we hebben nu echt hele goedkope tickets door deze omreis). We zochten een plekje op het vliegveld, er was een kamer waar je op de grond kon liggen. Dus wij hebben maar een beetje een bedje gecreëerd van jassen en kleren en zijn gaan liggen op de grond. De nacht was ver-schrik-ke-lijk. Het was ijskoud, de grond was hard en er werden continue allerlei dingen omgeroepen. Echt vreselijk, maar we hebben wat hazenslaapjes kunnen doen. Op het vliegveld raakte Leon aan de praat met een man die een tentje had in die kamer, hij bood hem wat koffie aan. Hij bleek uit Syrië te komen en heeft hier een tijd gewerkt. Toen hij naar een ander land wilde hebben ze, een kwartier voor zijn vlucht, zijn paspoort afgepakt en nu woont hij hier al 7 maanden op het vliegveld. Te bizar en zielig voor woorden! Oftewel; de reis die Leon en ik in die tijd gemaakt hebben heeft hij hier gezeten.. echt niet normaal. Hij vertelde dat de VN wel bezig zijn met hem, maar hij heeft geen idee wanneer hij weg kan. Ik heb hem een dromenvanger gegeven voor geluk, die ik eigenlijk voor mezelf in de Filipijnen had gekocht, hij heeft hem meer nodig als houvast dan ik. Echt een zielig verhaal. Rond 3 uur snachts konden we echt niet meer slapen en gingen maar wat lezen. Uiteindelijk konden we in het vliegtuig naar Amsterdam, op naar onze lieve familie en vrienden!! De vlucht was perfect, alleen kwamen we er in het vliegtuig achter dat Leon zijn e-book heeft laten liggen op het vliegveld. Echt heel rot, de hele reis gebeurd er niks en de laatste 4 uur raken we zoiets kwijt.. Heel vervelend, maar het is gebeurd. Nu zijn we geland en gaan we zo naar onze familie toe die ons op staan te wachten. Daar hebben we heel veel zin in!
Kayap (knuffel)!
wel stress de laatste reis naar huis, niet fijn.....