Filipijnen 1 (Palawan: Puerto Princessa, el Nido, Expeditie)
18 maart 2016 - Coron, Filipijnen
Leuke mensen in Nederland!
Vandaag gaat het blog over de eerste helft van de Filipijnen! Wat een land, wauw. Het heeft, zelfs na alle indrukken die we het afgelopen halfjaar al hebben gehad, ons hartje veroverd! Hopelijk komen jullie er na dit blog een beetje achter hoe dat komt! We waren dus met het vliegtuig aangekomen op Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. Ik vond dit wel een interessante stad om te bezichtigen, maar tegelijkertijd hoorden we alleen maar slechte verhalen over deze stad (enorm veel criminaliteit, gangs en zeker ook op toeristen gericht) dus hebben we van tevoren al een ticket doorgeboekt naar Puerto Princessa, een stadje op Palawan, het eerste eiland waar we heengaan. Helaas dat deze pas om 14:00 vertrekt en we nu doodmoe weer moeten wachten. Dus toen hebben we een hoekje op het vliegveld uitgezocht en zijn daar op de grond gaan liggen om te slapen. Dit gaat natuurlijk door het licht, het lawaai, de drukte en harde vloer niet perfect, maar we waren zo moe! Uiteindelijk konden we gewoon niet meer slapen en hebben we een leuke film gekeken die Leon in Vietnam op zijn telefoon had gezet. Leuk tijd verdoen, haha. Toen konden we inchecken en naar de boarding'kamer'. Hier was het enorm druk en de ene na de andere vlucht had vertraging. Helaas die van ons dus ook... Dus na 2 uur langer wachten (maar wel 2 heeeeerlijke broodjes verder, hadden we wel verdiend toch?) mochten we in het vliegtuig die toen ook nog eens vertraging had. Maar toen gingen we! Op naar Palawan! We hebben vooral geslapen, omdat we zo moe waren. Op het einde zagen we uit het vliegtuig waar we al zo op hoopten: parelwitte stranden, met prachtig water in alle soorten kleuren blauw. En wat we nog meer zagen vanuit het vliegtuig: 2 enorme walvissen aan de oppervlakte in de zee, magisch! Yes, we zijn er! We kwamen aan op een klein vliegveldje en namen een soort tuktuk, die ze hier tricycle noemen, naar ons hotel. Ze noemen het tricycles, omdat het eigenlijk een scooter is met een zijspan met zitjes waaraan 1 wiel bevestigd is: 3 wielen: tricycle. De tricycles zijn hier allemaal anders; sommigen hebben een kleine zijspan met 1 zitje waar je je met z'n tweeën in moet proppen en de tassen achterop gebonden worden, sommigen hebben 2 zitjes en sommigen 1 zitje met laadruimte. Wel zit er bij allemaal een heel geraamte omheen gebouwd waardoor het lijkt dat je in een mini busje zit, in plaats van een scooter met zijspan. Maar we propten ons dus in de tricycle en werden op de weg naar ons hotel alle kanten op geschud, haha. Wat ons gelijk opviel aan de Filipijnen was: het is niet zoals de rest van Azië... We weten niet precies wat het is, misschien juist alles wel.. De mensen, de cultuur, het geloof, de natuur, de huisjes... De Filipijnen zijn lange tijd een kolonie van de Spanjaarden geweest en dat kan je goed merken. De mensen zijn hier wat gemixt met Spaans bloed, waardoor hun ogen veel meer 'open' staan dan de rest van Azië. We vinden de mensen hier ook heel erg mooi. De Spanjaarden hebben hier het Christendom ook goed ingevoerd, want we moeten vanaf nu het buddhisme (wat eigenlijk onze hele reis het hoofdgeloof was) vaarwel zeggen, hier is iedereen christelijk. En hoe! OVERAL op straat, op auto's en op affiches staan teksten verwijzend naar God. Niks mis mee natuurlijk, maar een behoorlijke omslag! De meeste mensen hebben ook hier niet veel geld, maar wat ons opviel is dat ze er enorm verzorgd uitzien. Dat vinden ze kennelijk heel belangrijk. Zo zag ik een meisje op een trapje zitten voor een heel arm huisje van golfplaten en ze zag eruit alsof ze naar een bruiloft ging, zo mooi. De huizen verschillen enorm. We zien huisjes in de mooiste kleuren van dat regenboog geschilderd, maar ook veel huisjes met een strooien dak, van golfplaten, hout of bamboe. Wat we van tevoren ook gehoord hebben en wat ook zeker klopt: mensen kunnen hier geweldig goed Engels praten. Ze worden hier (meestal) tweetalig opgevoed. Hun eigen taal klinkt ook best als Spaans. Een mooie taal (aangezien we de meeste talen die we hebben gehoord niet mooi vinden). Verder de omgeving: het heeft een hele fijne, kleurrijke, vrolijke, zomerse sfeer. Overal staan palmboompjes en andere mooie bomen en struiken met bloemen. We kwamen aan bij ons hotel en kregen een prima kamertje. We aten wat en rolden toen ons bed in, eindelijk: slapen! De volgende dag stonden we vroeg op om bustickets te boeken voor vanavond naar onze volgende bestemming: el Nido. Dst is wel een nadeel aan de Filipijnen: de afstanden zijn groot tussen alle mooie plekken, en je moet bijna alles met het vliegtuig doen (waarbij je ALTIJD via Manila moet vliegen, dus gelijk aan 2 vluchten vastzit): veel tijd en geld. Maar vandaag stond nog iets op de planning wat ik enorm graag wilde: naar de Ihawig gevangenis. Dat is een 'open' gevangenis, waarbij de gevangenen, vaak moordenaars, in 3 secties zijn opgedeeld. Het is een enorm groot gebied, met veel landbouw. De eerste sectie is dat ze nog in een gebouw zitten met tuin, maar zonder al te veel vrijheid. In de tweede sectie hebben ze al veel vrijheid en mogen ze een baantje vervullen in het gebied. Deze mensen hebben wij ook ontmoet en gesproken. De derde sectie hebben ze in het gebied volledige vrijheid en mogen ze op het land werken. Bizar is dat de familie van deze mensen, wanneer ze dit willen en het gezichtsverlies binnen hun gemeenschap aankunnen, hier op dit gebied mogen wonen om zo hun man/vader/zoon op te zoeken. De meeste gezinnen kunnen dit echter financieel of emotioneel gezien niet opbrengen. We reden een groot stuk Door het gebied waarbij je de gevangenen uit de 3e sectie op het land zag werken, of gewoon zag relaxen. Je verdient meer vrijheid als je je een aantal jaar goed gedragen hebt. Wij kwamen in een recreatieruimte waar de gevangenen uit de tweede sectie zaten. Zij hadden dus relatief veel vrijheid. We werden verwelkomd door een dans die ze voor ons deden en we kochten wat zelfgemaakte schildpadsleutelhangertjes van gesmolten plastic. Zo kunnen zij wat geld sparen om hun familie over te laten komen of kleine dingen, zoals sigaretten, te kopen. We gingen zitten en wat ons opviel was dat ze allemaal super aardig en geïnteresseerd waren. Ze wilden continue praten of van alles en nog wat en maakten veel foto's samen. Leon speelde nog een potje tafeltennis met eentje. Toen we een tijdje aan het praten waren kwamen we erachter wat voor heftige verhalen er achter deze mannen schuilen. Een jongen die hier zit vertelde, met tranen in zijn ogen, zijn verhaal. Hij was 15 toen hij thuis was met zijn ouders en zusje. Toen kwam er een man binnen die hun geld wilde hebben, nadat ze hem het weinige gegeven hadden wat ze bezaten, schoot hij hen allemaal dood. Wonder boven wonder overleefde deze jongen zijn schotwond (die hij ons ook liet zien) en probeerde in de 3 jaar erna zijn leven op te bouwen, maar hij had niemand meer. Toch heeft hij het de moordenaar kunnen vergeven. 3 jaar later kwam hij in een kroeg waar hij voor het eerst sinds die vreselijke nacht de moordenaar van zijn gezin zag. Toen de moordenaar hem zag schrok hij heel erg en rende met een mes op hem af, hij wilde niet dat hij getuige was. Toen wist hij het mes te overmeesteren en stak de man dood, die zijn gezin vermoord heeft en hem tot 2 keer toe probeerde te vermoorden. Hij is hierna naar de politie gegaan en heeft alles verteld, en kreeg levenslang. Levenslang is hier 30 jaar. Zo kan je hier ook 3 keet levenslang krijgen, oftewel 90 jaar. Hij heeft de helft van zijn straf er nu op zitten en leeft uit naar de periode van echte vrijheid, hoewel hij dankbaar is dat hij, wegens goed gedrag, nu al veel vrijheid heeft gekregen. Een andere man vertelde een verhaal die me wel wat terechter leek dat hij nu vastzit. Hij was op de middelbare school de leider van een gang. Er was een andere gangleider die hem altijd uitlachte en zei dat hij zijn groep helemaal niet kon beschermen. Dat betekende voor hem gezichtsverlies, dat hij moest rechtzetten. De volgende dag kwam hij naar school met een scherp mes en stak die jongen 2 keer in zijn nek. Bizar Hoe gevoelloos hij dit zei, zelfs toen hij vermeldde dat 'het bloed eruit spoot'. Een vriend van hem zei dat hij strafvermindering zou krijgen als hij zichzelf zou aangeven en dus deed hij dat. Dit bleek niet waar, maar achteraf wilde zijn vriend hem beschermen voor de dood (die zeker zou zijn gekomen als hij zo doorging met zijn gang-levensstijl). Uiteindelijk is hij zijn vriend dankbaar geweest en zegt na zijn straf niet terug te willen naar Manila, maar hier op Palawan te blijven en een goed leven te lijden. Ik vroeg of hij, als hij de tijd kon terugdraaien, hetzelfde gedaan zou hebben en hij zei: Ja. Hij had geen spijt.. Dat verbaasde me, maar dat is een wereld op zich waar wij ons niks bij kunnen en mogen voorstellen. Ze vertelden ook verhalen van de gevangenis waar ze eerst terechtkomen in Manila. Dat is zo'n gevangenis die je altijd in films ziet (maar dan nog erger, zoals ze hier zeggen) met minstens een keer per dag vechtpartijen, dagelijks moorden en je moet je bij een gang aansluiten, anders overleef je het niet. Daar is het een regelrechte hel. Toen ze hoorden dat ze overgeplaatst werden naar Puerto Princessa waren ze zo ongelofelijk bang, dat de situatie nog erger zou zijn hier. Maar wat ze niet wisten is dat ze wegens goed gedrag zijn overgeplaatst. Het is zo bizar dat je zulke gesprekken hebt, aan het lachen bent en spelletjes speelt met moordenaars. Maar ieder heeft zijn eigen verhaal en ik ben ervan overtuigd dat veel hier hun straf niet verdienen. Maar natuurlijk ook veel honderd procent wel. Maar het was een bijzondere dag, we hebben veel van ze geleerd. We raden dit iedereen aan. Hierna pakten we dus de bus naar el Nido. Wat een geweldige busrit was dit! We zaten voorin en Leon had veel beenruimte. We gingen door prachtige gebieden met veel hoge bergen en overal groene begroeiing. De Filipijnen staat, samen met Vietnam, op nummer 1 qua natuur. We kwamen door allerlei kleine schattige dorpjes met veel mooie kleurrijke huisjes/hutjes. In de Filipijnen, en heel Azië trouwens, is het normaal dat je vlakbij je huis afgezet wordt. Je geeft een fluit, een roep of iets anders en de bus stopt (wel op de route). Heel logisch, maar aangezien de bus geen vaste haltes heeft en mensen zo dicht mogelijk afgezet willen worden, stopt een bus soms een paar keer per minuut. Dat is wel een beetje vervelend. Wat ons opviel was dat wanneer de mensen goed en wel uitgestapt waren ze een klap op de bus geven als teken dat de bus verder kan, grappig! Op verschillende punten komen verkopers de bus in met manden met voedsel of drinken. Rond 20:00 stopten we ergens bij een restautantje om te eten. Wat bleek: ze hadden NIKS vegetarisch! Het was een soort buffet, maar echt overal zat vlees in. We hadden dit van tevoren al gehoord, dat de Filipijnen een lastig land is voor vegetariërs.. En dat is dus ook echt zo! Dus we kochten ergens wat knabbelnootjes als avondeten (Leon was solidair, super lief maar niet nodig) Na een rit die, we dachten 3 uur, 5 uur later aankwam in el Nido waren we al echt onder de indruk van de prachtige omgeving in de Filipijnen. We pakten vanaf het busstation een tricycle naar ons hotel en gingen snel slapen. Die ochtend vroeg opgestaan en geprobeerd contact te zoeken met onze familie, maar wat is Internet een ramp hier! Met veel moeite kunnen we af en toe een berichtje versturen. We hadden nu wel zin om, na die lange tijd in het koude Vietnam, de zon te voelen en waar kan dat nou beter dan op het strand?! Dus wij huurden een scooter om naar een strand te gaan die in de top 10 van mooiste stranden ter wereld staat van CNN. Een kijkje nemen waard dus. Het was weer een prachtige scooterroute waarbij we weer telkens verbluft werden van de prachtige natuur en de lieve mensen hier. Iedereen op straat zwaait naar ons en roept 'Hello!' Wat ook grappig is, is dat mensen ons Sir en Ma'm noemen. We reden langs mooie rijstvelden en leuke dorpjes en zagen het boerse leven van dichtbij. Uiteindelijk kwamen we aan bij Nacpan Beach, en het is inderdaad heeeeel mooi!!! Het is een enorm groot lang strand waar maar weinig mensen liggen en je kan een bergje opklimmen waarbij je een prachtige split van de zee ziet. Toch vonden wij persoonlijk het Long-strand op Koh Rong (Cambodja) mooier. Maar dat geeft niet, wij kunnen eindelijk heerlijk bakken in de zon en ons inmiddels bleke huidje bijbruinen. We kunnen natuurlijk niet wit thuiskomen, dan vragen jullie je af of we wel weggeweest zijn haha! Maar we hebben heerlijk gezond en op het strand een broodje gegeten. Er stond die dag enorme wind, waardoor er hele hoge golven waren. Maar echt gevaarlijk hoog, als zo'n golf omklapt wil je er niet onder staan... Er werkten mensen op het strand die toeristen het water uitfloten, maar sommige luisterden gewoon niet! Lekker dom! Hierna zijn we teruggescooterd door het donker. We reden langs bergen en ineens vloog er keihard een vleermuis tegen me aan, jezusmina! Die avond hebben we gegeten en waren helemaal moe van de zon. De volgende dag hebben we voornamelijk in het stadje rondgelopen en aan het strand drankjes gedronken. Het is een heel klein stadje (ik had een grote stad bij el Nido verwacht) en er zijn veel hotelletjes, restaurantjes en winkeltjes. Heel gezellig allemaal. Alleen jammer dat veel restaurants hier echt duur eten hebben. Wij eten gemiddeld voor 1 tot maximaal 5 euro, maar hier waren gerechten minstens 7 euro. Niet fijn voor de laatste maand! Maar wij zouden Leon en Tara niet heten als we dan toch niet ergens een betaalbaar restaurantje vonden! Daar hebben we dan ook prima gegeten. Het uitzicht vanaf het strandje bij het stadje (waar we dus war dronken) was echt mooi en deed ons wat aan Halong Bay denken: overal enorme rotsen met groene begroeiing gewoon middenin de zee. De volgende dag liepen we naar een ander strand, een uur verderop. Je kan ook over de weg lopen, maar dit vonden wij niet echt mooi en veilig. Dus wij liepen over verschillende stranden, de een had dikke stenen, de ander lagen alleen maar boten in het water, de ander had fijn zand maar alleen maar rotsen voorin het water, de ander was omgebouwd tot een dorpje voor locals, ga zo maar door. Hele mooie leuke standjes om te zien en overheen te lopen, maar niet om te liggen. Onderweg zwaaiden de lieve mensen naar ons terwijl ze aan het werk waren of terwijl de kinderen aan het spelen waren. Ik heb weer even vriendjes gemaakt met een Pilipino (zoals ze hier zeggen) baby, die me behoorlijk boos aankeek toen ik haar vasthield haha! Vissers kwamen terug van een nacht vissen met bakken vol vers vis, een prachtig gezicht. Wanneer je ze compimemteerd over hun vangst vinden ze dat erg leuk. Bij het laatste stuk was ineens geen strand, maar rotsen waar je overheen moest. Er was wel een trap de berg op en af gemaakt, maar daar hadden we geen zin in haha. Dus wij klauterend over die rotsen terwijl het water ertegenaan sloeg naar het strand gegaan. En het was ook nu weer een mooi strand! Er lagen best wat mensen en er was een cafeetje net leuke muziek. Hier hebben we ons weer een dagje prima vermaakt. Wat ons erg opvalt is dat het water in de Filipijnen zo mooi helder blauw is, niet normaal! Leon houdt van goedkope biertjes op het strand en ik heb hier een citroenbiertje ontdekt, eigenlijk limonade haha. We hebben in het stadje een bakker ontdekt die echt enorm goedkoop is. We hadden 6 broodjes voor de hele dag gekocht en we hoefden maar 30 pesos te betalen (50 is 1 euro). Na een fijn dagje hier zijn we ons gaan douchen en hebben savonds lekker goedkoop gegeten weer. Je merkt dat veel mensen hier echt alleen op vakantie zijn, en niet als backpackers. Er zijn veel oudere stelletjes die dan de meest luxe maaltijden en cocktails wegbunkeren, dat is niet voor backpackers weggelegd haha. Je kan hier verschillende tripjes doen naar mooie lagoons en stranden in de buurt, maar wij hebben over een paar dagen een 3-daagse expeditie geboekt waarbij we ook langs die plekjes komen de eerste dag, dus hoeven wij die tripjes niet te doen. De volgende dag wilden we gaan kajakken naar lagoons, dit zou ons 3 uur heen en 3 uur terug kosten maar het schijnt prachtig te zijn en we wilden wel weer even actief doen. Dus, omdat het water de afgelopen tijd wat wild was, vroegen bij de verhuur of het weer voor vandaag oké was en ze zeiden dat het prima kon. Dus wij pakten de kajak en gingen te water, er waren op het begin best wat hoge golven, maar na volledig nat te zijn geworden ging het best goed. Wat wel erg jammer was, was dat er heel veel wolken waren. Een lagoon, een meer tussen rotsen in, is op z'n mooist met zon. Dan zie je mooi helder groenachtig water, waar je de bodem gewoon kan zien en je er rotsen en vissen in ziet. Toen we 1 uur bezig waren begonnen de golven heftiger te worden en waren we echt bang dat we soms omgeslagen zouden worden... We peddelden ook tegen de stroming in, echt super zwaar en geen fijn vooruitzicht dat je nog zo lang moet terwijl de lagoon door dit weer waarschijnlijk helemaal niet zo mooi is. Toen we merkten dat de lucht donkerder werd, de golven hoger en de stroming harder besloten we terug te gaan. Dit was gewoon niet te doen en niet veilig. Toen we terugwaren werden we wel beetje boos op de verhuur, die hadden gezegd dat het prima kon. Gelukkig kregen we wel het grootste deel van ons geld terug. Even later begon het zelfs wat te regenen, dus we hadden de juiste keuze gemaakt. Die avond hadden we een bijeenkomst van onze expeditie organisatie. Normaal ben je met een groep van 14 personen en 7 bemannigsleden voor 3 dagen. Nu hadden we enorm veel geluk: we waren maar met 1 ander stelletje, dus z'n 4en! Dit zou de expeditie wel specialer en romantischer maken! We kregen wat informatie en rondden de betaling af. Dit is wel echt mega duur, maar we hoorden dat het elke cent waard zou zijn. Dus we gingen ervoor! Die avond hebben we biertjes gekocht en zijn we zonsondergang gaan kijken bij het strand vlakbij. De volgende dag werden we 's ochtends vroeg opgehaald (om 7 uur) en reden met een tricycle naar een havenplaatsje waar we de dag ervoor nog zonsondergang hadden gekeken en wachten daar op de rest van de bemanning en het andere stelletje. Toen wad iedereen compleet en we verbaasden ons enorm: er waren 6 (!!!!) bemanningsleden voor maar 4 mensen! Bizar! Het was een witte grote boot met 2 enorme zijspannen (dus aan de zijkant van de bamboestokken samengebonden) voor het evenwicht van de boot. Vooraan de boot was een punt waar het anker en wat touw op lag, hierna waren er 3 zitjes, hierna kwam het 'huisje' op de boot, hier kon je onderin liggen, lagen spullen opgeslagen, was het stuur met kapitein, was een fornuis om te koken en een wc, hierachter nog wat ruimte waar ze nog wat spullen kwijtkonden. De zijkanten zijn volledig open. Boven de boot was een zeil gespannen tegen de zon. Echt een prachtige boot! We zouden hier alleen niet op slapen, dat doen we op eilandjes. We begonnen de tocht, we hadden er hoge verwachtingen van en dus heel veel zin in! Het weer was perfect, in tegenstelling tot gisteren. We gleden over het water met de boot en hoe meer we op zee kwamen hoe hoger de golven werden. Dit kon de boot makkelijk aan, maar de zijspannen kwamen vaak met een klap tegen de golven aan, waardoor het water alle kanten opspatte. Aangezien er geen zijkanten op de boot waren kletste het water continue tegen je aan, en aangezien de zon niet direct op je scheen maar er wel veel wind was, werd dat een beetje koud. Dus wij mochten voor de kapitein op het huisje zitten. Dit was prima en hier konden we lekker liggen en genieten van de prachtige zee en stranden die voorbij kwamen. We kregen wat heerlijk fruit, brood, ei en thee/koffie als ontbijt. We hebben voor de komende 3 dagen de mooiste plekjes van de Filipijnen op de planning, dus we zijn zo benieuwd!!! We begonnen met een prachtige stop: Secret Lagoon. Omdat we zo vroeg vertrokken hadden we geluk: er was niemand. Het is zo bijzonder dat het water hier in de Filipijnen regelrecht uit een zwembad te komen, het is zo helder!!! De plaatjes uit reisgidsen kloppen echt wat de Filipijnen betreft. We kregen een kajak en gingen door de lagoon, echt prachtig! Overal kon je op de bodem kijken, terwijl het op Veel stukken super diep was. Je zag kwallen (gelukkig zaten wij in de kajak), vissen en koraal. Het water had een groenblauwe doorzichtige kleur. We gingen bij de lagoon een hoekje om waar het heel ondiep was en je zag overal in het zand zwarte zee-egels met enorme punten. Een prachtig gezicht. De tweede stop was de Big Lagoon. Ook hier gingen we kajakken, maar hier was het wel wat drukker. We kajakten erdoorheen en zagen weer mooie rotsen en wateren. Ook een aantal grotten, maar daar mocht je niet in met de kajak helaas. Hierna gingen we naar Cadlao lagoon. Super grappig, want Leon en ik vinden het programma 'wie is de mol?' super leuk, en onze gids (een vrouw) vertelde dat zij in de productie zat toen het hier in de Filipijnen plaatsvond een aantal jaar geleden. Op deze plek was de finale met honderden kaarsjes in het water, toen we die aflevering ooit zagen droomden we ervan om ooit zoiets zelf te zien en nu zijn we er gewoon! Een prachtige lagoon met een mooi strand. We gingen hier snorkelen, maar al gauw merkten we iets: AU! Er waren overal kwallen! We verdenking overal geraakt en gingen maar snel de boot weer op? super jammer want er was prachtig koraal en vis. Tussen de stops zat telkens een boottocht van ongeveer 1 uur. De bemanningsleden waren super aardig en ingetogen. Omdat wij een kleine groep zijn waren er 2 nieuwe jongens om het te leren. Heel leuk, ze deden erg hun best om het ons zo leuk mogelijk te maken. Ik voelde me echt verwend zeg. Toen gingen we lunchen. We maakten een stop op een prachtig onbewoond eiland waar een bamboetafel stond. Een wit strand, palmboompjes, prachtig helderblauw water en helemaal niemand. Wat een paradijs!!! En toen kwamen ze, door het water gebanjerd, aan met schalen eten die ze op de boot bereid hadden: verse vissen, kippenpootjes, groente (veel ken ik niet daarvan) en heel veel fruit (ananas en mango). Wauw wat een feestmaaltijd!!! En dat als lunch! Wij doen deze reis qua eten wel rustigaan, dus dit is voor ons echt super luxe! We hadden onze buikjes rond gegeten en er was alsnog zoveel over! Maar we konden het echt niet op haha. De honden, die kennelijk op dat eiland ooit gedumpt zijn, waren er wel blij mee. Na deze overheerlijke lunch op dit paradijselijk strand gingen we naar het vissersdorpje waar 3 jongens (3 broers en waarvan 2 nieuwe jongens dus) wonen. We liepen Door het dorp heen en werden verwelkomt door de vele kinderen die net uit school kwamen. Ze schreeuwen en riepen, wilden met ons op de foto's en vonden ons maar al te interessant. Heel grappig haha. Hier haalden we vers gevangen vis voor het avondeten (Ja, alweer!!). Toen gingen we weer op de boot en vaarden een beste tijd naar het eiland waar we die nacht zouden slapen. Er waren meerdere mensen die daar wonen en die verzorgden ons verblijf daar ook. We kregen een hutje toegewezen waar we onze spullen konden leggen. Toen gingen we lekker op het strand zitten en van de zonsondergang genieten. We kregen zelfs verse groene kokosnoten als welkomsdrankje die we konden eten en uitlepelen, het smaakte erg lekker! Toen het donker was werden er om de tafel, waar weer straks zullen eten, allerlei fakkels in de grond gestoken en aangemaakt. Wauw, we zijn echt in Expeditie Robinson beland, wat is dit geweldig!!! Toen werd ons eten opgediend, weet dachten dat de lunch niet te overtreffen was, maar we hadden het mis! Wauw wat een eten! Weer 4 hele vissen, vlees, allerlei groenten (boontjes, pompoen, eggplant etc.), rijst, fruit... wauw. Niet normaal hoeveel eten voor maar 4 personen en hoe ongelofelijk luxe dit was! Dus wij genietend van ons eten, met ondertussen die prachtige fakkels om ons heen die ons tevens beschermden voor de muggen, wat een leven. We vonden de expeditie nu al al het geld waard en we hadden gewoon nog 2 dagen te gaan!!! Toen werd een enorm kampvuur aangestoken en hebben we gezellig om het kampvuur gezeten met onze groep en bemanning. Er kwamen wat drankjes bij en daarbij kwam de, normaal verlegen, bemanning ook lekker los! Dus ze maakten grapjes en zongen. Op een gegeven moment kreeg een iemand trek en wilde de man die hier woonde bananenspiesjes maken voor in het kampvuur. Ik moest naar de wc en liep langs hem toen hij bezig was met spiesjes te maken. Ik zag dat hij bezig was met hout te snijden voor de spiesjes en toen sneed hij heel naar in z'n vinger, oh God. Er kwam echt super veel bloed uit en hij was best dronken dus moest er alleen maar om lachen (dankjewel Leon die deze vent dronken heeft gevoerd haha).. Ik rende snel naar onze hut om wat ontsmettingsspul en pleisters te halen en verbond hem. Zijn vrouw was boos op hem haha. Gelukkig ging alles goed. Maar die bloed-bananenspiesjes hoefde ik niet meer ieeee. We hebben nog een tijdje om het kampvuur gezeten en gezellig gezongen (waarbij we een heel leuk liedje hebben geleerd). Toen gingen we naar bed, want morgen staat ons een lange bijzondere dag te wachten!
De volgende dag atomen we rond 6 uur op om de zonsopgang te bekijken en die was heel mooi. We kregen gelijk koffie en thee. Toen het andere stelletje ook kwam kregen we ontbijt, natuurlijk weer veeeeel teveel en veeeeel te uitgebreid en veeeeel te lekker... Ei, fruit, brood, jam, groente, ga zo maar door. Na dit heerlijke onbijt namen we afscheid van de lieve bewoners hier en gingen naar de boot, op naar weer een mooie dag! We stopten bij een zandbaai waar een vissersdorpje aanlag. Wij meerden niet aan, de bemanning ging zelf met een klein bootje vis halen. Ondertussen mochten wij hier snorkelen. Toen ik naar beneden keek snapte ik waarom: er was geen koraal, vis of groen, alleen maar zand. Maar... er lagen OVERAL reuzezeesterren! Wauw, dit is echt een droom die waar wordt voor mij... wat geweldig! Ik heb nog nooit grote zeesterren gezien, laat staan zoveel! Ze zeiden op de boot dat je ze gewoon van de bodem kan rapen en ze daarna voorzichtig terugleggen. Dit deden we dus! Wat was dit mooi en bijzonder, je moest de zeesterren met 2 handen vasthouden, zo groot waren ze. Ze voelen best hard, maar als je met je vingers eroverheen streelt voel je een soort zacht huidje. Ze zijn zo mooi! Rood, geel, wit, roze, zwart of een combinatie hiervan. Echt zo mooi!!! Hierna zijn we op verschillende plekjes gestopt om te snorkelen waarbij we zoveel mooi kleurrijk koraal en vissen hebben gezien. Overal waar je keek zag je vissen en ze waren totaal niet bang voor ons, eerder nieuwsgierig haha. Grote vissen en kleine vissen, mooi en lelijk, her zwom maar door elkaar en het zag er mooi uit. Hierna gingen we snorkelen aan het strand met het helderste water ter wereld, maar dit vonden wij op dit moment wel meevallen. Desalniettemin was het prachtig en zijn we gewoon te erg verwend weer in dit paradijs. We hebben even op het strand gelegen, een klein eilandje waar niks of niemand was en kregen thee en zelfgemaakte koekjes. Hierna kregen we op de boot weer een overheerlijke lunch van, natuurlijk, vers gevangen vis (een super grote!), vlees, groente, rijst en fruit. We waren begonnen aan de enorme vis en toen brachten ze nog meer kleine vissen, dus wij zeiden al gelijk: oh nee eten jullie die op, dit is al teveel! Dus zij blij en aten de andere vissen op. We hadden onze buikjes weer helemaal vol gegeten en verbaasden ons weer over het geweldige eten wat we krijgen op deze expeditie. Eigenlijk is het namelijk heel erg back to basic. Er is geen normale wc, dus dat doe je in de zee of in de bosjes, er is geen douche, je slaapt in alles behalve een luxe hotelkamer, maar het eten is echt ongelofelijk! Niet dat we die back to basic erg vinden, we vinden het juist super leuk! Toen vaarden we een lange tijd over zee naar onze bestemming voor de nacht. Onderweg zagen we een paar schildpadden die hun koppie boven het water uitstoken om wat lucht te happen. Wat een fijne boottocht is dit! Omdat ik zin had om van de zon te genieten ging ik op de zijspan zitten tijdens de boottocht. Bamboe is heel sterk en ik kon me goed vasthouden. Als papa en mama mee waren had ik dit alleen nooit gemogen, haha. De boot ging best hard, het water spetterde lekker tegen me aan en ik moest niet vallen. Maar ik had me gewoon goed vast en het was heerlijk! Toen kwamen we op een heel klein eilandje aan met vooral jungle en aan de zijkant strand. Heel mooi en onbewoond. Hier zouden we gaan slapen. Er werden tenten opgezet, met prachtige zelfgemaakte lantaarns eromheen (een kartonnen zak met daarin zand en erop een kaars). Dit gaf een prachtig magisch effect. Ook werd er zelf een tafel gemaakt! Ze verzamelden hout en maakten daar het 'skelet' van en zetten er een plastic deksel op. Hieromheen zetten ze weer fakkels neer en verderop werd een kampvuur gemaakt. Wauw, wat een droom waar we in beland zijn. Wat een unieke speciale ervaring is dit! Wqt heel zielig is, is dat op sommige eilanden huisdieren gedumpt worden. Zo waren er hier ook 2 katjes, zwaar ondervoed en totaal niet schuw die hopeloos op eten schooiden. Eerst wisten we dit niet en joegen het diertje de hele tijd weg, we zijn op deze reis voorzichtig met dieren (en hun meegebrachte ziekten). Maar het beestje bleef maar terugkomen en miauwen. Toen we hoorden dat dit gedumpte dieren waren gaven we ze veel te eten, zo zielig. Het werd al gauw donker en het koelde wat af, de fakkels en het kampvuur gaven heerlijke warmte en gezelligheid. Toen werd ons laatste feestmaal opgediend: vis, garnalen, inktvis, kip, rund, groente en fruit. Jezus, telkens als we dachten dat het niet lekkerder en uitgebreider kon, wisten ze ons weer te overtreffen. Geweldig! Dus ook nu hadden we onze buikjes weer veeeeel te vol gegeten en liepen even een beetje over het strand met het andere stelletje. We waren nu uit het licht van de fakkels, dus her was pikkedonker en wauw, wat een sterren zagen we!!! Dit was echt ongelofelijk. Wat ook heel bijzonder was, was omdat het zo donker was, je het lichtgevende plankton heel goed zag in het water. Elke golf die omsloeg om het strand, lichtte op met allerlei glittertjes. Die een voor een weer uit en aan flitsten. Daar blijf ik me over bewonderen, wat is zoiets kleins toch bijzonder! Ook toen we met onze voeten het water wat bewogen zagen we overal lichtpuntjes. We liepen terug en overal schoten krabbetjes heen. Toen gingen we gezellig om het kampvuur heen zitten met onze crew. Er ontstonden gauw vele diepe gesprekken en ook over het geloof. We hadden al gezegd dat hier in de Filipijnen mensen streng gelovig zijn, maar nu kwamen we er dubbel achter. Toen wij vertelden dat wij niet geloven, werden ze bijna boos. Ze vonden het belachelijk en dom van ons. Ik vond dat best een belediging en had geen zin om hier nog over door te gaan, Leon wist het onderwerp subtiel naar sport over te brengen gelukkig. Een ding was zeker: als mensen ons in de Filipijnen nog vragen of we gelovig zijn zeggen we ja. Dit soort discussies zijn onbegonnen werk en omdat ze zo streng gelovig zijn kunnen ze dit niet snappen. Maar alsnog een gezellige avond gehad, en Leons boracay-cappuccino-rum was erg geliefd (super lekker drankje voor maar 2 euro). Hierna gingen we alsnog op tijd naar bed, we moeten morgen om 5 uur opstaan voor een laatste lange dag.
De tent was super klein, maar wel lekker knus. De wc waren de bosjes en de zee was onze douche. De volgende dag stonden we heel vroeg op en vaarden zo'n 2 uur met de boot naar een speciale plek: een grot op een eiland. De boot stopte een stuk terug op zee en we werden om de beurt naar land gekajakt. Toen we compleet waren gingen we een stuk door de jungle en over rotsen om bij de grot te komen. Hier zagen we veel vleermuizen in- en uitvliegen. We liepen naar binnen en toen zagen we het: overal glinsterde het, het was een soort reactie van water met een bepaalde soort steen. Echt zo mooi, het leek op een grove soort diamant. Heel mooi. We hebben hier de grootste spin (ieeee) ooit gezien en zagen overal in de inhammen van de stenen kleine nestjes. Ze waren zo groot als een ei en erin zaten mini-vogeltjes. Super leuk om te zien. Hierna gingen we naar het dorp van onze kapitein, hij wilde graag zijn eigen vishandel laten zien. Middenin het dorp (op zee) was een huisje en daar vaarden we aan. We stapten uit en zagen twee gaten in de grond. Daarin zaten enorme vissen! Hij vangt ze zelf niet, maar koopt ze en laat ze groeien tot ze meer waard zijn. Mooi om te zien. Hierna zijn we langs nog 2 prachtige stranden gegaan, waar we eerst snorkelden en daarna aan het strand gingen liggen. Prachtig koraal, enorm veel vissen en mooie stranden met helderblauw water. We kijken nog steeds onze ogen uit, wat een paradijs en wat een geweldige expeditie! We zien en ervaren zoveel! Hierna gingen we lunchen op de boot en we vonden het jammer dat dit ons laatste feestmaal zou zijn, vooral voor mij is het paradijs met al dat verse vis! Vis is, vergeleken met vlees hier, best prijzig dus veel eet ik het niet. Hierna kwamen we al bijna bij het einde, we hadden nog twee stops bij Coron in de baai. De eerste was snorkelen bij skeleton wrak, een schipwrak onder water waar je kan duiken of van bovenaf kan snorkelen. Wij gingen snorkelen en zagen inderdaad het wrak. Zelf ben ik niet zo van wrakken, ik vind koraal en vissen geweldig, maar naar een kapot schip kijken doet me niet zoveel. Leon vond het wel mooi. Wat wel bizar was: onze boot had zijn anker precies in het schip gegooid! Tegen toeristen wordt altijd gezegd dat je voorzichtig met koraal, vissen en andere zaken zoals wrakken om moet gaan, maar tegelijkertijd maken de boten alles kapot met hun ankers (die overal maar gewoon in gegooid worden). Tijdens het snorkelen zagen we nog wel veel mooie vissen. De tweede, en laatste, stop was Baracuda Lake, een heldergroen meer tussen de rotsen in, met daarin 1 barracuda vis. Dit is een vis met een lange snuit en tanden die in groepen aanvallen, maar aangezien deze alleen is vormt deze geen gevaar. Hier hebben we nog een duik genomen. Toen was het avontuur voorbij, we vaarden naar de haven van Coron tot we ineens een snerpend geluid hoorden: de boot raakte heel hard iets van een rots onder water... Shit, er zat een gat in de boot! We waren er al bijna, dus voor ons geen probleem, maar heel vervelend voor de kapitein en tevens eigenaar van de boot. Gelukkig zei hij dat het zo gemaakt zou zijn. We namen afscheid, bedankten ze hevig en stapten toen in een tricycle naar ons hotel. Wat een geweldige ervaring is deze expeditie geweest!!! Wat hebben we ons continue verbaasd over de schoonheid van de Filipijnen. Wat heerlijk dat we dat op deze bijzondere manier hebben mogen zien en ontdekken. Een hoogtepuntje weer in onze reis. Het stadje Coron, waar we nu beland zijn, zag er super gezellig uit, heel klein en knus. Maar onze avonturen verder op Coron en in de Filipijnen in ons volgende blog!
Halik (Kus!)
Vandaag gaat het blog over de eerste helft van de Filipijnen! Wat een land, wauw. Het heeft, zelfs na alle indrukken die we het afgelopen halfjaar al hebben gehad, ons hartje veroverd! Hopelijk komen jullie er na dit blog een beetje achter hoe dat komt! We waren dus met het vliegtuig aangekomen op Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. Ik vond dit wel een interessante stad om te bezichtigen, maar tegelijkertijd hoorden we alleen maar slechte verhalen over deze stad (enorm veel criminaliteit, gangs en zeker ook op toeristen gericht) dus hebben we van tevoren al een ticket doorgeboekt naar Puerto Princessa, een stadje op Palawan, het eerste eiland waar we heengaan. Helaas dat deze pas om 14:00 vertrekt en we nu doodmoe weer moeten wachten. Dus toen hebben we een hoekje op het vliegveld uitgezocht en zijn daar op de grond gaan liggen om te slapen. Dit gaat natuurlijk door het licht, het lawaai, de drukte en harde vloer niet perfect, maar we waren zo moe! Uiteindelijk konden we gewoon niet meer slapen en hebben we een leuke film gekeken die Leon in Vietnam op zijn telefoon had gezet. Leuk tijd verdoen, haha. Toen konden we inchecken en naar de boarding'kamer'. Hier was het enorm druk en de ene na de andere vlucht had vertraging. Helaas die van ons dus ook... Dus na 2 uur langer wachten (maar wel 2 heeeeerlijke broodjes verder, hadden we wel verdiend toch?) mochten we in het vliegtuig die toen ook nog eens vertraging had. Maar toen gingen we! Op naar Palawan! We hebben vooral geslapen, omdat we zo moe waren. Op het einde zagen we uit het vliegtuig waar we al zo op hoopten: parelwitte stranden, met prachtig water in alle soorten kleuren blauw. En wat we nog meer zagen vanuit het vliegtuig: 2 enorme walvissen aan de oppervlakte in de zee, magisch! Yes, we zijn er! We kwamen aan op een klein vliegveldje en namen een soort tuktuk, die ze hier tricycle noemen, naar ons hotel. Ze noemen het tricycles, omdat het eigenlijk een scooter is met een zijspan met zitjes waaraan 1 wiel bevestigd is: 3 wielen: tricycle. De tricycles zijn hier allemaal anders; sommigen hebben een kleine zijspan met 1 zitje waar je je met z'n tweeën in moet proppen en de tassen achterop gebonden worden, sommigen hebben 2 zitjes en sommigen 1 zitje met laadruimte. Wel zit er bij allemaal een heel geraamte omheen gebouwd waardoor het lijkt dat je in een mini busje zit, in plaats van een scooter met zijspan. Maar we propten ons dus in de tricycle en werden op de weg naar ons hotel alle kanten op geschud, haha. Wat ons gelijk opviel aan de Filipijnen was: het is niet zoals de rest van Azië... We weten niet precies wat het is, misschien juist alles wel.. De mensen, de cultuur, het geloof, de natuur, de huisjes... De Filipijnen zijn lange tijd een kolonie van de Spanjaarden geweest en dat kan je goed merken. De mensen zijn hier wat gemixt met Spaans bloed, waardoor hun ogen veel meer 'open' staan dan de rest van Azië. We vinden de mensen hier ook heel erg mooi. De Spanjaarden hebben hier het Christendom ook goed ingevoerd, want we moeten vanaf nu het buddhisme (wat eigenlijk onze hele reis het hoofdgeloof was) vaarwel zeggen, hier is iedereen christelijk. En hoe! OVERAL op straat, op auto's en op affiches staan teksten verwijzend naar God. Niks mis mee natuurlijk, maar een behoorlijke omslag! De meeste mensen hebben ook hier niet veel geld, maar wat ons opviel is dat ze er enorm verzorgd uitzien. Dat vinden ze kennelijk heel belangrijk. Zo zag ik een meisje op een trapje zitten voor een heel arm huisje van golfplaten en ze zag eruit alsof ze naar een bruiloft ging, zo mooi. De huizen verschillen enorm. We zien huisjes in de mooiste kleuren van dat regenboog geschilderd, maar ook veel huisjes met een strooien dak, van golfplaten, hout of bamboe. Wat we van tevoren ook gehoord hebben en wat ook zeker klopt: mensen kunnen hier geweldig goed Engels praten. Ze worden hier (meestal) tweetalig opgevoed. Hun eigen taal klinkt ook best als Spaans. Een mooie taal (aangezien we de meeste talen die we hebben gehoord niet mooi vinden). Verder de omgeving: het heeft een hele fijne, kleurrijke, vrolijke, zomerse sfeer. Overal staan palmboompjes en andere mooie bomen en struiken met bloemen. We kwamen aan bij ons hotel en kregen een prima kamertje. We aten wat en rolden toen ons bed in, eindelijk: slapen! De volgende dag stonden we vroeg op om bustickets te boeken voor vanavond naar onze volgende bestemming: el Nido. Dst is wel een nadeel aan de Filipijnen: de afstanden zijn groot tussen alle mooie plekken, en je moet bijna alles met het vliegtuig doen (waarbij je ALTIJD via Manila moet vliegen, dus gelijk aan 2 vluchten vastzit): veel tijd en geld. Maar vandaag stond nog iets op de planning wat ik enorm graag wilde: naar de Ihawig gevangenis. Dat is een 'open' gevangenis, waarbij de gevangenen, vaak moordenaars, in 3 secties zijn opgedeeld. Het is een enorm groot gebied, met veel landbouw. De eerste sectie is dat ze nog in een gebouw zitten met tuin, maar zonder al te veel vrijheid. In de tweede sectie hebben ze al veel vrijheid en mogen ze een baantje vervullen in het gebied. Deze mensen hebben wij ook ontmoet en gesproken. De derde sectie hebben ze in het gebied volledige vrijheid en mogen ze op het land werken. Bizar is dat de familie van deze mensen, wanneer ze dit willen en het gezichtsverlies binnen hun gemeenschap aankunnen, hier op dit gebied mogen wonen om zo hun man/vader/zoon op te zoeken. De meeste gezinnen kunnen dit echter financieel of emotioneel gezien niet opbrengen. We reden een groot stuk Door het gebied waarbij je de gevangenen uit de 3e sectie op het land zag werken, of gewoon zag relaxen. Je verdient meer vrijheid als je je een aantal jaar goed gedragen hebt. Wij kwamen in een recreatieruimte waar de gevangenen uit de tweede sectie zaten. Zij hadden dus relatief veel vrijheid. We werden verwelkomd door een dans die ze voor ons deden en we kochten wat zelfgemaakte schildpadsleutelhangertjes van gesmolten plastic. Zo kunnen zij wat geld sparen om hun familie over te laten komen of kleine dingen, zoals sigaretten, te kopen. We gingen zitten en wat ons opviel was dat ze allemaal super aardig en geïnteresseerd waren. Ze wilden continue praten of van alles en nog wat en maakten veel foto's samen. Leon speelde nog een potje tafeltennis met eentje. Toen we een tijdje aan het praten waren kwamen we erachter wat voor heftige verhalen er achter deze mannen schuilen. Een jongen die hier zit vertelde, met tranen in zijn ogen, zijn verhaal. Hij was 15 toen hij thuis was met zijn ouders en zusje. Toen kwam er een man binnen die hun geld wilde hebben, nadat ze hem het weinige gegeven hadden wat ze bezaten, schoot hij hen allemaal dood. Wonder boven wonder overleefde deze jongen zijn schotwond (die hij ons ook liet zien) en probeerde in de 3 jaar erna zijn leven op te bouwen, maar hij had niemand meer. Toch heeft hij het de moordenaar kunnen vergeven. 3 jaar later kwam hij in een kroeg waar hij voor het eerst sinds die vreselijke nacht de moordenaar van zijn gezin zag. Toen de moordenaar hem zag schrok hij heel erg en rende met een mes op hem af, hij wilde niet dat hij getuige was. Toen wist hij het mes te overmeesteren en stak de man dood, die zijn gezin vermoord heeft en hem tot 2 keer toe probeerde te vermoorden. Hij is hierna naar de politie gegaan en heeft alles verteld, en kreeg levenslang. Levenslang is hier 30 jaar. Zo kan je hier ook 3 keet levenslang krijgen, oftewel 90 jaar. Hij heeft de helft van zijn straf er nu op zitten en leeft uit naar de periode van echte vrijheid, hoewel hij dankbaar is dat hij, wegens goed gedrag, nu al veel vrijheid heeft gekregen. Een andere man vertelde een verhaal die me wel wat terechter leek dat hij nu vastzit. Hij was op de middelbare school de leider van een gang. Er was een andere gangleider die hem altijd uitlachte en zei dat hij zijn groep helemaal niet kon beschermen. Dat betekende voor hem gezichtsverlies, dat hij moest rechtzetten. De volgende dag kwam hij naar school met een scherp mes en stak die jongen 2 keer in zijn nek. Bizar Hoe gevoelloos hij dit zei, zelfs toen hij vermeldde dat 'het bloed eruit spoot'. Een vriend van hem zei dat hij strafvermindering zou krijgen als hij zichzelf zou aangeven en dus deed hij dat. Dit bleek niet waar, maar achteraf wilde zijn vriend hem beschermen voor de dood (die zeker zou zijn gekomen als hij zo doorging met zijn gang-levensstijl). Uiteindelijk is hij zijn vriend dankbaar geweest en zegt na zijn straf niet terug te willen naar Manila, maar hier op Palawan te blijven en een goed leven te lijden. Ik vroeg of hij, als hij de tijd kon terugdraaien, hetzelfde gedaan zou hebben en hij zei: Ja. Hij had geen spijt.. Dat verbaasde me, maar dat is een wereld op zich waar wij ons niks bij kunnen en mogen voorstellen. Ze vertelden ook verhalen van de gevangenis waar ze eerst terechtkomen in Manila. Dat is zo'n gevangenis die je altijd in films ziet (maar dan nog erger, zoals ze hier zeggen) met minstens een keer per dag vechtpartijen, dagelijks moorden en je moet je bij een gang aansluiten, anders overleef je het niet. Daar is het een regelrechte hel. Toen ze hoorden dat ze overgeplaatst werden naar Puerto Princessa waren ze zo ongelofelijk bang, dat de situatie nog erger zou zijn hier. Maar wat ze niet wisten is dat ze wegens goed gedrag zijn overgeplaatst. Het is zo bizar dat je zulke gesprekken hebt, aan het lachen bent en spelletjes speelt met moordenaars. Maar ieder heeft zijn eigen verhaal en ik ben ervan overtuigd dat veel hier hun straf niet verdienen. Maar natuurlijk ook veel honderd procent wel. Maar het was een bijzondere dag, we hebben veel van ze geleerd. We raden dit iedereen aan. Hierna pakten we dus de bus naar el Nido. Wat een geweldige busrit was dit! We zaten voorin en Leon had veel beenruimte. We gingen door prachtige gebieden met veel hoge bergen en overal groene begroeiing. De Filipijnen staat, samen met Vietnam, op nummer 1 qua natuur. We kwamen door allerlei kleine schattige dorpjes met veel mooie kleurrijke huisjes/hutjes. In de Filipijnen, en heel Azië trouwens, is het normaal dat je vlakbij je huis afgezet wordt. Je geeft een fluit, een roep of iets anders en de bus stopt (wel op de route). Heel logisch, maar aangezien de bus geen vaste haltes heeft en mensen zo dicht mogelijk afgezet willen worden, stopt een bus soms een paar keer per minuut. Dat is wel een beetje vervelend. Wat ons opviel was dat wanneer de mensen goed en wel uitgestapt waren ze een klap op de bus geven als teken dat de bus verder kan, grappig! Op verschillende punten komen verkopers de bus in met manden met voedsel of drinken. Rond 20:00 stopten we ergens bij een restautantje om te eten. Wat bleek: ze hadden NIKS vegetarisch! Het was een soort buffet, maar echt overal zat vlees in. We hadden dit van tevoren al gehoord, dat de Filipijnen een lastig land is voor vegetariërs.. En dat is dus ook echt zo! Dus we kochten ergens wat knabbelnootjes als avondeten (Leon was solidair, super lief maar niet nodig) Na een rit die, we dachten 3 uur, 5 uur later aankwam in el Nido waren we al echt onder de indruk van de prachtige omgeving in de Filipijnen. We pakten vanaf het busstation een tricycle naar ons hotel en gingen snel slapen. Die ochtend vroeg opgestaan en geprobeerd contact te zoeken met onze familie, maar wat is Internet een ramp hier! Met veel moeite kunnen we af en toe een berichtje versturen. We hadden nu wel zin om, na die lange tijd in het koude Vietnam, de zon te voelen en waar kan dat nou beter dan op het strand?! Dus wij huurden een scooter om naar een strand te gaan die in de top 10 van mooiste stranden ter wereld staat van CNN. Een kijkje nemen waard dus. Het was weer een prachtige scooterroute waarbij we weer telkens verbluft werden van de prachtige natuur en de lieve mensen hier. Iedereen op straat zwaait naar ons en roept 'Hello!' Wat ook grappig is, is dat mensen ons Sir en Ma'm noemen. We reden langs mooie rijstvelden en leuke dorpjes en zagen het boerse leven van dichtbij. Uiteindelijk kwamen we aan bij Nacpan Beach, en het is inderdaad heeeeel mooi!!! Het is een enorm groot lang strand waar maar weinig mensen liggen en je kan een bergje opklimmen waarbij je een prachtige split van de zee ziet. Toch vonden wij persoonlijk het Long-strand op Koh Rong (Cambodja) mooier. Maar dat geeft niet, wij kunnen eindelijk heerlijk bakken in de zon en ons inmiddels bleke huidje bijbruinen. We kunnen natuurlijk niet wit thuiskomen, dan vragen jullie je af of we wel weggeweest zijn haha! Maar we hebben heerlijk gezond en op het strand een broodje gegeten. Er stond die dag enorme wind, waardoor er hele hoge golven waren. Maar echt gevaarlijk hoog, als zo'n golf omklapt wil je er niet onder staan... Er werkten mensen op het strand die toeristen het water uitfloten, maar sommige luisterden gewoon niet! Lekker dom! Hierna zijn we teruggescooterd door het donker. We reden langs bergen en ineens vloog er keihard een vleermuis tegen me aan, jezusmina! Die avond hebben we gegeten en waren helemaal moe van de zon. De volgende dag hebben we voornamelijk in het stadje rondgelopen en aan het strand drankjes gedronken. Het is een heel klein stadje (ik had een grote stad bij el Nido verwacht) en er zijn veel hotelletjes, restaurantjes en winkeltjes. Heel gezellig allemaal. Alleen jammer dat veel restaurants hier echt duur eten hebben. Wij eten gemiddeld voor 1 tot maximaal 5 euro, maar hier waren gerechten minstens 7 euro. Niet fijn voor de laatste maand! Maar wij zouden Leon en Tara niet heten als we dan toch niet ergens een betaalbaar restaurantje vonden! Daar hebben we dan ook prima gegeten. Het uitzicht vanaf het strandje bij het stadje (waar we dus war dronken) was echt mooi en deed ons wat aan Halong Bay denken: overal enorme rotsen met groene begroeiing gewoon middenin de zee. De volgende dag liepen we naar een ander strand, een uur verderop. Je kan ook over de weg lopen, maar dit vonden wij niet echt mooi en veilig. Dus wij liepen over verschillende stranden, de een had dikke stenen, de ander lagen alleen maar boten in het water, de ander had fijn zand maar alleen maar rotsen voorin het water, de ander was omgebouwd tot een dorpje voor locals, ga zo maar door. Hele mooie leuke standjes om te zien en overheen te lopen, maar niet om te liggen. Onderweg zwaaiden de lieve mensen naar ons terwijl ze aan het werk waren of terwijl de kinderen aan het spelen waren. Ik heb weer even vriendjes gemaakt met een Pilipino (zoals ze hier zeggen) baby, die me behoorlijk boos aankeek toen ik haar vasthield haha! Vissers kwamen terug van een nacht vissen met bakken vol vers vis, een prachtig gezicht. Wanneer je ze compimemteerd over hun vangst vinden ze dat erg leuk. Bij het laatste stuk was ineens geen strand, maar rotsen waar je overheen moest. Er was wel een trap de berg op en af gemaakt, maar daar hadden we geen zin in haha. Dus wij klauterend over die rotsen terwijl het water ertegenaan sloeg naar het strand gegaan. En het was ook nu weer een mooi strand! Er lagen best wat mensen en er was een cafeetje net leuke muziek. Hier hebben we ons weer een dagje prima vermaakt. Wat ons erg opvalt is dat het water in de Filipijnen zo mooi helder blauw is, niet normaal! Leon houdt van goedkope biertjes op het strand en ik heb hier een citroenbiertje ontdekt, eigenlijk limonade haha. We hebben in het stadje een bakker ontdekt die echt enorm goedkoop is. We hadden 6 broodjes voor de hele dag gekocht en we hoefden maar 30 pesos te betalen (50 is 1 euro). Na een fijn dagje hier zijn we ons gaan douchen en hebben savonds lekker goedkoop gegeten weer. Je merkt dat veel mensen hier echt alleen op vakantie zijn, en niet als backpackers. Er zijn veel oudere stelletjes die dan de meest luxe maaltijden en cocktails wegbunkeren, dat is niet voor backpackers weggelegd haha. Je kan hier verschillende tripjes doen naar mooie lagoons en stranden in de buurt, maar wij hebben over een paar dagen een 3-daagse expeditie geboekt waarbij we ook langs die plekjes komen de eerste dag, dus hoeven wij die tripjes niet te doen. De volgende dag wilden we gaan kajakken naar lagoons, dit zou ons 3 uur heen en 3 uur terug kosten maar het schijnt prachtig te zijn en we wilden wel weer even actief doen. Dus, omdat het water de afgelopen tijd wat wild was, vroegen bij de verhuur of het weer voor vandaag oké was en ze zeiden dat het prima kon. Dus wij pakten de kajak en gingen te water, er waren op het begin best wat hoge golven, maar na volledig nat te zijn geworden ging het best goed. Wat wel erg jammer was, was dat er heel veel wolken waren. Een lagoon, een meer tussen rotsen in, is op z'n mooist met zon. Dan zie je mooi helder groenachtig water, waar je de bodem gewoon kan zien en je er rotsen en vissen in ziet. Toen we 1 uur bezig waren begonnen de golven heftiger te worden en waren we echt bang dat we soms omgeslagen zouden worden... We peddelden ook tegen de stroming in, echt super zwaar en geen fijn vooruitzicht dat je nog zo lang moet terwijl de lagoon door dit weer waarschijnlijk helemaal niet zo mooi is. Toen we merkten dat de lucht donkerder werd, de golven hoger en de stroming harder besloten we terug te gaan. Dit was gewoon niet te doen en niet veilig. Toen we terugwaren werden we wel beetje boos op de verhuur, die hadden gezegd dat het prima kon. Gelukkig kregen we wel het grootste deel van ons geld terug. Even later begon het zelfs wat te regenen, dus we hadden de juiste keuze gemaakt. Die avond hadden we een bijeenkomst van onze expeditie organisatie. Normaal ben je met een groep van 14 personen en 7 bemannigsleden voor 3 dagen. Nu hadden we enorm veel geluk: we waren maar met 1 ander stelletje, dus z'n 4en! Dit zou de expeditie wel specialer en romantischer maken! We kregen wat informatie en rondden de betaling af. Dit is wel echt mega duur, maar we hoorden dat het elke cent waard zou zijn. Dus we gingen ervoor! Die avond hebben we biertjes gekocht en zijn we zonsondergang gaan kijken bij het strand vlakbij. De volgende dag werden we 's ochtends vroeg opgehaald (om 7 uur) en reden met een tricycle naar een havenplaatsje waar we de dag ervoor nog zonsondergang hadden gekeken en wachten daar op de rest van de bemanning en het andere stelletje. Toen wad iedereen compleet en we verbaasden ons enorm: er waren 6 (!!!!) bemanningsleden voor maar 4 mensen! Bizar! Het was een witte grote boot met 2 enorme zijspannen (dus aan de zijkant van de bamboestokken samengebonden) voor het evenwicht van de boot. Vooraan de boot was een punt waar het anker en wat touw op lag, hierna waren er 3 zitjes, hierna kwam het 'huisje' op de boot, hier kon je onderin liggen, lagen spullen opgeslagen, was het stuur met kapitein, was een fornuis om te koken en een wc, hierachter nog wat ruimte waar ze nog wat spullen kwijtkonden. De zijkanten zijn volledig open. Boven de boot was een zeil gespannen tegen de zon. Echt een prachtige boot! We zouden hier alleen niet op slapen, dat doen we op eilandjes. We begonnen de tocht, we hadden er hoge verwachtingen van en dus heel veel zin in! Het weer was perfect, in tegenstelling tot gisteren. We gleden over het water met de boot en hoe meer we op zee kwamen hoe hoger de golven werden. Dit kon de boot makkelijk aan, maar de zijspannen kwamen vaak met een klap tegen de golven aan, waardoor het water alle kanten opspatte. Aangezien er geen zijkanten op de boot waren kletste het water continue tegen je aan, en aangezien de zon niet direct op je scheen maar er wel veel wind was, werd dat een beetje koud. Dus wij mochten voor de kapitein op het huisje zitten. Dit was prima en hier konden we lekker liggen en genieten van de prachtige zee en stranden die voorbij kwamen. We kregen wat heerlijk fruit, brood, ei en thee/koffie als ontbijt. We hebben voor de komende 3 dagen de mooiste plekjes van de Filipijnen op de planning, dus we zijn zo benieuwd!!! We begonnen met een prachtige stop: Secret Lagoon. Omdat we zo vroeg vertrokken hadden we geluk: er was niemand. Het is zo bijzonder dat het water hier in de Filipijnen regelrecht uit een zwembad te komen, het is zo helder!!! De plaatjes uit reisgidsen kloppen echt wat de Filipijnen betreft. We kregen een kajak en gingen door de lagoon, echt prachtig! Overal kon je op de bodem kijken, terwijl het op Veel stukken super diep was. Je zag kwallen (gelukkig zaten wij in de kajak), vissen en koraal. Het water had een groenblauwe doorzichtige kleur. We gingen bij de lagoon een hoekje om waar het heel ondiep was en je zag overal in het zand zwarte zee-egels met enorme punten. Een prachtig gezicht. De tweede stop was de Big Lagoon. Ook hier gingen we kajakken, maar hier was het wel wat drukker. We kajakten erdoorheen en zagen weer mooie rotsen en wateren. Ook een aantal grotten, maar daar mocht je niet in met de kajak helaas. Hierna gingen we naar Cadlao lagoon. Super grappig, want Leon en ik vinden het programma 'wie is de mol?' super leuk, en onze gids (een vrouw) vertelde dat zij in de productie zat toen het hier in de Filipijnen plaatsvond een aantal jaar geleden. Op deze plek was de finale met honderden kaarsjes in het water, toen we die aflevering ooit zagen droomden we ervan om ooit zoiets zelf te zien en nu zijn we er gewoon! Een prachtige lagoon met een mooi strand. We gingen hier snorkelen, maar al gauw merkten we iets: AU! Er waren overal kwallen! We verdenking overal geraakt en gingen maar snel de boot weer op? super jammer want er was prachtig koraal en vis. Tussen de stops zat telkens een boottocht van ongeveer 1 uur. De bemanningsleden waren super aardig en ingetogen. Omdat wij een kleine groep zijn waren er 2 nieuwe jongens om het te leren. Heel leuk, ze deden erg hun best om het ons zo leuk mogelijk te maken. Ik voelde me echt verwend zeg. Toen gingen we lunchen. We maakten een stop op een prachtig onbewoond eiland waar een bamboetafel stond. Een wit strand, palmboompjes, prachtig helderblauw water en helemaal niemand. Wat een paradijs!!! En toen kwamen ze, door het water gebanjerd, aan met schalen eten die ze op de boot bereid hadden: verse vissen, kippenpootjes, groente (veel ken ik niet daarvan) en heel veel fruit (ananas en mango). Wauw wat een feestmaaltijd!!! En dat als lunch! Wij doen deze reis qua eten wel rustigaan, dus dit is voor ons echt super luxe! We hadden onze buikjes rond gegeten en er was alsnog zoveel over! Maar we konden het echt niet op haha. De honden, die kennelijk op dat eiland ooit gedumpt zijn, waren er wel blij mee. Na deze overheerlijke lunch op dit paradijselijk strand gingen we naar het vissersdorpje waar 3 jongens (3 broers en waarvan 2 nieuwe jongens dus) wonen. We liepen Door het dorp heen en werden verwelkomt door de vele kinderen die net uit school kwamen. Ze schreeuwen en riepen, wilden met ons op de foto's en vonden ons maar al te interessant. Heel grappig haha. Hier haalden we vers gevangen vis voor het avondeten (Ja, alweer!!). Toen gingen we weer op de boot en vaarden een beste tijd naar het eiland waar we die nacht zouden slapen. Er waren meerdere mensen die daar wonen en die verzorgden ons verblijf daar ook. We kregen een hutje toegewezen waar we onze spullen konden leggen. Toen gingen we lekker op het strand zitten en van de zonsondergang genieten. We kregen zelfs verse groene kokosnoten als welkomsdrankje die we konden eten en uitlepelen, het smaakte erg lekker! Toen het donker was werden er om de tafel, waar weer straks zullen eten, allerlei fakkels in de grond gestoken en aangemaakt. Wauw, we zijn echt in Expeditie Robinson beland, wat is dit geweldig!!! Toen werd ons eten opgediend, weet dachten dat de lunch niet te overtreffen was, maar we hadden het mis! Wauw wat een eten! Weer 4 hele vissen, vlees, allerlei groenten (boontjes, pompoen, eggplant etc.), rijst, fruit... wauw. Niet normaal hoeveel eten voor maar 4 personen en hoe ongelofelijk luxe dit was! Dus wij genietend van ons eten, met ondertussen die prachtige fakkels om ons heen die ons tevens beschermden voor de muggen, wat een leven. We vonden de expeditie nu al al het geld waard en we hadden gewoon nog 2 dagen te gaan!!! Toen werd een enorm kampvuur aangestoken en hebben we gezellig om het kampvuur gezeten met onze groep en bemanning. Er kwamen wat drankjes bij en daarbij kwam de, normaal verlegen, bemanning ook lekker los! Dus ze maakten grapjes en zongen. Op een gegeven moment kreeg een iemand trek en wilde de man die hier woonde bananenspiesjes maken voor in het kampvuur. Ik moest naar de wc en liep langs hem toen hij bezig was met spiesjes te maken. Ik zag dat hij bezig was met hout te snijden voor de spiesjes en toen sneed hij heel naar in z'n vinger, oh God. Er kwam echt super veel bloed uit en hij was best dronken dus moest er alleen maar om lachen (dankjewel Leon die deze vent dronken heeft gevoerd haha).. Ik rende snel naar onze hut om wat ontsmettingsspul en pleisters te halen en verbond hem. Zijn vrouw was boos op hem haha. Gelukkig ging alles goed. Maar die bloed-bananenspiesjes hoefde ik niet meer ieeee. We hebben nog een tijdje om het kampvuur gezeten en gezellig gezongen (waarbij we een heel leuk liedje hebben geleerd). Toen gingen we naar bed, want morgen staat ons een lange bijzondere dag te wachten!
De volgende dag atomen we rond 6 uur op om de zonsopgang te bekijken en die was heel mooi. We kregen gelijk koffie en thee. Toen het andere stelletje ook kwam kregen we ontbijt, natuurlijk weer veeeeel teveel en veeeeel te uitgebreid en veeeeel te lekker... Ei, fruit, brood, jam, groente, ga zo maar door. Na dit heerlijke onbijt namen we afscheid van de lieve bewoners hier en gingen naar de boot, op naar weer een mooie dag! We stopten bij een zandbaai waar een vissersdorpje aanlag. Wij meerden niet aan, de bemanning ging zelf met een klein bootje vis halen. Ondertussen mochten wij hier snorkelen. Toen ik naar beneden keek snapte ik waarom: er was geen koraal, vis of groen, alleen maar zand. Maar... er lagen OVERAL reuzezeesterren! Wauw, dit is echt een droom die waar wordt voor mij... wat geweldig! Ik heb nog nooit grote zeesterren gezien, laat staan zoveel! Ze zeiden op de boot dat je ze gewoon van de bodem kan rapen en ze daarna voorzichtig terugleggen. Dit deden we dus! Wat was dit mooi en bijzonder, je moest de zeesterren met 2 handen vasthouden, zo groot waren ze. Ze voelen best hard, maar als je met je vingers eroverheen streelt voel je een soort zacht huidje. Ze zijn zo mooi! Rood, geel, wit, roze, zwart of een combinatie hiervan. Echt zo mooi!!! Hierna zijn we op verschillende plekjes gestopt om te snorkelen waarbij we zoveel mooi kleurrijk koraal en vissen hebben gezien. Overal waar je keek zag je vissen en ze waren totaal niet bang voor ons, eerder nieuwsgierig haha. Grote vissen en kleine vissen, mooi en lelijk, her zwom maar door elkaar en het zag er mooi uit. Hierna gingen we snorkelen aan het strand met het helderste water ter wereld, maar dit vonden wij op dit moment wel meevallen. Desalniettemin was het prachtig en zijn we gewoon te erg verwend weer in dit paradijs. We hebben even op het strand gelegen, een klein eilandje waar niks of niemand was en kregen thee en zelfgemaakte koekjes. Hierna kregen we op de boot weer een overheerlijke lunch van, natuurlijk, vers gevangen vis (een super grote!), vlees, groente, rijst en fruit. We waren begonnen aan de enorme vis en toen brachten ze nog meer kleine vissen, dus wij zeiden al gelijk: oh nee eten jullie die op, dit is al teveel! Dus zij blij en aten de andere vissen op. We hadden onze buikjes weer helemaal vol gegeten en verbaasden ons weer over het geweldige eten wat we krijgen op deze expeditie. Eigenlijk is het namelijk heel erg back to basic. Er is geen normale wc, dus dat doe je in de zee of in de bosjes, er is geen douche, je slaapt in alles behalve een luxe hotelkamer, maar het eten is echt ongelofelijk! Niet dat we die back to basic erg vinden, we vinden het juist super leuk! Toen vaarden we een lange tijd over zee naar onze bestemming voor de nacht. Onderweg zagen we een paar schildpadden die hun koppie boven het water uitstoken om wat lucht te happen. Wat een fijne boottocht is dit! Omdat ik zin had om van de zon te genieten ging ik op de zijspan zitten tijdens de boottocht. Bamboe is heel sterk en ik kon me goed vasthouden. Als papa en mama mee waren had ik dit alleen nooit gemogen, haha. De boot ging best hard, het water spetterde lekker tegen me aan en ik moest niet vallen. Maar ik had me gewoon goed vast en het was heerlijk! Toen kwamen we op een heel klein eilandje aan met vooral jungle en aan de zijkant strand. Heel mooi en onbewoond. Hier zouden we gaan slapen. Er werden tenten opgezet, met prachtige zelfgemaakte lantaarns eromheen (een kartonnen zak met daarin zand en erop een kaars). Dit gaf een prachtig magisch effect. Ook werd er zelf een tafel gemaakt! Ze verzamelden hout en maakten daar het 'skelet' van en zetten er een plastic deksel op. Hieromheen zetten ze weer fakkels neer en verderop werd een kampvuur gemaakt. Wauw, wat een droom waar we in beland zijn. Wat een unieke speciale ervaring is dit! Wqt heel zielig is, is dat op sommige eilanden huisdieren gedumpt worden. Zo waren er hier ook 2 katjes, zwaar ondervoed en totaal niet schuw die hopeloos op eten schooiden. Eerst wisten we dit niet en joegen het diertje de hele tijd weg, we zijn op deze reis voorzichtig met dieren (en hun meegebrachte ziekten). Maar het beestje bleef maar terugkomen en miauwen. Toen we hoorden dat dit gedumpte dieren waren gaven we ze veel te eten, zo zielig. Het werd al gauw donker en het koelde wat af, de fakkels en het kampvuur gaven heerlijke warmte en gezelligheid. Toen werd ons laatste feestmaal opgediend: vis, garnalen, inktvis, kip, rund, groente en fruit. Jezus, telkens als we dachten dat het niet lekkerder en uitgebreider kon, wisten ze ons weer te overtreffen. Geweldig! Dus ook nu hadden we onze buikjes weer veeeeel te vol gegeten en liepen even een beetje over het strand met het andere stelletje. We waren nu uit het licht van de fakkels, dus her was pikkedonker en wauw, wat een sterren zagen we!!! Dit was echt ongelofelijk. Wat ook heel bijzonder was, was omdat het zo donker was, je het lichtgevende plankton heel goed zag in het water. Elke golf die omsloeg om het strand, lichtte op met allerlei glittertjes. Die een voor een weer uit en aan flitsten. Daar blijf ik me over bewonderen, wat is zoiets kleins toch bijzonder! Ook toen we met onze voeten het water wat bewogen zagen we overal lichtpuntjes. We liepen terug en overal schoten krabbetjes heen. Toen gingen we gezellig om het kampvuur heen zitten met onze crew. Er ontstonden gauw vele diepe gesprekken en ook over het geloof. We hadden al gezegd dat hier in de Filipijnen mensen streng gelovig zijn, maar nu kwamen we er dubbel achter. Toen wij vertelden dat wij niet geloven, werden ze bijna boos. Ze vonden het belachelijk en dom van ons. Ik vond dat best een belediging en had geen zin om hier nog over door te gaan, Leon wist het onderwerp subtiel naar sport over te brengen gelukkig. Een ding was zeker: als mensen ons in de Filipijnen nog vragen of we gelovig zijn zeggen we ja. Dit soort discussies zijn onbegonnen werk en omdat ze zo streng gelovig zijn kunnen ze dit niet snappen. Maar alsnog een gezellige avond gehad, en Leons boracay-cappuccino-rum was erg geliefd (super lekker drankje voor maar 2 euro). Hierna gingen we alsnog op tijd naar bed, we moeten morgen om 5 uur opstaan voor een laatste lange dag.
De tent was super klein, maar wel lekker knus. De wc waren de bosjes en de zee was onze douche. De volgende dag stonden we heel vroeg op en vaarden zo'n 2 uur met de boot naar een speciale plek: een grot op een eiland. De boot stopte een stuk terug op zee en we werden om de beurt naar land gekajakt. Toen we compleet waren gingen we een stuk door de jungle en over rotsen om bij de grot te komen. Hier zagen we veel vleermuizen in- en uitvliegen. We liepen naar binnen en toen zagen we het: overal glinsterde het, het was een soort reactie van water met een bepaalde soort steen. Echt zo mooi, het leek op een grove soort diamant. Heel mooi. We hebben hier de grootste spin (ieeee) ooit gezien en zagen overal in de inhammen van de stenen kleine nestjes. Ze waren zo groot als een ei en erin zaten mini-vogeltjes. Super leuk om te zien. Hierna gingen we naar het dorp van onze kapitein, hij wilde graag zijn eigen vishandel laten zien. Middenin het dorp (op zee) was een huisje en daar vaarden we aan. We stapten uit en zagen twee gaten in de grond. Daarin zaten enorme vissen! Hij vangt ze zelf niet, maar koopt ze en laat ze groeien tot ze meer waard zijn. Mooi om te zien. Hierna zijn we langs nog 2 prachtige stranden gegaan, waar we eerst snorkelden en daarna aan het strand gingen liggen. Prachtig koraal, enorm veel vissen en mooie stranden met helderblauw water. We kijken nog steeds onze ogen uit, wat een paradijs en wat een geweldige expeditie! We zien en ervaren zoveel! Hierna gingen we lunchen op de boot en we vonden het jammer dat dit ons laatste feestmaal zou zijn, vooral voor mij is het paradijs met al dat verse vis! Vis is, vergeleken met vlees hier, best prijzig dus veel eet ik het niet. Hierna kwamen we al bijna bij het einde, we hadden nog twee stops bij Coron in de baai. De eerste was snorkelen bij skeleton wrak, een schipwrak onder water waar je kan duiken of van bovenaf kan snorkelen. Wij gingen snorkelen en zagen inderdaad het wrak. Zelf ben ik niet zo van wrakken, ik vind koraal en vissen geweldig, maar naar een kapot schip kijken doet me niet zoveel. Leon vond het wel mooi. Wat wel bizar was: onze boot had zijn anker precies in het schip gegooid! Tegen toeristen wordt altijd gezegd dat je voorzichtig met koraal, vissen en andere zaken zoals wrakken om moet gaan, maar tegelijkertijd maken de boten alles kapot met hun ankers (die overal maar gewoon in gegooid worden). Tijdens het snorkelen zagen we nog wel veel mooie vissen. De tweede, en laatste, stop was Baracuda Lake, een heldergroen meer tussen de rotsen in, met daarin 1 barracuda vis. Dit is een vis met een lange snuit en tanden die in groepen aanvallen, maar aangezien deze alleen is vormt deze geen gevaar. Hier hebben we nog een duik genomen. Toen was het avontuur voorbij, we vaarden naar de haven van Coron tot we ineens een snerpend geluid hoorden: de boot raakte heel hard iets van een rots onder water... Shit, er zat een gat in de boot! We waren er al bijna, dus voor ons geen probleem, maar heel vervelend voor de kapitein en tevens eigenaar van de boot. Gelukkig zei hij dat het zo gemaakt zou zijn. We namen afscheid, bedankten ze hevig en stapten toen in een tricycle naar ons hotel. Wat een geweldige ervaring is deze expeditie geweest!!! Wat hebben we ons continue verbaasd over de schoonheid van de Filipijnen. Wat heerlijk dat we dat op deze bijzondere manier hebben mogen zien en ontdekken. Een hoogtepuntje weer in onze reis. Het stadje Coron, waar we nu beland zijn, zag er super gezellig uit, heel klein en knus. Maar onze avonturen verder op Coron en in de Filipijnen in ons volgende blog!
Halik (Kus!)
en een prachtig land, zon zee strand , varen, kajakken duiken zwemmen en heerlijk eten en elkaars gezelschap. wat wil een mens nog meer. Ik zou er blijven als ik jullie was. geen centrale verwarming, geen douche en wc nodig, geen warme kleren, fantastisch... toch wil ik graag dat je terugkomt....